Γιατί ο Πειραιάς λεγόταν Λιμάνι του Λιονταριού;
Κάποτε, πριν το όνομα “Πειραιάς” ακουστεί ξανά δυνατά μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, οι χάρτες των ναυτικών της Δύσης έγραφαν κάτι άλλο: Porto Leone. Το Λιμάνι του Λιονταριού. Ένα παρατσούκλι που σκέπασε το αρχαίο του όνομα για αιώνες και ξεπήδησε από ένα μάρμαρο, ένα σύμβολο, και ένα λάφυρο που δεν μας το γύρισαν ποτέ.
Το Λιοντάρι που έδωσε όνομα σε ολόκληρη την πόλη δεν ήταν φανταστικό. Ήταν ένα επιβλητικό, μαρμάρινο άγαλμα ύψους σχεδόν τριών μέτρων, σμιλεμένο με τόση ακρίβεια που έμοιαζε να ζωντανεύει στο φως του ήλιου. Στεκόταν φρουρός στην είσοδο του λιμανιού, ήδη από τον 4ο ή 5ο αιώνα μ.Χ., όταν η Αθήνα ήταν μια σκιά της αρχαίας της δόξας και ο Πειραιάς μια εμπορική δίοδος για τον Βυζαντινό κόσμο.
Οι Βενετοί ναυτικοί, που πηγαινοέρχονταν στο Αιγαίο, εντυπωσιάστηκαν τόσο από το άγαλμα που άρχισαν να αποκαλούν ολόκληρο το λιμάνι Porto Leone. Έτσι μπήκε στα ναυτικά χρονικά της Ευρώπης. Ήταν ένα λιμάνι με λιοντάρι. Ένα σημείο αναφοράς. Μια μορφή που τρομοκρατούσε, θαύμαζε και υπενθύμιζε τη δύναμη της αρχαίας Ελλάδας.
Όμως το 1687, όταν ο σατανικός Μοροζίνι επιτέθηκε στην Αθήνα και ανατίναξε τον Παρθενώνα, η Βενετία έκλεψε μαζί της και το λιοντάρι του Πειραιά. Το μετέφεραν και το τοποθέτησαν στην είσοδο του οπλοστασίου τους, στο Arsenale της Βενετίας, εκεί όπου βρίσκεται ακόμη και σήμερα και που οι προδότες πολιτικοί της Ελλάδας ουδέποτε ζήτησαν την επιστροφή του. Πάνω του έχουν χαραχθεί και γραμμές σε ρουνικό αλφάβητο, πιθανότατα από Σκανδιναβούς μισθοφόρους που υπηρετούσαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία – ένα ανεξήγητο graffiti της ιστορίας που μπλέκει τον Πειραιά με τη Σκανδιναβία και τη Βενετία.
Στην Ελλάδα λίγοι γνωρίζουν αυτή την ιστορία. Το άγαλμα του λέοντα είναι άλλο ένα κλεμμένο κειμήλιο που αποδεικνύει το κόμπλεξ κατωτερότητας που βασανίζει τους δυτικούς. Για τους Πειραιώτες, όμως, το λιοντάρι αυτό παραμένει ιστορικό σύμβολο ταυτότητας και ηρωισμού.