Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
πηγή
https://simeiakairwn.wordpress.com
«Όταν το βλέμμα μας στραφεί στους αγίους, όταν τους μελετάμε, γεννιέται μέσα μας ο πόθος της ζωής τους.
Βλέπομε την αληθινότητά τους, την οικειότητά τους με τον Θεό, ότι έζησαν απλά, ταπεινά και ειρηνικά. Βλέπομε ότι ήταν και αυτοί όπως εμείς, θνητοί, αμαρτωλοί, ότι πέρασαν τα ίδια στάδια που περνάμε και εμείς. Όπου είμαι εγώ τώρα, ήταν κάποτε και αυτοί, τώρα όμως είναι άγιοι επάνω στον ουρανό.
…Εσύ μίλησε στον άγιο, ακολούθησέ τον, κάνε τον δικό σου. Ζήτησε τις προσευχές του, ζήτησε ό,τι χρειάζεσαι.
Κατά κανόνα ό,τι ζητάμε, ο Θεός μας το δίνει μέσῳ των αγίων. Το κάνει αυτό, για να μην καταργήσει την ισορροπία της κοινωνικής σχέσεώς μας. Ενεργεί όπως ενεργούμε και εμείς στις εργασίες μας. Η μία εργασία εξαρτάται από την άλλη, και έτσι ο ένας γίνεται κοινωνός των χαρισμάτων και των προσευχών του άλλου.
Διά μέσου των αγίων μᾶς χαριτώνει ο Θεός, μᾶς μορφώνει, μᾶς αποκαλύπτεται. Εάν θα θέλαμε να πάμε απ’ ευθείας στον Θεό, θα αγνοούσαμε το σώμα του Χριστού, την αληθινότητα και την οντότητά του, θα αγνοούσαμε την ίδια την Εκκλησία και θα βαδίζαμε προς τον Κύριο ως ψευδείς Προτεστάντες, χωρίς να τον συναντήσουμε.
Διότι δεν μπορείς να βρείς τον Κύριο, παρά μόνο περιστοιχιζόμενο, περικαλυπτόμενο από τους αγίους, οι οποίοι είναι τόσοι πολλοί, ώστε σχηματίζουν νέφη, χωρίς να αφήνουν ελεύθερο χώρο, για να τον δείς από μακριά.»