Ένα καφενείο – ταξίδι στο χρόνο που κρατάει ζωντανές τις αναμνήσεις και τους νοσταλγικούς χρόνους
Ο Ναπολέων Ζαγκλής διατηρεί στους Καλαρρύτες στα Τζουμέρκα ένα καφενείο με μεγάλη ιστορία.
Οι Καλαρρύτες, χτισμένοι σε υψόμετρο 1.120 μέτρων, ξεχωρίζουν για την όμορφη αρχιτεκτονική τους που θυμίζει εκείνη των Ζαγοροχωρίων. Ένα χωριό με μεγάλη παράδοση στην αργυροχρυσοχοΐα, ένα εκπληκτικής ομορφιάς μονοπάτι που το ενώνει με Συρράκο και ένα καφενείο-προορισμό: την επιχείρηση του Ναπολέοντος Ζαγκλή.
Έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Ναπολέων Ζαγκλής ζούσε για πάνω από δύο δεκαετίες στην Αθήνα και εργαζόταν σε πολυεθνική εταιρεία. Τότε, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στο χωριό του και να κρατήσει το καφενείο. Το καφενείο πρωτολειτούργησε το 1840 από τον προ-προπάππου του Ναπολέοντος Ζαγκλή και δεν έχει κλείσει ποτέ: ο χώρος έχει υποστεί μικρές, μόνο, αλλαγές, μαζί, βέβαια, με τις απαραίτητες τεχνολογικές προσαρμογές.
Είναι ένα από τα παλαιότερα καφενεία-ταβέρνες στην Ελλάδα και σίγουρα, κατά τη γνώμη μας, ένα από τα ομορφότερα. «Ο προπάππους μου το λειτούργησε και ως μπακάλικο αλλά και ως τσαγκαράδικο» εξηγεί ο κ. Ζαγκλής ενώ μια διαφήμιση σε τοπικό έντυπο του 1925 μαρτυρά την φιλοσοφία του: «Υποδηματοπωλείο Δημητρίου Ζάγκλη, Φθήνια-ειλικρίνεια-στερεότης, δοκιμάσατε».
Εντός του χώρου, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει μερικές δεκαετίες πριν. Πρωταγωνιστούν παλιά αλλά κομψά ράφια και λιγοστά είδη μπακαλικής, μικρά τραπεζάκια και καρέκλες. Όλα μοιάζουν στριμωγμένα και ταυτόχρονα τίποτα δεν περισσεύει. Το καφενείο-ταβέρνα είναι από εκείνα τα μέρη που δημιουργούν οικειότητα στον επισκέπτη χωρίς να χρειαστεί να το προσπαθήσουν. Eνώ μια πόρτα μέσα απ’ την κουζίνα μας οδηγεί στην «Μπίμσα», έναν χώρο μικροσκοπικό, θολοσκέπαστο, με εξαίρετη τοιχοποιία και ωραία χρώματα για όσους θέλουν να απομονωθούν.
Όταν επέστρεψε στους Καλαρρύτες ο κ. Ζαγκλής, οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούσαν τους 30. Σταδιακά, με την βελτίωση του οδικού δικτύου, το χωριό γνώρισε κάποια τουριστική ανάπτυξη, χωρίς όμως να προδίδει τον χαρακτήρα του. Σε αυτό έχει συμβάλει και το καφενείο αυτό. Η κουζίνα του παραδοσιακή και εξαιρετική, με πιάτα όπως κουνέλι στιφάδο και χοιρινό πρασοσέλινο. Στα επιπρόσθετα προτερήματα του ιδιοκτήτη είναι ότι δεν θα αφήσει τον πελάτη να παραγγείλει περισσότερα πράγματα από όσα χρειάζεται για να χορτάσει. Ο κ. Ζαγκλής δεν συνέχισε την τσαγκαράδικη οικογενειακή παράδοση, όμως δημιούργησε έναν όμορφο ξενώνα με δωμάτια που έχουν χαρακτήρα και ταυτόχρονα σεβασμό στην παράδοση της περιοχής.
«Το να μένει κανείς σε έναν μικρό και ορεινό τόπο έχει τις δυσκολίες του, αλλά σίγουρα δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτή την επαφή με τη φύση και αυτή την ηρεμία», εξηγεί. Άλλωστε και αυτή η ηρεμία μπορεί να διακοπεί από ένα αυθόρμητο γλέντι με κάποιον από τους χωριανούς ή τους επισκέπτες να ξεκινάει να παίζει ένα μουσικό όργανο και το γλέντι να τελειώνει το επόμενο πρωί.
Η τελευταία εικόνα από την επίσκεψή μας στους Καλαρρύτες ήταν μάλλον αυτή που μας εντυπώθηκε περισσότερο. Ο Ναπολέων Ζαγκλής εκτός από ιδιοκτήτης του καφενείου είναι και ψάλτης στην εκκλησία του χωριού. Η φωνή του εφάμιλλη με των κορυφαίων του είδους. Μια ακουστική εμπειρία που θα μας συνοδεύει κάθε φορά που θα σκεφτόμαστε την εκδρομή μας σε αυτή την γοητευτική γωνιά της Ηπείρου.
Μερικά tips και πληροφορίες για μια εκδρομή στους Καλαρρύτες και τα Τζουμέρκα
Αυτοκίνητα επισκεπτών δεν επιτρέπεται να μπουν στους Καλαρρύτες όπως και στο Συρράκο. Υπάρχουν τέσσερις θέσεις στάθμευσης έξω από το χωριό.
Αν έρθετε καλοκαίρι, θα διασκεδάσετε στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής που γίνεται στις 26 Ιουλίου. Στο γλέντι προσφέρεται από τους κτηνοτρόφους μαγειρεμένο κρέας και γιαούρτι. Επίσης, μεγάλο διήμερο γλέντι γίνεται στο χωριό και στις 15 Αυγούστου.
Οι Καλαρρύτες είναι πατρίδα του επιτυχημένου Έλληνα κοσμηματοπώλη Σωτήρη Βούλγαρη, ιδρυτή του, διεθνούς φήμης, ιταλικού οίκου συνώνυμου της φινέτσας και πολυτέλειας Bvlgari.
Ο καλύτερος και πιο ευχάριστος τρόπος για να επισκεφθείτε το διπλανό χωριό Συρράκο είναι μέσω του μονοπατιού που τα συνδέει. Θα σας πάρει περίπου 1,5-2 ώρες για να φτάσετε από το ένα χωριό στο άλλο, ανάλογα και με τη φυσική σας κατάσταση.
Ακόμα και αν δεν σας ελκύει ο προσκυνηματικός τουρισμός, αξίζει να επισκεφθείτε τη Μονή Κηπίνας. Ένα μοναστήρι πιθανότατα του 13ου αιώνα που μοιάζει να κρέμεται στον αέρα όπως είναι σφηνωμένο στο άνοιγμα ενός βράχου.
Εξαιρετικής ομορφιάς είναι και οι βόλτες στις όχθες του Καλλαρύτικου ποταμού.
Επειδή το οδικό δίκτυο της περιοχής έχει τις δυσκολίες του, καλό θα είναι να είστε βέβαιοι για τις δυνατότητες του αυτοκινήτου σας.