Ο αείμνηστος Κώστας Τσίμας, που είχα την τιμή να μου εμπιστευτεί την “αυτοβιογραφία” του, ο άνθρωπος που δεν έβαζε “νερό στο κρασί του”, “λύγιζε” μόνον όταν μιλούσε για τη Δαμασκό και τον πρόεδρο Hafez Al Assad.
Ανεξίτηλη μνήμη… όταν τον Μάρτη του ΄87, εκείνης της μεγάλης ελληνοτουρκικής κρίσης, του ανέθεσε ο πρωθυπουργός Ανδρέα Παπανδρέου, να πάει στη Συρία και να μεταφέρει μήνυμα στον πρόεδρο Άσαντ (πατέρα του σημερινού Σύρου προέδρου).
Μια αποστολή στη Δαμασκό, που φάνταζε ανυπέρβλητη εκείνες τις ώρες, μπροστά στα διεθνή προβλήματα και την απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου να μην επιτρέψει καμία πρόκληση από το τουρκικό καθεστώς στο Αιγαίο, αποδείχθηκε η πιο εύκολη “δουλειά” που είχε αναθέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου στον φίλο του και σύντροφο του Κώστα Τσίμα.
Ο Τσίμας αποβιβάζεται στο αεροδρόμιο της Δαμασκού και τον μεταφέρουν απευθείας στο προεδρικό μέγαρο. Δεν χρειάστηκε να προσθέσει ούτε μια λέξη περισσότερη, από το λιτό “χρειαζόμαστε τη βοήθεια σας…“.
Πριν τελειώσουν να παίρνουν το τσάι τους, εκδόθηκε η σαφής διακήρυξη του Προέδρου Άσαντ προς την Τουρκία: “Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας“!
Αναχώρηση για το αεροδρόμιο της Δαμασκού, για την επιστροφή στην Αθήνα, ο Κώστας Τσίμας επικοινωνεί με την Αθήνα, ώστε να δώσουν μια πρώτη ενημέρωση στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο πανικός του τουρκικού καθεστώτος δεν περιγράφεται… Σ’ αυτά “λύγιζε” ο Κώστας Τσίμας… η συγκίνησή του ήταν έκδηλη…
Σήμερα, 16 χρόνια μετά το θάνατο του προέδρου Άσαντ, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη βοήθεια που προσφέρθηκε από τη Συρία στον αντιδικτατορικό αγώνα της Ελλάδας κι ειδικότερα στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα – ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που ποτέ δεν ξεχνούσε τους φίλους του, έκανε το πρώτο του ταξίδι εκτός Ελλάδας, μετά τη δικτατορία, στη Συρία για να ευχαριστήσει τον πρόεδρο Assad.
Ο σημερινός πρόεδρος της Συρίας των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν θα μπορούσε να μην είναι λάτρης της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτισμού.
Ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά ατοπήματα –σωστότερα θα ήταν εγκλήματα– είναι η στάση της Ελλάδας σ’ αυτή τη βρώμικη ιμπεριαλιστική επίθεση στον λαό της Συρίας για πέντε ολόκληρα χρόνια.
Η σημερινή Ελλάδα έφθασε στο σημείο να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία του Άσαντ και να απελάσει ως ανεπιθύμητη της πρέσβειρα της Συρίας από την Ελλάδα, μέχρι να αποκατασταθεί η “δημοκρατία” στη φίλη χώρα, δηλαδή να επικρατήσουν οι φονιάδες μισθοφόροι του χαλιφάτου και να εκδιωχθεί η νόμιμη κι εκλεγμένη από το λαό της Συρίας πολιτική ηγεσία.
Ένας ατιμωτικός λεκές στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας…
“Λαοί χωρίς μνήμη… δεν έχουν μέλλον!“… τόνιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σ’ αυτή την περίπτωση, “χωρίς μνήμη” είναι οι κυβερνήσεις της μνημονιακής Ελλάδας…
Κάποιοι οφείλουν, έχουν καθήκον να θυμίζουν εκείνη την άγνωστη ιστοριογραφία. Να θυμίζουν εκείνα τα ιστορικά γεγονότα που έχουν μετατραπεί σε εφιάλτες για τους προσκυνημένους.
