Επειδή το μεγαλύτερο επιχείρημα για την υποχρεωτική καραντίνα -εκτός από την πληρότητα των ΜΕΘ- είναι το «σώσιμο» των παππούδων, και κάνουμε πάλι καθολικό εγκλεισμό «όπως το Ισραήλ», ας δούμε τα ευρήματα επιστημόνων του Ισραήλ για το κατά πόσο το lockdown ίσως βλάπτει τους ηλικιωμένους και τους θέτει σε κίνδυνο περισσότερο κι από τον ίδιο τον κορωνοϊό
Το Lockdown επιταχύνει τη διαδικασία γήρανσης των ηλικιωμένων του Ισραήλ και η μακροπρόθεσμη βλάβη του στους συνταξιούχους μπορεί να αντισταθμίσει τους κινδύνους μιας πιο επιεικούς πολιτικής κορωνοϊού, σύμφωνα με έναν κορυφαίο γηρίατρο.
«Το κλείδωμα έχει πράγματι μειώσει τη σωματική και γνωστική λειτουργία πολλών ηλικιωμένων,
επιταχύνοντας τη διαδικασία παρακμής με ασυνήθιστο και ανησυχητικό τρόπο», δήλωσε ο Δρ Yoram Maaravi στους The Times of Israel. «Είναι ανησυχητικό γιατί στη γηριατρική, όταν οι ασθενείς έχουν γνωστικά προβλήματα, βλέπουμε μεγαλύτερη και ταχύτερη επιδείνωση στη γενική υγεία τους».
Ενώ το κλείδωμα μπορεί να επηρεάσει την ευημερία όλων των ηλικιών, έχει ιδιαίτερα ισχυρό αντίκτυπο στους ηλικιωμένους. Για αυτούς, η παραμονή στην ενεργητική ζωή και η διατήρηση κοινωνικών αλληλεπιδράσεων είναι το κλειδί για την αποφυγή επιδείνωσης, ανέφερε.
Μεγαλύτερη η βλάβη: Χρειάζεται επιεικής πολιτική στα μέτρα
Ο Maaravi σχολίασε: «Φοβάμαι ότι, όσον αφορά την υγεία των ηλικιωμένων του Ισραήλ, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερη βλάβη από μια διαφορετική προσέγγιση στον κορωνοϊό που θα θέτει ελαφρύτερα μέτρα και θα κάνει τους ηλικιωμένους λιγότερο απομονωμένους. Όλοι μιλάνε για την προστασία των ανθρώπων από τον κορωνοϊό, αλλά δεν υπάρχει αρκετή συζήτηση για τη βλάβη της απομόνωσης των ανθρώπων, ειδικά των ηλικιωμένων.
«Η λεγόμενη προστασία που βλέπουμε μπορεί ακόμη και να προκαλέσει επιδείνωση που μπορεί να τους σκοτώσει, καθώς το αποτέλεσμα της απομόνωσης έχει μεγάλο αντίκτυπο στη γενική υγεία. Επηρεάζει πολλά συστήματα στο σώμα, όχι μόνο στο μυαλό. Χρειαζόμαστε ισορροπία. Δεν μπορείτε να εκτιμήσετε τους κινδύνους κατά τη διάρκεια της πανδημίας χωρίς να έχετε ολόκληρη την εικόνα».
Το Ισραήλ βρίσκεται σε κατάσταση κλειδώματος από τα μέσα Σεπτεμβρίου και άρχισε να χαλαρώνει τους κανόνες του στα μέσα Οκτωβρίου. Την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος Reuven Rivlin τόνισε ότι ο αντίκτυπος της τρέχουσας κρίσης στην υγεία υπερβαίνει κατά πολύ τις περιπτώσεις ιών. Επισκεπτόμενος μια μη κερδοσκοπική οργάνωση για την ψυχική υγεία, είπε, «Παράλληλα με την πανδημία του κορωνοϊού, αναπτύσσεται μια πανδημία μοναξιάς και απομόνωσης και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε».
Ο Maaravi, επικεφαλής ιατρός στο τμήμα γηριατρικής αποκατάστασης του Ιατρικού Κέντρου Hadassah και επικεφαλής της αποκατάστασης σπιτιού στην Ιερουσαλήμ για το ταμείο υγείας Clalit, δήλωσε ότι η πιο έντονη περίοδος κλειδώματος του Ισραήλ, η οποία έληξε στις 18 Οκτωβρίου χτύπησε τους ηλικιωμένους το πιο σκληρά.
Αλλά ακόμη και τώρα που οι κανόνες κλειδώματος έχουν χαλαρώσει, η μακροχρόνια ενθάρρυνση της κυβέρνησης για τους ηλικιωμένους να περιορίσουν τις αλληλεπιδράσεις και για τους νεότερους να διατηρήσουν σε μεγάλο βαθμό την απόσταση τους συνεχίζουν να καθοδηγούν πολλούς.
Ο Maaravi πιστεύει ότι αυτή η στάση είναι «πατριωτική» και δεν δίνει τη δυνατότητα στους ηλικιωμένους να λαμβάνουν ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με το πόσο μακριά θέλουν να πάνε για να προστατευθούν από τον κορωνοϊό.
Είπε ότι έχει δει να σημειώνεται επιταχυνόμενη γήρανση μεταξύ των ηλικιωμένων από το πρώτο κλείδωμα του Ισραήλ την άνοιξη. Ωστόσο, ανέφερε ότι είναι πιο έντονο από ποτέ από την έναρξη του δεύτερου κλειδώματος.
«Το βλέπω όλη την ώρα τώρα», είπε. «Ηλικιωμένοι που έχουν μειωθεί γρήγορα – γνωστικά, με λειτουργική έννοια και ψυχολογικά».
Και πρόσθεσε:
«Είναι συχνά άνθρωποι που ήταν εντελώς υγιείς και ανεξάρτητοι, που τώρα παραπονιούνται για απώλεια μνήμης και εξασθένηση της γνωστικής λειτουργίας. Είναι άτομα που δεν διατρέχουν ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο από τον κορωνοϊό, αλλά διατρέχουν υψηλό κίνδυνο από την επίδραση της απομόνωσης»
Η επίδραση παρατηρείται σε άτομα που ζουν με συντρόφους, καθώς και σε άτομα που ζουν μόνα τους, είπε.
Ο αντίκτυπος της απομόνωσης στους ηλικιωμένους έχει λάβει περιορισμένη προσοχή σε ιατρικούς κύκλους, αλλά υπήρξαν κάποια άρθρα και μελέτες. Ένα άρθρο στο περιοδικό Journal of Clinical Nursing υποστήριξε ότι υπάρχει «επείγουσα ανάγκη να υποστηριχθούν οι ηλικιωμένοι για να μετριάσουν τις αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία τους από την κοινωνική απομόνωση».
Ισχυρίστηκε: «Ένα άμεσο στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί είναι η πιθανότητα να γίνουν ολοένα και πιο αδύναμοι οι προηγούμενοι ισχυροί ηλικιωμένοι λόγω της μείωσης των δραστηριοτήτων τους -ιδίως του περπατήματος- και της επιβολής ενός πιο καθιστικού τρόπου ζωής, που πιθανότατα θα έχει αντίκτυπο στο κινητικότητα και ευεξία με την πάροδο του χρόνου.
Η έναρξη του χειμώνα, και η προοπτική του κρύου καιρού να κρατήσει τους ηλικιωμένους ακόμη περισσότερο σε εσωτερικούς χώρους, έφερε το ζήτημα όλο και περισσότερο στο προσκήνιο μεταξύ των υπερασπιστών των ηλικιωμένων.
Το φιλανθρωπικό ίδρυμα Age UK μόλις διενήργησε μια έρευνα που ανέφερε: «Αυτή η πανδημία έχει χτυπήσει το κουμπί γρήγορης προώθησης για τη γήρανση για εκατομμύρια ηλικιωμένους», είπε η διευθύντρια της φιλανθρωπίας, Caroline Abrahams.
Ο Maaravi θέλει η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τα κλειδώματα πιο προσεκτικά, να βρει δημιουργικά πλαίσια για να συναντηθούν οι ηλικιωμένοι και να αλλάξει τα μηνύματά του για την προστασία των συνταξιούχων.
Συνεργάστηκε με την Ομοσπονδία Τοπικών Αρχών για να αναπτύξει μια μορφή εξωτερικών συναντήσεων «ασφαλούς χώρου», όπου οι ηλικιωμένοι μπορούν να πάνε για μουσική και σωματική δραστηριότητα. Πραγματοποιούνται σε ορισμένες περιοχές, αλλά θέλει να δει άλλες πρωτοβουλίες αλλού.
Όσον αφορά τον «πατριωτικό» εθνικό λόγο, είπε: «Η γλώσσα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση πρέπει να αναθεωρηθεί. Το να λένε αξιωματούχοι, «Θα πρέπει όλοι να μείνουν σπίτι» είναι λάθος. Πρέπει να εξηγήσουν τι γνωρίζουμε για τους κινδύνους της πανδημίας και να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να αποφασίσουν τι θα κάνουν.
«Στην πραγματικότητα, οι ηλικιωμένοι δεν είναι μία ομάδα« σε κίνδυνο», αλλά μάλλον ένα σύνολο ατόμων με διαφορετικά επίπεδα κινδύνου, και αυτό πρέπει να τονιστεί και να γίνει κατανοητό. Το να πεις απλώς σε όλους τους ηλικιωμένους είναι υψηλού κινδύνου και να πεις στις οικογένειές τους να μην επισκέπτονται τη γιαγιά γιατί μπορεί να την βλάψεις είναι λάθος.
«Και καθώς είναι πιο ενημερωμένη, η συνομιλία πρέπει να σέβεται τις προσωπικές επιλογές. Έχω ασθενείς που μου λένε: «Αν θέλω να πεθάνω γιατί αγκάλιασα το εγγόνι μου, αυτή είναι η επιλογή μου. Θα προτιμούσα να πεθάνω από το να αγκαλιάσω παρά να πεθάνω μόνος μου».