Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ διήγηση είναι παρμένη από την ζωή του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου. Όταν πρωτοϊδρύθηκε το Κοινόβιο του Οσίου Θεοδοσίου στην Παλαιστίνη, ήταν τόσο φτωχό που συχνά δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση των μοναχών.
Ήταν Μέγα Σάββατο απόγευμα. Περίμεναν να εορτάσουν το Άγιο Πάσχα. Οι αδελφοί έψαχναν απελπισμένοι ολόκληρο το μοναστήρι. Δεν ζητούσαν μεγάλα πράγματα. Για τίποτε φαγώσιμο ούτε συζήτηση πια δεν γινόταν. Ένα μικρό πρόσφορο κοίταζαν να βρουν, ξεχασμένο από άλλη φορά, για να μην στερηθούν την Θεία Κοινωνία. Αδύνατον ν’ ανακαλύψουν. Κι εδώ στέρηση, συλλογίζονταν. Το είπαν στον Γέροντά τους, τον Όσιο Θεοδόσιο. Τους άκουσε με απόλυτη ηρεμία σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε ξένη περιοχή. Δεν φαινόταν να συμμερίζεται την ανησυχία τους ο ουράνιος εκείνος άνθρωπος. Και έδωσε διαταγή να είναι έτοιμο για την νυχτερινή Λειτουργία το Άγιο Βήμα, ακόμη και η τράπεζα για το πασχαλινό γευμα.
– Μάταιη παρηγοριά, ψιθύρισαν μερικοί.
Ο Όσιος έκανε πως δεν άκουσε.
– Μήπως έγινε ασθενέστερος στην δύναμη ή ατονώτερος στο να χορηγεί και σήμερα Εκείνος που έθρεψε με το μάννα ολόκληρο λαό στην έρημο και χόρτασε τόσο πλήθος με πέντε ψωμιά;
Θαύμασαν οι μοναχοί την πεποίθηση του Ηγουμένου τους, μα δεν κατόρθωσαν να την συμμεριστούν.
Βασίλευε ο ήλιος όταν χτύπησε την πόρτα του μοναστηριού κάποιος άγνωστος. Μαζί του έφερνε δυο καμήλες φορτωμένες.
– Πήγαινα μια μικρή δωρεά σε κάποια σκήτη λίγο πιο πέρα από το μοναστήρι σας, εξήγησε στους αδελφούς. Μα μόλις έφτασα εδώ, τα ζώα μου σταμάτησαν και με κανένα τρόπο δεν μπορούσα να τα κάνω να προχωρήσουν βήμα. Λέω, μήπως θέλει ο Θεός ν’ αφήσω σε σας
αυτά τα λίγα τρόφιμα;
Λίγα τρόφιμα! Αυτά έφταναν ως την Πεντηκοστή και παραπέρα ακόμη. Ούτε πρόσφορα έλειπαν για την Θεία Λειτουργία από την ανέλπιστη δωρεά.
– Πολύ μεγάλη η ελπίδα! έλεγαν μεταξύ τους οι καλόγεροι του Οσίου Θεοδοσίου κι ευλαβούνταν τον Άγιο Γέροντά τους που τον στόλιζε κι αυτή η αρετή.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”, σελ.115-116)
