Όταν παίρνεις το κερί στο χέρι σου, παίρνεις τον άλλοτε νεκρό εαυτόν σου από ένα φέρετρο μέσα. Κοιτάξτε τις κηροθήκες.
Τα κεριά που είναι εκεί πεσμένα, είμαστε εμείς.
Τα κεριά στο παγκάρι είναι ξαπλωτά και όχι όρθια, για να υποδηλώσουν, ότι κάποτε είμασταν (πνευματικά) νεκροί, αλλά η Ανάσταση του Χριστού, μας εξασφάλισε και την δική μας ανάσταση. Πάω λοιπόν και παίρνω τον νεκρό εαυτόν μου και τον βάζω στο μανουάλι.
Το μανουάλι συμβολίζει το τρισυπόστατο της Θεότητας: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Το μανουάλι έχει τρεις σειρές και έπειτα έχει ένα πλατύγυρο και μέσα έχει ορισμένες υποδοχές. Κατεβαίνει στη συνέχεια ένα σίδερο κάτω στη γη και στέκεται σε 3 πόδια. Αυτό το σίδηρο που κατεβαίνει κάτω είναι ο Χριστός, ο οποίος ναι μεν ήρθε στον κόσμο, αλλά δεν έπαψε να είναι με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιο και είναι Αυτός που μας κρατάει.
Και τί είναι αυτό το κεράκι που ανάβω; Κάνω μια ομολογία απέναντι στο Θεό και λέω:
«Εγώ ο ποτέ σβηστός και νεκρός, αναστήθηκα και καρφώνομαι τώρα πάνω στο Χριστό και ο Χριστός με κρατάει και εμένα αναμμένο. Και ομολογώ έναντι αυτής της ευεργεσίας που με έκανε, που με ανέστησε εμένα τον βρώμικο και αμαρτωλό, όπως αυτό το κεράκι φωτίζει και θερμαίνει στο περιβάλλον, έτσι και εγώ με τη ζωή μου θα φωτίζω, θα ωφελώ και θα ευεργετώ τον συνάνθρωπό μου. Και όπως λιώνει αυτό το κερί ολόκληρο, έτσι και εγώ θα λιώνω και θα γίνομαι θυσία για τον άλλον».
Είναι αλήθεια όλα αυτά;
Έχουμε εμείς τέτοια ζωή;
Είμαστε φως και χρήσιμοι στους άλλους; Λιώνουμε, θυσιαζόμαστε για τον Χριστιανισμό; Προσφέρουμε ζωή, γνώση για να επεκταθεί ο Χριστιανισμός; Η ζωή μας γενικά είναι φως ή σκοτάδι;
Εάν όχι, πώς τολμάμε εμείς οι ψεύτες να ανάβουμε κερί; Τί συμβολίζει το κερί που εμείς ανάβουμε;…
Έρχεται η πόρνη και ανάβει κεράκι. Τί λέει αυτό το κερί; Έρχεται ο άλλος που είναι, μοιχός, πόρνος και ανάβει κερί. Έχεις αγαπητέ μου σχέση με αυτήν την ομολογία; Νεκρός ήσουνα και νεκρός έμεινες…
Επομένως δεν είναι ότι ήρθα στην Εκκλησία και άναψα ένα κερί και έπεται από αυτό ότι είμαι Χριστιανός… Δυστυχώς η ζωή των περισσοτέρων είναι σκοτεινή και καλύτερα να μην ανάβαμε το κερί αυτό…
Δημήτριος Παναγόπουλος
