Και πάλι θα γυρίσω πίσω στην παλιά οδό Αθηνάς…
Ένας δρόμος με ανθρώπινες ιστορίες…
Θα ξεκινήσω με το ξενοδοχείο ΜΕΝΕΛΑΪΟΝ …λαϊκό με πελάτες επαρχιώτες.
Δίπλα η Ομόνοια δηλαδή το Κέντρο του Κόσμου οπότε εξυπηρετούσε.
Έκλειναν τις παραγγελίες με τους χοντρέμπορους και οι …ζητείται μικρός
τις πήγαιναν εκεί με το καρότσι.
Μπροστά και ο τηλεφωνικός θάλαμος για την εξυπηρέτηση του κοινού
και κέρματα ειδικά αγόραζες παρακάτω από το περίπτερο.
Ήθελες παπούτσια οικονομικά …
Για τα παιδιά ειδικά για αλάνες έβαζε και δωρεάν τα πέταλα έδινε και τους φελένιους
πάτους για να μην επιπλέει το πόδι.
Είπαμε τουλάχιστον δύο νούμερα μεγαλύτερα σου τα έπαιρναν
γιατί είχε το ελάττωμα το παιδικό ποδάρι να μεγαλώνει γρήγορα.
Αν υπήρχε και πάλι πρόβλημα το βαμβάκι θα το έλυνε.
Έμπαινε μπροστά στην μύτη…
Και το μαγαζάκι που επισκεύαζε ραδιόφωνα …
Πρόβλημα με την βελόνα που έπιανε τους σταθμούς….το κουμπί με τα βραχέα…
την κεραία….την λάμπα που καιγότανε.
Και το υπόγειο μαγαζάκι με τις εικονίτσες…τα λιβάνια…τα καρβουνάκια…
τα φυτίλια…τα καντηλάκια…
Το στήριγμα της οικογένειας η Παναγιά στο εικονοστάσι μαζί με τα στέφανα
του ζευγαριού και το καντηλάκι να καίει.
Πάνω από τα μαγαζιά εργαστήριο υποκαμίσων…
Στις αρχές της Αθηνάς ήταν οι σαράφηδες με τα κινητά βιτρινάκια
σήμερα υπάρχουν εν αφθονία καταστήματα …αγοράζω χρυσό…
Η οδός Αθηνάς ζούσε πολύ κόσμο με νόμιμο και παράνομο τρόπο…
Πίσω στα Παλιά