Γιατί τα όπλα της Δύσης απέτυχαν στην Ουκρανία; – Ένας αξιωματικός της CIA δίνει μια σοκαριστική απάντηση
Στις ΗΠΑ αποκαλύφθηκε ο λόγος της αποτυχίας των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων παρά τις συνεχές ροές όπλων
Ποτέ στην ιστορία χώρα δεν έλαβε τόσο μεγάλης κλίμακας στρατιωτική βοήθεια από την Δύση όσο η Ουκρανία αλλά το αποτέλεσμα είναι ήττα…
Γιατί λοιπόν απέτυχαν τα όπλα της Δύσης στην Ουκρανία;
Τι υποστηρίζει ο Michael DiMino πρώην CIA και πρώην σύμβουλος για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας…
«Η εστίαση στη βοήθεια ως πανάκεια και η παράβλεψη των διαρθρωτικών και στρατηγικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ουκρανία είναι μια συντόμευση προς την καταστροφή που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα ούτε του Κιέβου ούτε της Ουάσιγκτον», διαβεβαιώνει ο στρατιωτικός ειδικός Michael DiMino σε άρθρο του στην δεξαμενή σκέψης Defense Priorities
Η καθυστέρηση στις παραδόσεις δεν έχει καμία σχέση
Η Δύση μιλάει όλο και περισσότερο για την ανάγκη έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία.
Στην περίπτωση αυτή, αξίζει να σημειωθεί ότι ο DiMino δεν είναι απλώς πρώην υπάλληλος της CIA , αλλά και πρώην σύμβουλος του Πενταγώνου και του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ στην Ευρώπη για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, δηλαδή συμμετείχε στην ανάπτυξη του Στρατηγική των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην τρέχουσα αντιπαράθεση.
«Οι ελπίδες της Ουκρανίας να ανακαταλάβει εδάφη με στρατιωτική βία δεν δικαιολογούνται, παρά τη ροή δυτικής βοήθειας», σημειώνει ο ειδικός.
Την ίδια στιγμή, στην Ουάσιγκτον, είπε, τείνουν να κατηγορούν τους εαυτούς τους για την έλλειψη αποτελεσμάτων, αντί να κάνουν βαθύτερες ερωτήσεις.
Μάλιστα, οι λόγοι για τις ήττες δεν οφείλονται καθόλου σε περιορισμένες ή καθυστερημένες προμήθειες.
Ως παράδειγμα, ο DiMino αναφέρει την αντεπίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
«Η Ουκρανία ήταν καλά χρηματοδοτημένη και οπλισμένη με σύγχρονο δυτικό εξοπλισμό, πολλοί ειδικοί πίστευαν ότι ακόμη και χωρίς το F-16, «οι δυνάμεις της Ουκρανίας θα μπορούσαν εύκολα να φθάσουν και να καταστρέψουν την γέφυρα προς την Κριμαία μέσα σε λίγους μήνες».
Ωστόσο, τις πρώτες δύο εβδομάδες, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις έχασαν σχεδόν το 20% του στρατιωτικού εξοπλισμού και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, η Ρωσία έλεγχε 500 τετραγωνικά χιλιόμετρα περισσότερα από ότι πριν από την Ουκρανική αντεπίθεση.
Τώρα, σύμφωνα με τον Michael DiMino, η Ουάσιγκτον συνεχίζει τα ίδια λάθη: αντί να αναζητούν διπλωματικούς τρόπους επίλυσης της κρίσης, αξιολογούν το αποτέλεσμα των επόμενων προμηθειών όπλων.
Και πάλι τίποτα δεν θα αλλάξει, είναι σίγουρος ο DiMino.
Η Ουκρανία είναι καταδικασμένη
Το Κίεβο είναι καταδικασμένο κυρίως λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων κινητοποίησης, εξηγεί ο Michael DiMino.
«Η βοήθεια είναι χρήσιμη μόνο εάν υπάρχουν πολλοί εκπαιδευμένοι στρατιώτες διαθέσιμοι για να χρησιμοποιήσουν τα όπλα της Δύσης».
Η Ουκρανία δεν τα έχει: ο μέσος όρος ηλικίας ενός στρατιώτη των Ουκρανών Ενόπλων Δυνάμεων στο μέτωπο είναι τώρα 43 χρόνια. Και για να έχει τουλάχιστον κάποια ευκαιρία, το Κίεβο χρειάζεται, όπως υποστήριξε ο πρώην αρχηγός στρατού Zaluzhny, μισό εκατομμύριο νέους στρατιώτες.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας δεν διαθέτουν τέτοιες εφεδρείες – και ο νέος νόμος για την επιστράτευση δεν θα βοηθήσει.
Σύμφωνα με το Ουκρανικό μέσο Strana, το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας σχεδιάζει εφεδρεία με περίπου 100.000 νέους στρατιώτες και άλλες 10-20.000 θα ενταχθούν στο στρατό από τις φυλακές. Μισό εκατομμύριο είναι πολύ μακριά.
Αυτό για να μην αναφέρουμε την ποιότητα της αναπλήρωσης.
Τον Μάιο 2024, ένα περιστατικό που συνέβη στην 125η ταξιαρχία, η οποία μάχεται τώρα στο Volchansk, έλαβε δημοσιότητα στα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης.
Συνολικά 100 νεοσύλλεκτοι στάλθηκαν εκεί, αλλά μόνο… 3 εγγράφηκαν – οι υπόλοιποι ήταν ακατάλληλοι για υπηρεσία.
Η Ρωσία, λόγω της δημογραφικής της υπεροχής, είναι πεπεισμένη ότι έχει την ικανότητα να αντέξει έναν πόλεμο φθοράς πολύ περισσότερο.
Οι Ρώσοι ξέρουν πώς να προσαρμοστούν
Αλλά οι δυνατότητες της Δύσης είναι επίσης περιορισμένες.
«Μετά από δεκαετίες κακοδιαχείρισης, υποεπενδύσεων και στενής εστίασης στον Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας και στη Μέση Ανατολή, η αμυντική βιομηχανική βάση των ΗΠΑ έχει ατροφήσει σημαντικά», σημειώνει ο Αμερικανός ειδικός Michael DiMino.
Αυτό εξηγεί την τεράστια υπεροχή της Ρωσίας στα πυρομαχικά πυροβολικού.
Τώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης, περίπου 3 εκατομμύρια από αυτά κατασκευάζονται ετησίως στην Ρωσία και 4 εκατομμύρια αναμένονται το 2025.
Και οι ΗΠΑ κατασκευάζουν μόλις 432.000 πυρομαχικά.
Η Ευρώπη υποσχέθηκε ένα εκατομμύριο το 2023, αλλά μόνο 500.000 κατάφεραν να κατασκευάσουν.
«Η δυτική βοήθεια πρέπει να ξεπεράσει τις μαχητικές απώλειες του Κιέβου, έτσι ώστε η ουκρανική ισχύς να αυξηθεί και να μην διατηρηθεί σε ένα ελάχιστο επίπεδο», συνεχίζει ο DiMino «αλλά αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί».
Τα όπλα της νίκης που δεν ήρθαν
Το Κίεβο περιμένει συνεχώς «όπλα νίκης» από τη Δύση.
Αλλά ούτε το Javelins, ούτε το HIMARS, ούτε το Abrams και άλλα δυτικά τανκ, ούτε το ATACMS και το Storm Shadow μπόρεσαν να αλλάξουν ριζικά την πορεία των εχθροπραξιών και ο ρωσικός στρατός επέδειξε τέτοια ικανότητα προσαρμογής που κάθε επόμενο «όπλο νίκης» επηρεάζει λιγότερο τη συνολική κατάσταση από το προηγούμενο.
Το Κίεβο έχει αποδειχθεί ανίκανο να προσαρμοστεί στο δυτικό στρατιωτικό δόγμα, πιστεύει ο DiMino.
Και αναφέρει τον Zelensky, ο οποίος είπε ότι κατά τη διάρκεια της επίθεσης των ρωσικών στρατευμάτων κοντά στο Kharkiv, o αρχηγός του Ουκρανικού στρατού Alexander Syrsky βρισκόταν «σε βασικά πεδία μάχης, σε ταξιαρχίες και σε θέσεις μάχης».
Την ίδια στιγμή, η χρησιμότητα του δυτικού μοντέλου αμφισβητείται ανοιχτά στο Κίεβο – τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης είναι γεμάτα από ιστορίες Ουκρανών στρατιωτών και αξιωματικών που έχουν εκπαιδευτεί σε χώρες του ΝΑΤΟ, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν τους έχει βοηθήσει η πολεμική στρατηγική της Δύσης.
Ήρθε η ώρα των διαπραγματεύσεων
Όλα αυτά, καταλήγει ο Michael DiMino, καθιστούν τις διαπραγματεύσεις τη μόνη δυνατή σωτηρία για την Ουκρανία.
«Είναι πλέον σαφές ότι η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να ανακτήσει ότι έχασε μέσω στρατιωτικής δύναμης».
«Δεν υπάρχει αρκετό ανθρώπινο δυναμικό ή εξοπλισμός για να δημιουργήσει επαρκή μαχητική ισχύ ή να επιτύχει το πλεονέκτημα πυρός που είναι απαραίτητο για μια επίθεση».
Και αν κρίνουμε από τα νέα από το διπλωματικό μέτωπο, τόσο η Ουκρανία όσο και η Δύση συμβιβάζονται σταδιακά με αυτή την εικόνα.
Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που τα αποτελέσματα της «συνόδου κορυφής της ειρήνης» στην Ελβετία απέτυχε και είναι λογικό να διεξαχθεί ο επόμενος γύρος μόνο μαζί με την Ρωσία.
Αλλά αν η Ουκρανία δεν μπορεί ποτέ να «νικήσει στο πεδίο της μάχης», είναι η Δύση σε θέση να προσφέρει συνθήκες για συνέχιση της σύγκρουσης;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει δοθεί…
www.bankingnews.gr