Περί το μέσον εκάστης Θείας Λειτουργίας ακούμε την θαυμάσια προτροπή του λειτουργού
«Αγαπήσωμεν αλλήλους».
Η Λειτουργική αυτή φράση προέρχεται από την εντολή του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους»(Ιω.15,17).
Και, βεβαίως, η φράση αυτή δεν είναι ένα ρητορικό σχήμα αλλά μία Θεία εντολή η οποία πρέπει να καθίσταται χειροπιαστή πραγματικότης στην ανθρώπινη κοινωνία.
[sc name=”epargyres-eikones-me-korniza-tzami” ][/sc]
Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα ιδεολόγημα και μία θεωρία.
Είναι βίωμα, τρόπος ζωής και ειδικότερα πράξη αγάπης και φιλανθρωπίας.
Η εφαρμογή της Χριστιανικής αυτής προτροπής θα πρέπει να βρίσκει έδαφος όχι μόνον στο στενό οικογενειακό περιβάλλον αλλά και στις γειτονικές και στις ευρύτερα κοινωνικές σχέσεις.
Ειδικότερα, αξίζει να επικρατεί στον εργασιακό χώρο, στις εκπαιδευτικές κοινότητες, στις ιατρικές μονάδες, στους χώρους της απονομής δικαιοσύνης, στα δημοσιογραφικά γραφεία, στις εν γένει κρατικές υπηρεσίες.
Το «αγαπήσωμεν αλλήλους» επ’ ουδενί καταστρατηγεί την άλλη αρχή, εκείνην της δικαιοσύνης αλλ’ ακριβώς την ενισχύει, και δημιουργεί το δίπτυχο αυτό τής αγάπης και της δικαιοσύνης.
Μία κοινωνία αλληλοσεβασμού, σωφροσύνης, καταλλαγής και τελικά αληθούς ανθρωπισμού.
Η ιστορία των ανθρώπων και των λαών δεν εξαντλείται με τις διαμάχες, τις μηνυτήριες αναφορές, τις έριδες, τα μίση, την βία και τους πολέμους.
Η αληθής ιστορία γράφεται με την αγάπη, και ο σπουδαιότερος πολιτισμός ενός λαού είναι ο πολιτισμός των έργων της αγάπης.
Αυτός μένει και στεφανούται.
Αντιθέτως, αν δεν υιοθετήσουμε το «αγαπήσωμεν αλλήλους», ιδιαίτερα τώρα στην πατρίδα μας με όλα αυτά που συμβαίνουν, η Παύλεια ρήση
«Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπό αλλήλων αναλωθήτε» (Γαλ.5,15)
Θα είναι επί θύραις.