Γεώργιος Αποστολάκης για την Ηλεκτρονική διακυβέρνηση
[…..]Από τη «Βίβλο του Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025» (έκδοση του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης) πληροφορούμαστε ότι στόχος της Κυβέρνησης είναι ο πλήρης, ο απόλυτος ψηφιακός μετασχηματισμός κάθε πτυχής της ζωής του πολίτη, δημόσιας (κοινωνικής) και ιδιωτικής (οικονομικής). Υπάρχει ένα στρατηγικό σχέδιο με το όνομα «Ψηφιακή Ελλάδα», για το οποίο ελάχιστα γνωρίζει ο ελληνικός λαός, που σταδιακά, βήμα προς βήμα, οδηγεί στον πλήρη ψηφιακό μετασχηματισμός της ζωής μας.
Σταδιακά και με σύστημα εισάγονται στη καθημερινότητά μας διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές, ρυθμίσεις ψηφιοποίησης και λειτουργικότητας της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (Car Wallet, ψηφιοποίηση όλων των εγγράφων που αφορούν την κίνηση των οχημάτων, IRIS payments, για online πληρωμές και μεταφορές χρημάτων μέσω κινητού τηλεφώνου, myphoto, ψηφιοποίηση αντιγράφου αστυνομικής ταυτότητας κ.α.). Με τις εφαρμογές αυτές, τεχνηέντως, αφενός οδηγείται ο πολίτης σε σταδιακή κατάργηση των συναλλαγών με φυσικό χρήμα και αφετέρου εξοικειώνεται με την ψηφιοποίηση των κοινωνικών και οικονομικών δοσοληψιών, μαθαίνοντας να εξαρτάται για την διεκπεραίωσή τους από το κινητό smart τηλέφωνό του.
Όλες αυτές οι ψηφιακές υπηρεσίες που διαφημίζονται από την Κυβέρνηση ως εξυπηρέτηση του πολίτη, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μέρος από την σταδιακά εκτελούμενη ψηφιακή ταυτοποίηση των Ελλήνων, ώστε να διευκολυνθεί η επιβολή της παγκόσμιας ψηφιακής διακυβέρνησης και μέσω αυτής ο παγκόσμιος έλεγχος των λαών. Σ’ αυτό το σκοπό κατατείνει, σε εθνικό επίπεδο, το κυβερνητικό πρόγραμμα «Ψηφιακή Ελλάδα». Εκεί, κάτω από το πρόσχημα της εξυπηρέτησης του πολίτη, κρύβεται η πραγματική πρόθεσή της να υπαχθεί κάθε δραστηριότητα του πολίτη υπό τον απόλυτο ψηφιακό έλεγχο του κράτους.
Σε παγκόσμιο επίπεδο συντελείται ακριβώς το ίδιο. Οι πολιτικοί της Νέας Τάξης Πραγμάτων προωθούν μεθοδικά, εδώ και χρόνια, την υποχρεωτική, εξαναγκαστική άμεσα ή έμμεσα, ψηφιοποίηση όλων των συναλλαγών, αποκλείοντας τη δυνατότητα κάποιας άλλης ισοδύναμης εναλλακτικής (μη ψηφιακής πάντως) δυνατότητας. Παροτρύνονται οι πολίτες σε μία εξάρτηση από τα πληροφοριακά συστήματα, που καταγράφουν και επεξεργάζονται τα προσωπικά τους δεδομένα. Οδηγούνται στο να ζουν σε μία παγκοσμιοποιημένη ψηφιακή κοινωνία, παραχωρώντας πρόθυμα την ελευθερία τους με αντάλλαγμα την ευκολία, την εξυπηρέτηση και την ταχύτητα.
Γι’ αυτό η Κυβερνητική χρησιμοποιεί την Πληροφορική για τους σκοπούς της. Το μέσο είναι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Δεν είμαστε αντίθετοι, ούτε φοβικοί απέναντι στην τεχνολογία. Η τεχνολογία από μόνη της δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Η χρήση της, σε συνδυασμό με την ηθική ποιότητα και τις προθέσεις των εφαρμοστών της, την κάνει καλή ή κακή.
Δεν θέλουμε όμως να είμαστε εξαρτημένοι από την τεχνολογία. Όχι μόνο γιατί είναι ζήτημα ελευθερίας, αλλά και γιατί, όποιος μονοπωλιακά θα την κατέχει, θα μπορεί να ελέγξει τις κοινωνίες με ό,τι αυτό σημαίνει.
Δεν είμαστε επομένως αντίθετοι στις ψηφιακές τεχνολογίες. Δεν είμαστε αντίθετοι ούτε στον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και των επιχειρήσεων, δηλαδή την ενσωμάτωση ψηφιακών τεχνολογιών και λύσεων σε κάθε τομέα του κράτους ή μιας επιχείρησης. Δεν είμαστε επίσης αντίθετοι στην ψηφιοποίηση γενικά υλικών στοιχείων, δηλαδή την μετατροπή πληροφοριών και εγγράφων από αναλογική σε ψηφιακή μορφή. Δεν είμαστε αντίθετοι επομένως ούτε στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση γενικά, δηλαδή στη χρήση των τεχνολογιών των πληροφοριών και των επικοινωνιών στις δημόσιες διοικήσεις, με σκοπό τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών.
Είμαστε σαφώς αντίθετοι στην υποχρεωτική χρήση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης από τους πολίτες και στην οπωσδήποτε άσκηση των δικαιωμάτων τους μέσω αυτής.
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση μπορεί και πρέπει να παρέχεται υπό όρους προαιρετικότητας, με την έννοια ότι όποιος, για οποιοδήποτε λόγο (θρησκευτικό, πολιτικό ή συνειδήσεως) δεν θέλει τη χρήση της, να μπορεί να έχει πρόσβαση και εξυπηρέτηση από τη δημόσια διοίκηση εναλλακτικά και μέσω άλλης οδού, αναλογικής, πέραν εκείνης της πύλης της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση πρέπει να παρέχει πρόσβαση στις επιγραμμικές δημόσιες υπηρεσίες της χώρας σε όλους με τη χρήση απλών κωδικών, χωρίς να απαιτείται συγχρόνως και η κατοχή ηλεκτρονικής (ψηφιακής) ταυτότητας, δηλαδή ταυτότητας με ηλεκτρονικό αποθηκευτικό μέσο. Αυτή είναι η θέση μας.
Πιστοποίηση του πολίτη, όχι υποχρεωτικά δια της ψηφιακής ταυτότητας, αλλά και μέσω άλλων αναλογικών, ασφαλών βεβαίως και απλαστογράφητων, ταυτοτήτων.
Ήδη μιλώντας στη Βουλή ως βουλευτής του Δημοκρατικού Πατριωτικού Κινήματος «ΝΙΚΗ» πρώτος απ’ όλους βροντοφώναξα: Αξιώνουμε για όλους όσους, για διάφορους λόγους, θρησκευτικούς, δημοκρατικούς ή λόγους πεποιθήσεων, αρνούμαστε να μπούμε σ’ αυτό το σύστημα υποχρεωτικότητας, τη δυνατότητα μίας εναλλακτικής πιστοποίησης της ταυτότητάς μας. Η Κυβέρνηση όμως Μητσοτάκη μας επιβάλλει υποχρεωτικότητες. Δηλαδή δεσμά.
Σ’ αυτά τα δεσμά τώρα προστίθεται η υποχρεωτική ταυτοποίηση μέσω του «Προσωπικού Αριθμού» που προβλέπεται στο άρθρο 11 του ν. 4727/2020 και στο επικείμενο να εκδοθεί προεδρικό διάταγμα. Θα απονέμεται υποχρεωτικά και με ισόβια ισχύ σε κάθε φυσικό πρόσωπο. Η χρήση του, η οποία επί του παρόντος περιορίζεται στις συναλλαγές με τους φορείς του δημόσιου τομέα, θα προκαλεί τη διαλειτουργικότητα των συστημάτων του δημόσιου τομέα, ώστε να επαληθεύεται η ταυτότητα του προσώπου, αφού γίνει αντιστοίχιση (του Π.Α.) με τους αναγνωριστικούς αριθμούς των μητρώων (ειδικούς τομεακούς αριθμούς), ήτοι ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κ.α.
Η διαλειτουργικότητα των συστημάτων αυτών, θα επιτυγχάνει κάθετη σάρωση όλων των δεδομένων και θα οδηγεί στο Μητρώο Προσωπικού Αριθμού, όπου θα υπάρχουν καταγεγραμμένα όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, μητρώνυμο , ημερομηνία και τόπο γέννησης, αριθμός δελτίου ταυτότητας, ΑΜΚ, ΑΦΜ. Επομένως, ο Π.Α. και τα παραπάνω στοιχεία (ιδίως ονοματεπώνυμο) τελούν σε μία αμφίδρομη σύνδεση και το ένα οδηγεί στο άλλο. Ο Π.Α. οδηγεί στο όνομα και το όνομα στον Π.Α. Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι ο Π.Α. θα είναι η ταυτότητά μας. Έχει τη δυναμική, πληρουμένων και άλλων τεχνικών προϋποθέσεων, να γίνει το IP κάθε πολίτη.
Αν και επί του παρόντος (ελλείψει σχετικής νομοθετικής πρόβλεψης) ο Π.Α. δεν μπορεί να αναγραφεί επί της νέας ψηφιακής ταυτότητας ή επί άλλου δημοσίου εγγράφου και η χρήση του περιορίζεται στο δημόσιο τομέα, κατά βάση στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του gov.gr, ωστόσο από τις δηλώσεις του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης αλλά και του Πρωθυπουργού σαφώς διαφαίνεται ότι σύντομα (με νέα νομοθετική ρύθμιση) θα τυπωθεί και θα αποθηκευτεί στο «τσιπάκι» της νέας ψηφιακής ταυτότητα και η χρήση του θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα.
Οπότε, η νέα ψηφιακή ταυτότητα, ενωμένη με τον Π.Α., θα γίνει μία πλήρης κάρτα ασκήσεως δικαιωμάτων και όποιος δεν κατέχει κάρτα και (προσωπικό) αριθμό, θα αποκλείεται από την άσκηση δικαιωμάτων κ.λπ.
Είμαστε αντίθετοι και βροντοφωνάζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις: Από κανέναν δεν μπορεί να αφαιρεθεί η πρόσβαση στα δικαιώματα και στην περιουσία του με τη δικαιολογία ότι δεν χρησιμοποιεί την τεχνολογία στις συναλλαγές του με το Δημόσιο. Η εξαναγκαστική ψηφιοποίηση και αριθμοποίηση του πολίτη δεν αντιπροσωπεύει την απλοποίηση, αλλά μια μορφή θεσμικής κακοποίησης. Είναι ένα ολοκληρωτικό μέτρο, μια φασιστική επιβολή.
Η υποχρεωτικότητα γεννά προϋποθέσεις εκφασισμού της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής, με την έννοια της χειραγώγησης. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως δεν δέχεται την προαιρετικότητα στη χρήση της ψηφιακής ταυτότητας και του Προσωπικού Αριθμού. Τα επιβάλλει υποχρεωτικά. Υποχρεωτικότητα η οποία μας βρίσκει αντίθετους, διότι, πολύ συνοπτικά, όλες αυτές οι υποχρεωτικότητες, η κάθε μία ξεχωριστά και όλες μαζί, αποδυναμώνουν την ελευθερία μας και χαλκεύουν τα ψηφιακά δεσμά μας (ηλεκτρονικές ταυτότητες, προσωπικός αριθμός, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ευρωπαϊκό ψηφιακό πορτοφόλι, ψηφιακό ευρώ κ.α.).
Απαιτούμε εναλλακτικές δυνατότητες (απλή, αναλογική ταυτότητα, φυσικό χρήμα) για όσους δεν τα θέλουν. Ειδικά για τον Προσωπικό Αριθμό απαιτούμε να συνεχίσουμε να πιστοποιούμαστε, για τις συναλλαγές μας με τις δημόσιες υπηρεσίες είτε μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης είτε εκτός αυτής, με τους επί μέρους τομεακούς αριθμούς (ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κ.λπ.) με τους οποίος εξυπηρετούμαστε και χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα.
Γι’ αυτό είμαστε αντίθετοι στο είδος της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που βήμα-βήμα η Κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωράει. Γιατί εξελίσσεται σε ένα υποχρεωτικό μονόδρομο.
Δεν μας ξεγελούν τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης για ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας, της απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών και της αποτελεσματικότητας. Είναι το «τυράκι στη φάκα» για να εισέλθει ο πολίτης, μαζί με τα δικαιώματά του, στο χωρίς επιστροφή σκοτεινό τούνελ της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, στο οποίο οι επιβαλλόμενες υποχρεωτικότητες οδηγούν σε μονόδρομο χωρίς επιλογές. Οι υποχρεωτικότητες είναι η φάκα. Δεν «τσιμπάμε» στο δόλωμα της ψηφιακής ευκολίας και εξυπηρέτησης στις συναλλαγές μας με τις δημόσιες υπηρεσίες. Σκοπός της κρατικής εξουσίας είναι να εξοικειωθούν οι πάντες, μικροί και μεγάλοι, σε ένα ψηφιακό τρόπο ζωής, αδιαφορώντας για το απόρρητο του βίου και την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων. Φυσικά αποκρύπτεται το σχέδιο να δημιουργηθεί ένα κράτος τύπου «ψηφιακό πανοπτικόν», σαν τη φυλακή του Τζέρεμι Μπένθαμ.
Όποιοι πολίτες αποφασίσουν να μην «ψηφιοποιηθούν» και να μην «αριθμοποιηθούν», θα ζουν ελεύθεροι μεν, αλλά σε καθεστώς απαρχάϊντ, ανύπαρκτοι από τον ψηφιακό κόσμο γιατί αυτός ο κόσμος δεν θα αναγνωρίζει πλέον πρόσωπα. Θα αναγνωρίζει μόνο αριθμούς.
Και όλα αυτά φυσικά είναι απολυταρχικά μέτρα για τον έλεγχο των ανθρώπων από τις «ελιτ» που θα ελέγχουν το μονόδρομο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ιδίως της παγκόσμιας. Αυτή η ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να ασκήσει τον απόλυτο έλεγχο της ανθρωπότητας, να κυριαρχήσει στην ιδιωτική ζωή κάθε ατόμου και να καταστρέψει την ελεύθερη βούλησή του. Θέλει να μεταβάλλει την οικουμένη σε ένα ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης και να επιτηρεί τους πάντες με συστήματα υψηλής τεχνολογίας.
Γι’ αυτό αναπτύσσονται καθημερινά και θα αναπτυχθούν στα επόμενα χρόνια φοβερές και ασύλληπτες τεχνολογικές εφαρμογές στην επικοινωνία, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στην εργασία, στην υγεία, στην εκπαίδευση και στην κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών του πλανήτη, αλλάζοντας την μέχρι πρότινος γνωστή ζωή. Η τεχνητή νοημοσύνη, κυρίως στον εργασιακό χώρο και στην εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την υποχρεωτική ηλεκτρονική ταυτοποίηση ανθρώπων, κτιρίων, ζώων, πραγμάτων (νλ. ίντερνετ των πραγμάτων), αλλά και οι αχρήματες οικονομικές συναλλαγές με κατάληξη το ψηφιακό νόμισμα, οδηγούν, ολίγον κατ’ ολίγον και ανεπαίσθητα, στην αποδοχή -με εκουσιότητα μάλιστα- στο «τσιπάρισμα» του αριθμοποιημένου ανθρώπου, όποια μορφή και αν λάβει αυτό με βάση τις ταχύτητα αναπτυσσόμενες τεχνολογικές μεθόδους.
Κρίκος αυτής της διαδικασίας είναι και ο «Προσωπικός Αριθμός» που εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο της ψηφιοποίησης των πάντων. Εδώ του ίδιου του ανθρώπου, ο οποίος παύει να πιστοποιείται με το όνομά του και τα άλλα φυσικά στοιχεία του και αριθμοποιείται. Στο τέλος θα περιθωριοποιηθεί αν δεν συναινέσει να παραλάβει τη νέα ψηφιακή ταυτότητα με τον αποθηκευμένο στο «τσιπάκι» της Π.Α.
Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα πολιτών που σταθερά και επίμονα θα απαιτήσει αυτό που η Δημοκρατία επιβάλλει: Την προαιρετικότητα στα μέτρα του ψηφιακού μετασχηματισμού και της ψηφιοποίησης του δημόσιου βίου μας. Να εξασφαλιστεί, για όσους, για θρησκευτικούς ή πολιτικούς λόγους πεποιθήσεων, δεν θέλουν την υποχρεωτική άσκηση των δικαιωμάτων τους με τα ψηφιοποιημένα μέσα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ένας άλλος, εναλλακτικός και παράλληλος τρόπος άσκησης αυτών που δεν θα απαιτεί την πιστοποίησή τους υποχρεωτικά μέσω ηλεκτρονικού τρόπου και ιδίως μέσω της νέας ψηφιακής ταυτότητας και τον Προσωπικό Αριθμό που άρχισαν να διανέμονται στους πολίτες.