Φθινοπωρινά ποιήματα από τις συλλογές «Σκοτεινός μαγνήτης» & «Ερήμην»
Αυτόγραφο | Κική Δημουλά
Ένα κίτρινο φύλλο σου
φθινόπωρο,
σ’ έναν άνεμο ράθυμο κάθισε
και μ’ ακολούθησε επίμονα.
Το πήρα
και το κρατώ
σαν κάτι συμβολικό από μέρους σου,
σαν φιλικό αυτόγραφο,
ίσως σαν ένα «ευχαριστώ»
που διόλου μέρος δεν έλαβα
στο καλοκαίρι τούτο…
Το πήρα
κι εξιχνιάζω
τις φετινές προθέσεις σου
απέναντι μου.
(Από τη συλλογή «Ερήμην», Β´εκδ. Στιγμή, 1990)
Άνθη του φθινοπώρου | Ηλίας Κεφάλας
Μέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπές
Μαύρες βροχές με ταξιδεύουν
στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδες
Οι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των βουνών
Ανέγγιχτη ώρα: Οι εποχές διαχέονται
με άλικες πνοές
κι ένα φθινόπωρο χρυσό κατασταλάζει
Στο κούφιο χάος των γκρεμών
τα νηπενθή ανάβουν
ισχνές ανθοφορίες της ερημιάς
που ωστόσο σπινθηροβολούν στη μνήμη
Άνθη του τρυφερού φθινόπωρου
αφήστε να με συναντήσει η έσχατη χαρά
μετά την πτώση μετά την τέφρα
και τη μοναξιά
να σπινθηροβολήσω μαγικά
άνθος κι εγώ πανέρημο
σε κάποια αδόκητη στροφή της μνήμης.
(Από τη συλλογή «Σκοτεινός μαγνήτης», εκδ. Άλως, 1989)