Γεώργιος Αποστολάκης: Χρειαζόμαστε έναν θυσιαστικό ηγέτη, για να μας εμπνεύσει και να μας έλξει ως μαγνήτης. Θα τον γεννήσουν οι καιροί με πολλούς πόνους
Γεώργιος Αποστολάκης , Αντιπρόεδρος ΑΠ, ε.τ.
Με βεβαιότητα το λέω: Το 2024 δεν ήταν καλό για τον κόσμο όλον και την Ελλάδα μας ειδικότερα. Η γεύση που άφησε είναι σκέτη πίκρα. Οι αναστοχασμοί που επιχειρούμε σκοπό έχουν την κατανόηση των εξελίξεων. Η κατανόηση είναι μία πολύ σοβαρή πολιτική πράξη. Αλλιώς, απλά θα πολιτικο-φιλολογούμε …
Πόλεμοι, πολλοί πόλεμοι, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Νομίζω ότι τα πολεμικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο 2024 είναι το κύριο χαρακτηριστικό της χρονιάς. Παντού πόλεμος και συγκρούσεις. Η εμπόλεμη κατάσταση από εξαίρεση γίνεται κανονικότητα. Ο πόλεμος μονιμοποιείται και διεθνοποιείται. Φανερά δείχνει να αποκτά παγκόσμιο χαρακτήρα, ώστε να μπορούμε να λέμε ότι μπροστά μας είναι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Πολλοί, ερμηνεύοντας τα αίτια πίσω από τα φαινόμενα, διατυπώνουν την άποψη ότι το όλο εγχείρημα είναι καθοδηγούμενο από το εξουσιαστικό (τραπεζικο-καπιταλιστικό) σύστημα για να ξεπεραστεί η δομική του κρίση. Το τίμημα φυσικά πληρώνουν οι λαοί και οι κοινωνίες.
Άλλοι πάλι, πιο διορατικοί, βλέπουν να οργανώνεται, μέσα από τον γενικό πόλεμο, τεχνηέντως μία μετάβαση σε ένα νέο κόσμο, «καλλίτερο, δικαιότερο, ειρηνικό…» και στο βάθος μια παγκόσμια κυβέρνηση με έναν παγκόσμιο κυβερνήτη! Οι λαοί φυσικά θα μείνουν κρατημένοι μακριά από τα τεκταινόμενα. Απόντες. Θα κληθούν απλά να αποδεχτούν την ετοιμαζόμενη δυστοπία.
Και κάτι θετικό: Το Ισραήλ στιγματίζεται.
Οι συνειδήσεις όμως δεν νεκρώθηκαν μπροστά στα ανοσιουργήματα του Ισραήλ. Σημαίνει ότι τα αντανακλαστικά των κοινωνιών λειτουργούν. Έστω και αν ένα καλό και οργανωμένο φιλειρηνικό κίνημα είναι απόν.
Όσο και να λειτουργεί η προπαγάνδα, οι ειδήσεις διαχέονται. Οι απλοί άνθρωποι βλέπουν καθημερινά και σε απευθείας μετάδοση βομβαρδισμούς αμάχων, σχολείων και νοσοκομείων, καταστροφές πολιτιστικών μνημείων, βλέπουν και μία συντελούμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Υψώθηκαν φωνές διαμαρτυρίας που έπιασαν τόπο. Γι’ αυτό ξαναγίνεται τραγικά αναγκαία η δημιουργία ενός παγκόσμιου μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Ναι, φίλοι μου, είναι γεγονός και μάλιστα με τεράστια ηθική σημασία, η διεθνής απομόνωση του Ισραήλ. Η διεθνής κατακραυγή δεν μπορούσε να κρυφτεί. Καταδικάσθηκε από τον ΟΗΕ. Εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του πρωθυπουργού Νετανιάχου. Δεν είναι λίγο, αυτόν που όλες οι δυτικές δυνάμεις βοηθούν και στηρίζουν, να τον χαρακτηρίζει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως εγκληματία πολέμου!
Άλλα διεθνή χαρακτηριστικά του 2024.
- Η ψηφιακή μετάβαση των κοινωνιών και των οικονομιών τρέχει ιλιγγιωδώς. Στο τιμόνι είναι οι αλγόριθμοι.
- Οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται και οι «προφητείες» για ένα μεγάλο παγκόσμιο οικονομικό «κραχ» δείχνουν βάσιμες. Ο κυβερνοχώρος δεν είναι αρκετά ασφαλής απέναντι στις κυβερνοεπιθέσεις. Θυμίζουμε το ψηφιακό «μπλακ-άουτ» που συντελέστηκε στις 19.7.2024. Το «Θηρίο» δεν είναι ανίκητο. Έχει την αχίλλειο πτέρνα του…
- Η δημοκρατία σε όλον τον Πλανήτη υποβαθμίζεται. Ως θεσμός και ως τρόπος ζωής. Παγκόσμια τάση ο πολιτικός κατακερματισμός. Φανερή δυσπιστία προς τα παραδοσιακά κόμματα. Τάσεις για δεξιότερους χώρους.
- Η επανεκλογή Τραμπ τάραξε διεθνώς τα νερά. Τόσο, που πολλοί -με εντελώς υποκριτικό τρόπο- εξέφρασαν φιλοτραμπικούς προσανατολισμούς. Μέχρι και ο Μητσοτάκης, ο προστάτης του ρεύματος ΛΟΑΤΚΙ, κατέκρινε την «γουόκ ατζέντα». Εξ αιτίας του Τραμπ, αρχίζει ο πολιτικός λόγος διεθνώς να μιλάει για την μετανάστευση, τις εθνικές ταυτότητες και τις εθνικές οικονομίες.
- Σημειώθηκαν πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα, σεισμοί, ασυνήθεις φωτιές και πλημμύρες, περιβαλλοντική μόλυνση, νέες ασθένειες ανθρώπων και ζώων. Η Βαλένθια στην Ισπανία επιβεβαίωσε αυτό που ο Ντάνιελ είχε φανερώσει πέρυσι στην Θεσσαλία: Η εγκατάλειψη των υποδομών και η διαφθορά συντελούν στο μέγεθος των καταστροφών περισσότερο από τα φυσικά φαινόμενα.
Τα εν Ελλάδι.
- Εκτιμώ ότι το κυριότερο γεγονός ήταν η υπερψήφιση του νόμου για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων (και όχι ομόφυλων, όπως πολλοί αδόκιμα επιμένουν) ζευγαριών. Δεν είναι μόνο οι αντιδράσεις και η πόλωση που έφερε στην κοινωνία. Η πνευματική του διάσταση είναι το σημαντικότερο. Όταν μία πολιτεία κάνει νόμο και δικαίωμα τα πάθη και την αμαρτία των πολιτών της, η πολιτεία αυτή θα έχει την κατάληξη που είχαν τα Σόδομα και η Γόμμορα, για να μιλήσουμε βιβλικά. Δηλαδή την αποστροφή του Δημιουργού και τον αφανισμό.
- Η ψήφιση του νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είχε διπλή ανάγνωση: Από τη μια ο δημόσιος χαρακτήρας των πανεπιστημίων είναι μια εγγύηση κατά της εμπορευματοποίησης της γνώσης και από την άλλη ανέδειξε την υποκρισία της κοινωνίας. Δικά μας είναι τα παιδιά που τα στέλνουμε και σπουδάζουν σε ιδιωτικά κολλέγια στην Ελλάδα και σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού.
- Οι ευρω-εκλογές έβγαλαν νικητή την αποχή. Παρά την πτώση της Νέας Δημοκρατίας, η σημαντική πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν «γοητεύθηκε» από τα λεγόμενα κόμματα του πατριωτικού χώρου. Μάλλον τα αποστράφηκε, τελώντας σε αναμονή. Δεν βλέπω να υπάρχει κάτι ενδιαφέρον που θα ξαναφέρει τους απέχοντες στην πολιτική πράξη. Η πολυδιάσπαση πάλι του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει την πολιτική σαθρότητα του χώρου. Ρευστό πλέον το πολιτικό σκηνικό. Οι ολιγάρχες και τα κανάλια προετοιμάζουν, κατά πως φαίνεται, προϋποθέσεις συγκυβέρνησης Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, με έναν καταρρέοντα Μητσοτάκη και έναν ολίγιστο Ανδρουλάκη.
- Και μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία ισχυροποιούμενη (θυμηθείτε το: «Προς στιγμήν μέγας Άγαρ»), δεν κρύβει τις επεκτακτικές βλέψεις της στο Αιγαίο και το υπέδαφός του. Οι ημέτεροι ζουν το όνειρο της ελληνοτουρκικής φιλίας και των ήρεμων νερών. Και δεν τους νοιάζει αν χαρακτηρισθούν μειοδότες. Η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει περιστείλει τις διεκδικήσεις της αλλά με κάθε ευκαιρία τις προβάλλει και με προσθετικό χαρακτήρα δημιουργεί τετελεσμένα (βλ. Κάσο). Πολύ φοβάμαι ότι η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, που προγραμματίσθηκε για τον Ιανουάριο 2025 στην Άγκυρα και θα γίνει υπό μορφή ενός Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, θα βρει την ελληνική πλευρά φοβική και άτολμη, παραδεδομένη στις συστάσεις και επιθυμίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, απέναντι σε μία Τουρκία που αναδείχθηκε, μετά τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή και τις εξελίξεις στη Συρία, σε υπολογίσιμη περιφερειακή δύναμη.
Και ο λαός που είναι;
Δυστυχώς, αν και υπάρχουν κάποια θετικά σημάδια, δεν υπάρχει στην Ελλάδα ακόμη ένα ευρύτερο κίνημα που θα δώσει φωνή στον πατριώτη και δημοκράτη που θέλει να είναι και κοινωνικά παρών. Τα υπάρχοντα κόμματα και σχηματισμοί, εντός και εκτός Βουλής, όσα δεν είναι «φυτευτά», δεν είναι ακόμη ώριμα να κατανοήσουν και να κάνουν πολιτική πράξη μία ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση στην οποία θα συμπλέκεται το εθνικό με το κοινωνικό πρόσημο και οι αγώνες θα δίνονται πρωτίστως στο πεδίο της κοινωνικής αντιπολίτευσης και δευτερευόντως στο θέατρο της κοινοβουλευτικής.
Μα τίποτα το θετικό, δεν έγινε το 2024; Θα με ρωτήσετε.
Ναι, ένα. Και αυτό είναι η κοινωνική συσπείρωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων γύρω από τον αγώνα της Μαρίας Καρυστιανού και του Συλλόγου Θυμάτων από το έγκλημα των Τεμπών. Ένα και παρήγορο. Δεν νεκρωθήκαμε. Υπάρχουν ακόμη πράγματα που επενεργούν στο θυμικό του Έλληνα και τον εξεγείρουν. Υπάρχουν ακόμη πρότυπα ( σαν αυτό της «Μάνας» Καρυστιανού) που συσπειρώνουν και οδηγούν. Αρκεί να παραμείνουν θυσιαστικά και να μην μπουν στον πειρασμό της εξουσίας.
Χρειαζόμαστε έναν θυσιαστικό ηγέτη, για να μας εμπνεύσει και να μας έλξει ως μαγνήτης.
Θα τον γεννήσουν οι καιροί με πολλούς πόνους.
Καλή χρονιά το 2025 φίλοι μας!