Το 1990 ή 1991 ένας καθολικός φαρμακοποιός από τον Βόλο, είχε κατηχηθεί και ήθελε να βαπτισθεί Ορθόδοξος, στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, από τον Γέροντα Ιάκωβο, την Πεντηκοστή.
Όλα ήταν έτοιμα και από το Σάββατο είχαν έλθει ο ανάδοχος και ο υποψήφιος προς βάπτιση. Την Κυριακή και κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, μπαίνει ο ανάδοχος στο Ιερό την ώρα που λειτουργούσε ο Γέροντας Ιάκωβος και του λέει ότι ο υποψήφιος για τη βάπτιση, ο οποίος παρακαλούσε πολύ καιρό για να βαπτισθεί, πήρε την απόφαση να μη βαπτισθεί και έφυγε, φεύγει για τον Βόλο.
– Μη στενοχωρείσαι, παιδί μου, του λέει ο Γέροντας, σε 20 λεπτά, θα είναι εδώ.
Ο άνθρωπος, είχε φτάσει στον Αγιόκαμπο και είχε βγάλει εισιτήριο για να περάσει απέναντι και την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στο καράβι Κάτω από την δύναμη της προσευχής του γέροντα και από την χάρη του Θεού, πράγματι, γύρισε πίσω σε 20 λεπτά με σφοδρή την επιθυμία να βαπτισθεί.
Η απόσταση από τον Αγιόκαμπο στο Μοναστήρι είναι τουλάχιστον πενήντα λεπτά αλλά αυτός χωρίς να τρέχει (και με 200 να πηγαίνεις είναι αδύνατο να φτάσεις σε 20 λεπτά) έφτασε σε 20 λεπτά στο Μοναστήρι.
Εγινε η βάπτιση και έλαμπε ολόκληρος και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπη – γιατί εκεί έγινε η βάπτιση -, ευωδίαζε επί μία εβδομάδα.
Από τον βίο του Οσίου Ιακώβου