ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ (Κυριακή προ Φώτων)
Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί ἀδελφοί, συχνά στή ζωή μᾶς ζητοῦμε ἕνα θαῦμα. Θέλουμε νά ἀποδείξει ὁ Θεός τήν ὕπαρξή του δίδοντάς μας τήν δυνατότητα νά ζήσουμε ἕνα γεγονός πού ξεπερνᾶ τά φυσικά μέτρα, ἀλλά καί τά ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα καί τίς προγνώσεις μας, κυρίως στό ζήτημα τῆς ὑγείας καί τῆς ζωῆς. Καί ἐπειδή συνήθως αὐτό τό θαῦμα δέν γίνεται, ἀπογοητευόμαστε, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπορρίπτουμε ἤ καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ.
Θαῦμα εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
Ἀντί λοιπόν νά περιμένουμε ἕνα θαῦμα, τό ὁποῖο θά ἀποδείξει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, ὁ Παῦλος μᾶς προτρέπει νά ἀγαπήσουμε «τήν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ», τήν φανέρωσή του (Β’ Τιμ. 4,8). Νά δεχθοῦμε μέ πολλή πίστη τήν ἀγάπη του γιά μᾶς, ὅπως αὐτή ἐκφράστηκε μέ τήν ἐνανθρώπησή του, ἀλλά καί μέ τήν φανέρωσή του στόν κόσμο μέσα ἀπό τό γεγονός τῆς Βαπτίσεώς του στόν Ἰορδάνη ποταμό, μέ τήν ὁποία διακήρυξε τόν ἐρχομό τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο καί ἐγκαινίασε ἕναν νέο τρόπο ζωῆς. Θαῦμα εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς. Θαῦμα εἶναι νά ἀναζητήσουμε αὐτή τήν ἀγάπη σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας, τίς εὐχάριστες καί τίς δύσκολες. Θαῦμα εἶναι νά ἀνταποκριθοῦμε μέ τή σειρά μας κι ἐμεῖς, δείχνοντας ὅτι ἀγαπᾶμε τόν ἐπιφανέντα Θεό.
Τρεῖς εἶναι κυρίως οἱ τρόποι αὐτῆς τῆς ἀνταπόκρισης: ὁ καλός ἀγώνας, ἡ τελείωση τοῦ δρόμου καί ἡ τήρηση τῆς πίστης.
- Ὁ καλός ἀγώνας
Καλός εἶναι ὁ ἀγώνας κατά τῶν παθῶν. Καλός εἶναι ὁ ἀγώνας ἀπόκτησης τῆς ἀρετῆς. Ὁ ἀγώνας μετάνοιας γιά τίς ἁμαρτίες. Ὁ ἀγώνας τῆς ἀγάπης. Ὁ ἀγώνας ἀναζήτησης καί εὕρεσης τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Ὁ ἀγώνας τῆς ὑπομονῆς στίς δοκιμασίες. Ὁ ἀγώνας τῆς στήριξης τῶν ἄλλων. Ὁ ἀγώνας τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν δύναμη τῶν ὅποιων χαρισμάτων μας. Ὁ ἀγώνας τῆς προσευχῆς, ἰδίως ἐκεῖ πού τά χαρίσματά μας δέν ἐπαρκοῦν.
Ὁ δρόμος τῶν τελείων
Ὁ δρόμος μας τελειώνεται, μᾶς καθιστᾶ τέλειους κατά Χριστόν, ὅταν ἔχουμε ὑπομονή. Ὅταν δέν ἀρνούμαστε τούς σταυρούς μας. Ὅταν ἐμπιστευόμαστε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ σέ ὅ,τι κάνουμε. Ὅταν θέτουμε ὡς στόχο τῆς ζωῆς μας τήν ἁγιότητα καί προσπαθοῦμε διά τοῦ εὐαγγελίου νά παλέψουμε γι’ αὐτήν. Τελειώνουμε τόν δρόμο ὅταν δέν ἐπαναπαυόμαστε. Ὅταν δέν καυχόμαστε γιά ὅ,τι μᾶς ἔχει δοθεῖ ἤ γιά ὅ,τι καταφέραμε μέ τούς κόπους μας νά πετύχαμε, ἀλλά πού εἶναι βέβαιο ὅτι δέν ἔχει ἐπιτευχθεῖ, χωρίς τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν νικοῦμε τόν φόβο τοῦ θανάτου. Ὅταν ἡ ἀγάπη πλημμυρίζει τά μύχια της ὕπαρξής μας καί μποροῦμε νά συγχωρέσουμε. Ὅταν συναντιόμαστε μέ τούς ἄλλους καί μποροῦμε νά τούς δοῦμε ὡς εἰκόνες Θεοῦ καί ἀδελφούς μας καί ὄχι ὡς ἐκείνους πού θά ἐξυπηρετοῦν τά δικά μας συμφέροντα, ἀκόμη κι ἄν αὐτός ὁ δρόμος συνοδεύεται ἀπό πόνο, διότι συχνά θά αἰσθανθοῦμε τήν ἀδικία καί τό ἀνικανοποίητο γιά τίς ἐπιλογές μας ἐκ μέρους τῶν ἄλλων. Καί βέβαια, τελειώνουμε τόν δρόμο ὄχι σ’ αὐτήν τήν ζωή, ἀλλά στήν προοπτική καί στήν συμμετοχή μας στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ!
- Ἡ τήρηση τῆς πίστης
Τηροῦμε τήν πίστη ὅταν ἐπιλέγουμε νά ζοῦμε στήν Ἑκκλησία καί σύμφωνα μέ τή διδασκλία της. Ὅταν τό εὐαγγέλιο εἶναι γιά μᾶς ἡ μόνη ἀλήθεια τῆς ζωῆς, διότι ἀποκαλύπτει τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀγάπη του γιά μας. Ὅταν ὁμολογοῦμε αὐτήν μας τήν πεποίθηση μέ τά λόγια καί τά ἔργα μας. Ὅταν δέν ἀναζητοῦμε θαύματα, ἀλλά ἀποδεχόμαστε τό μέγα καί παράδοξο θαῦμα τῆς ἀνακαίνισής μας καί τοῦ κόσμου ἀπό τόν Κύριό μας.
Ὁ Χριστός εἰσῆλθε στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ γιά νά δείξει στόν ἄνθρωπο καί στόν κόσμο αὐτό τό τρίπτυχο. Ὅτι ὅπως ὁ ἴδιος θά ἀγωνιζόταν ἐναντίον ὁποιουδήποτε πειρασμοῦ, ἔτσι κι ἐμεῖς. Ὅτι ὅπως ἐκεῖνος θά ἔδειχνε τήν ταπείνωση, ἀποδεχόμενος νά βαπτιστεῖ ἀπό τό χέρι τοῦ Προδρόμου, ἔτσι κι ἐμεῖς καλούμαστε νά ἀκολουθήσουμε τήν ταπείνωση πού μᾶς ζητᾶ. Ὅτι ὅπως ὁ ἴδιος ἔδειξε μέ τά λόγια καί τά ἔργα του ὅτι εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἔτσι κι ἐμεῖς νά ἐπιλέξουμε νά ζοῦμε ἀληθινά, χωρίς φόβο γιά τόν πειρασμό, ἀλλά μέ μέ ἐλπίδα στόν Θεό, στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας.
- Ἡ κακοπάθεια
Γιά ὅλα αὐτά χρειάζεται κακοπάθεια. Κληθήκαμε νά μή φοβηθοῦμε τίς πνευματικές καί ἄλλες δυσκολίες. Γιά νά ζήσουμε τό θαῦμα τῆς ἀγάπης, χρειάζεται ἀσκητικότητα, μετάνοια, νίκη κατά τῶν ἐπιθυμιῶν πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. Καί τότε μποροῦμε νά ἀνήκουμε κι ἐμεῖς ὁλοπρόθυμα σ’ αὐτούς πού ἀγαποῦνε τόν ἐπιφανέντα Θεό. Τηρώντας τίς ἐντολές του, τόν καθιστοῦμε ζωή μας!
Ἡ μεγάλη γιορτή τῶν Θεοφανείων εἶναι ἀγώνας ζωῆς. Ἐπανεύρεσης ἑνός τρόπου πού φαίνεται δύσκολος, ἀλλά μᾶς δίδει ἀληθινή χαρά, ἡ ὁποία ἐξαγιάζει τόν ἑαυτό μας, τούς συνανθρώπους καί τόν κόσμον ὅλον. Γιά νά ἔχει νόημα γιά μᾶς ἡ θεία Ἐπιφάνεια!