Οδεύουμε προς την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, μέσα σε συνθήκες αυστηρού εγκλεισμού, άγριας καταστολής της πολυφωνίας, οικονομικού μαρασμού, ανεξέλεγκτης κοινωνικής ανασφάλειας που γιγαντώνεται καθημερινώς από τα «παπαγαλάκια» του τρόμου και όλα αυτά μεταφράζονται σε φόβο, άγχος, κατάθλιψη, ψυχικά νοσήματα που οδηγούν σε σωματικά νοσήματα ή χειροτερεύουν τις ήδη υπάρχουσες παθήσεις.
Υπάρχει ένα κοινωνικό φαινόμενο ψυχοπαθολογίας που ονομάζεται «κατάθλιψη των εορτών» ή πιο σωστά «Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή», το οποίο έχει να κάνει με συναισθήματα έντονης λύπης, που παρατηρούνται σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου και κυρίως τον χειμώνα, κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Πιο συγκεκριμένα, αυτή η διαταραχή μπορεί να εμφανίσει τα παρακάτω συμπτώματα:
-Έντονα συναισθήματα ενοχής, απελπισίας, αναξιότητας.
– Το άτομο δεν μπορεί να απολαύσει τις εορταστικές δραστηριότητες.
– Υποφέρει από αναβλητικότητα, απόσπαση προσοχής και δυσκολία εστίασης.
– Υποφέρει από θυμό.
– Αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου. Μπορεί να δυσκολεύεται κάποιος να κοιμηθεί, ή να κοιμάται περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας, νοιώθοντας συνεχώς κουρασμένος.
– Αλλαγές στο βάρος ή τις διατροφικές συνήθειες (διάθεση για κατανάλωση γλυκών).
– Αδυναμία να αντέξει κανείς το άγχος της καθημερινότητας.
Αν αναλογιστούμε πως όλα αυτά τα συμπτώματα εκδηλώνονται σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, σε normal χρονιές που ισχύουν συνθήκες σχετικής «κανονικότητας», μπορούμε να φανταστούμε πόσο καταστροφικό μπορεί να εξελιχθεί αυτό το φαινόμενο, σε συνέργεια με τις υπάρχουσες συνθήκες. Φανταστείτε τι σημαίνει για έναν άνθρωπο το άθροισμα που προκύπτει από κατάθλιψη Χριστουγέννων, Πανδημική κόπωση και οικονομική καταστροφή.
Σε έναν Δεκέμβριο που ο μέσος Έλληνας πολίτης βαδίζει μέσα στην αβεβαιότητα για το αύριο, έχει απομονωθεί σε τέσσερεις τοίχους, έχει χάσει τις κοινωνικές του συναναστροφές, έχει απολέσει την ψυχαγωγία του, έχει τα Μέσα ενημέρωσης να τον τρομοκρατούν ακατάπαυστα, έχει μια κυβέρνηση που ενώ τα κάνει θάλασσα στη διαχείριση της πανδημίας, του κουνάει το δάχτυλο μιλώντας του για «ατομική ευθύνη» (η ενοχή που λέγαμε), βλέπει ένα σαθρό σύστημα δημόσιας υγείας που τρέμει να το πλησιάσει, αναμένει το σωσίβιο του επόμενου επιδόματος για τα βγάλει πέρα και αν του μείνει κάτι, ψωνίζει από το διαδίκτυο για να νιώσει λίγο «ζωντανός»…
Όλοι αυτοί (δημοσιογράφοι, επιστήμονες, πολιτικοί κ.α.) που -ειδικά αυτήν την περίοδο- ανοίγουν διάπλατα το στόμα τους στα μέσα ενημέρωσης και εκτοξεύουν τρόμο και απαισιοδοξία ελαφρά τη καρδία, θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν πως αυτή η δυσοίωνη «αρρώστια» που μεταδίδουν οι ίδιοι στον λαό με την καταστροφολογία τους, θα προκαλέσει πολύ περισσότερα θύματα από τον ίδιο τον ιό.
Για τους πολίτες δε, που αποτελούν μέλη της Εκκλησίας, οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες. Τα απολυταρχικά και εντελώς παράλογα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης, τους έχουν αποκόψει από την ίδια την ρίζα τους. Από τις πνευματικές συνθήκες που αποτελούν μια αδιάψευστη και διαχρονική ασπίδα προστασίας από όλα τα παραπάνω. Από τον εκκλησιασμό, από τα ζωτικής σημασίας Μυστήρια, ακόμα και από την απλή προσκύνηση εντός του Ναού.
Η κυβέρνηση, τους έχει κάνει να νιώθουν ως διωκόμενοι στον ίδιο τους τον τόπο. Δίνει απόλυτες προτεραιότητες σε ναούς του χρήματος και απαξιώνει με κάθε τρόπο τους Ναούς του Πνεύματος. Οι δυνάμεις καταστολής οριοθετούν με απαγορευτικές ταινίες τις εκκλησίες, σαν να κάνουν αποκλεισμό σε γιάφκες. Οι χριστιανοί αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι και ενοχλητικοί αιθεροβάμονες, που δεν ταιριάζουν με την κυρίαρχη παγκόσμια τάση, δηλαδή την θεοποίηση της Επιστήμης (που βρίσκεται υπό πολιτική ομηρία), των «ιερέων» λοιμωξιολόγων και λοιπών επιστημόνων και των σεβάσμιων «εκκλησιών» των φαρμακευτικών που θα φέρουν την πολυπόθητη «Σωτηρία», που θα μας προάγει στην πραγματικότητα της Νέας Εποχής.
Το αυστηρό lockdown δεν είναι μόνο υλικός αποκλεισμός. Είναι κυρίως πνευματικός αποκλεισμός από κάθε τι που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει από τα ζώα. Καμία εντύπωση δεν θα πρέπει να μας κάνει λοιπόν η κατακόρυφη αύξηση της ενδοοικογενιακής βίας και τα φαινόμενα αδιανόητων εγκλημάτων εντός οικογενειών, οι πολυάριθμες αυτοκτονίες, η τρομακτική εκτίναξη της χρήσης ψυχοφαρμάκων, η αύξηση των αιφνίδιων θανάτων από εμφράγματα λόγω της πρώτης αιτίας θανάτου παγκοσμίως, τη στεφανιαία νόσο.
Όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν από τους «στρατηγούς» που μας λένε πως βρισκόμαστε σε «πόλεμο» με την πανδημία. Χωρίς ακμαίο ηθικό, κάθε μάχη είναι καταδικασμένη να χαθεί πριν καν ξεκινήσει. Καθώς πλησιάζουμε προς τα Χριστούγεννα, το ψυχικό φορτίο του ήδη καταπονημένου Ελληνικού λαού, θα πρέπει να ελαφρύνει. Ο άνθρωπος δεν είναι σχεδιασμένος για να γεμίζει το κεφάλι του καθημερινά με στατιστικές και νούμερα αρρώστιας και θανάτου.
Ρίξτε τους τόνους. Απομονώστε τους καταστροφολόγους. Χαλαρώστε όποια μέτρα δεν χρειάζονται και δεν φέρνουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ρίξτε το βάρος στην πρόληψη. Στην πρόνοια. Όχι στην βίαιη καταστολή. Σταματήστε τις αδικίες που γίνονται προς συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Αφήστε ήσυχες τις συνταγματικές ελευθερίες. Αφήστε τους Έλληνες να αναπνεύσουν.
Νιώστε επιτέλους τι πάτε να κάνετε.