Ο πατέρας ήταν πολύ γέρος και αδύναμος, κι ενώ έτρωγε, έριξε φαγητό στο πουκάμισο και το παντελόνι του. Άλλοι πελάτες τον έβλεπαν με αηδία, ενώ ο γιος του ήταν ήρεμος.
Αφού τελείωσε το φαγητό του, ο γιος του που δεν ήταν καθόλου ντροπιασμένος γι’ αυτό, τον πήγε σιγά σιγά αθόρυβα στην τουαλέτα, σκούπισε τα υπολλειματα τροφής, αφαίρεσε τους λεκέδες, χτένισε τα μαλλιά του και έβαλε τα γυαλιά του σταθερά.
Όταν βγήκαν έξω, όλο το εστιατόριο τους παρακολουθούσε σε νεκρή σιωπή, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν πώς κάποιος θα μπορούσε να ταπεινώσει τον εαυτό του δημόσια έτσι. Ο γιος τακτοποίησε το λογαριασμό και άρχισε να βγαίνει με τον πατέρα του.
Εκείνη την στιγμή, ένας γέρος ανάμεσα στους πελάτες φώναξε τον γιο και τον ρώτησε:
Δεν ξέρεις ότι έχεις αφήσει κάτι πίσω;
Ο γιος απάντησε:
Όχι κύριε, δεν έχω αφήσει.
Ο γέρος απάντησε:
Ναι, έχεις! Άφησες ένα μάθημα για κάθε γιο και μια ελπίδα για κάθε πατέρα .
