Έρευνα που διεξήχθη από τη βρετανική ιστοσελίδα «Declassified» αποκάλυψε ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο έχει σχεδιάσει ή πραγματοποιήσει περισσότερες από 40 απόπειρες πραξικοπήματος κατά ξένων κυβερνήσεων σε 27 διαφορετικές χώρες από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Σύμφωνα με την έρευνα, «το πιο διάσημο πραξικόπημα των βρετανικών πληροφοριών από το 1945 ήταν η ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Ιράν το 1953, μια επιχείρηση που σχεδιάστηκε με τη CIA». Ο ιστότοπος ανέφερε ότι «Βρετανοί μυστικοί πράκτορες σχεδίαζαν επίσης να ανατρέψουν τον Αιγύπτιο πρόεδρο Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ και να τον δολοφονήσουν μετά την ανάληψη της εξουσίας μετά από μια εθνική επανάσταση το 1952». Ο ιστότοπος ανέφερε, «οι επιχειρήσεις των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών κυμαίνονταν από φανερές και κρυφές, με μερικές από αυτές να πετυχαίνουν από τη σκοπιά του βασιλείου, ενώ πολλές από αυτές δεν κατάφεραν να επιτύχουν τους επιθυμητούς στόχους». Νωρίτερα, ο ιστότοπος «Declassified» δημοσίευσε μια έκθεση που τεκμηριώνει τις στρατιωτικές επεμβάσεις του Ηνωμένου Βασιλείου σε όλο τον κόσμο, δείχνοντας ότι το Βασίλειο χρησιμοποίησε τον στρατό του ή απείλησε να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία, πολύ περισσότερο από ό,τι ανακοινώθηκε από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης. Η έκθεση αποκάλυψε, με βάση ένα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο, ότι «ο στρατός έχει πραγματοποιήσει 83 στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1945 σε 47 διαφορετικές χώρες». Οι πιο αξιοσημείωτες βρετανικές χρήσεις βίας ήταν οι απροκάλυπτες εισβολές ή οι ένοπλες προσπάθειες ανατροπής κυβερνήσεων, όπως η Βρετανική Γουιάνα (τώρα Γουιάνα) το 1953, η Αίγυπτος τη δεκαετία του 1950, το Ιράκ το 2003 και η Λιβύη το 2011.
Αυτές κυμαίνονταν από επιχειρήσεις που οδήγησαν oι μυστικές υπηρεσίες έως τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, τόσο φανερές όσο και κρυφές, με ορισμένες να είναι επιτυχείς από τη σκοπιά του Whitehall, ενώ πολλές απέτυχαν να επιτύχουν τους στόχους τους. Πολλά παραμένουν ελάχιστα γνωστά, ενώ άλλα καλύπτονται από μυστικότητα, με λίγες μόνο λεπτομέρειες να έχουν αποκαλυφθεί. Το 1953 ήταν στην πραγματικότητα ένα πολυάσχολο έτος για τους σχεδιαστές του Whitehall, καθώς, εκτός από την απομάκρυνση του Mohammed Mossadeq στο Ιράν, έστειλαν μια κανονιοφόρο για να ανατρέψουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στη Βρετανική Γουιάνα, υπό την ηγεσία του δημοφιλούς πατριώτη ηγέτη Cheddi Jagan. Ταυτόχρονα, προωθούσαν επιχειρήσεις αντικυβερνητικής προπαγάνδας σε ένα άλλο κράτος της Λατινικής Αμερικής, τη Γουατεμάλα. Αυτή η βρετανική εκστρατεία προετοίμασε το έδαφος για την ανατροπή μιας άλλης πατριωτικής και εκλεγμένης κυβέρνησης, υπό τον Jacobo Arbenz, την οποία είχε σχεδιάσει η CIA το 1954. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι μυστικοί πράκτορες του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν επίσης απασχολημένοι εκείνη την εποχή σχεδιάζοντας την απομάκρυνση και τη δολοφονία του προέδρου της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, σε διάφορα σχέδια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Νάσερ σε μια πατριωτική επανάσταση το 1952. Η ανάληψη της εξουσίας υπό τον Νάσερ αμφισβήτησε τη θέση της Βρετανίας στη Μέση Ανατολή και τη σταθερότητα των καταπιεστικών, συντηρητικών μοναρχιών –πολλές από αυτές σχεδόν μεσαιωνικής φύσης– που το Whitehall, τότε και τώρα, υποστήριζε, ειδικά στην περιοχή του Κόλπου. Πράγματι, τέτοιες πατριωτικές δυνάμεις ήταν οι κύριοι εχθροί του Ηνωμένου Βασιλείου στον λεγόμενο «τρίτο κόσμο» μετά το 1945, ακόμη και όταν οι συστημικοί δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί έγραφαν ατελείωτα για τη σοβιετική απειλή και τον Ψυχρό Πόλεμο.
Στη δεκαετία του 1950, ο σχεδιασμός αλλαγής του βρετανικού καθεστώτος ήταν αμείλικτος, με περαιτέρω γνωστές επιχειρήσεις που σχεδιάστηκαν για την προώθηση εξεγέρσεων κατά των πατριωτικών κυβερνήσεων στη Συρία το 1956 και το 1957, καμία από τις οποίες δεν εφαρμόστηκε πλήρως..
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, οι αξιωματούχοι του Γουάιτχολ πίστευαν ελάχιστα ότι μπορούσαν να βάλουν στην εξουσία όποιον ήθελαν, τουλάχιστον σε ορισμένες χώρες. Το 1961, τα στοιχεία δείχνουν ότι συνέβαλαν στη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα, του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη του Κονγκό, ο οποίος υποβλήθηκε σε μια μοχθηρή εκστρατεία της MI6 και της CIA για την ανατροπή του προτού συλληφθεί και βασανιστεί. Οι επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης από το διαβόητο Τμήμα Έρευνας Πληροφοριών του Υπουργείου Εξωτερικών – μια μονάδα προπαγάνδας που ιδρύθηκε το 1948 – βοήθησαν επίσης στην ανατροπή του João Goulart της Βραζιλίας το 1964. Το πρόγραμμά του για φιλόδοξη αγροτική μεταρρύθμιση και επέκταση της ψήφου στον αναλφάβητο πληθυσμό της Βραζιλίας εξόργισε τους πολιτικούς, στρατιωτικούς της χώρας και επιχειρηματική ελίτ – και τη CIA που τελικά βοήθησε στην απομάκρυνσή του. Μέχρι τώρα, η Βρετανία φρόντιζε ο Τσέντι Τζάγκαν -ο οποίος είχε επιστρέψει μετά την απομάκρυνσή του δέκα χρόνια νωρίτερα- δεν θα μπορούσε να εδραιώσει την εξουσία του στη Βρετανική Γουιάνα, καθώς οι αξιωματούχοι νόθευσαν το σύστημα σε ένα συνταγματικό πραξικόπημα για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα μπορούσε να εκλεγεί ξανά.
Σχεδόν μόλις ο Μουαμάρ Καντάφι κατέλαβε την εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στη Λιβύη το 1969, εθνικοποιώντας τις βρετανικές επιχειρήσεις πετρελαίου, η Βρετανία προσπάθησε να τον απομακρύνει. Πρώτα ήρθε μια προγραμματισμένη εξέγερση και πραξικόπημα το 1970-71, το οποίο, ωστόσο, δεν απέδωσε.
Πάνω από μια δεκαετία αργότερα, το Ηνωμένο Βασίλειο πρόσφερε τις αεροπορικές του βάσεις σε πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ που πραγματοποιούσαν αεροπορικές επιδρομές στην Τρίπολη, την πρωτεύουσα της Λιβύης, με στόχο το συγκρότημα του Καντάφι, σκοτώνοντας μερικές δεκάδες άτομα αλλά όχι εκείνον.
Η Βρετανία προσπάθησε ξανά 10 χρόνια αργότερα, το 1996, όταν η MI6 χρηματοδότησε κρυφά ισλαμιστές μαχητές για να δολοφονήσουν τον Καντάφι στην πόλη της Σύρτης, μια επιχείρηση που σκότωσε ξανά παρευρισκόμενους αλλά όχι τον Λίβυο ηγεμόνα.
Το 2011, η Βρετανία άρχισε μια μεγάλη αεροπορική εκστρατεία και μυστική υποστήριξη σε ισλαμιστές μαχητές στο έδαφος για να ανατρέψουν οριστικά το καθεστώς, με τον Καντάφι να σκοτώνεται τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο ο Καντάφι, ο Νάσερ και ο Λουμούμπα που πιστεύεται ότι έγιναν στόχος δολοφονίας, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν προκύψει. Ο πρώην αξιωματικός της MI6, Ρίτσαρντ Τόμλινσον, ισχυρίστηκε ότι η MI6 σχεδίαζε να σκοτώσει τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς το 1992.
Μετά είναι η Ουγκάντα. Το 1969, υποστηρίχθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο σχεδίαζε τη δολοφονία του Προέδρου Milton Obote – τον οποίο αντιμετώπισε η Βρετανία λόγω των πατριωτικών οικονομικών πολιτικών του και της αντίθεσής του στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο πρωθυπουργός Χάρολντ Γουίλσον πρότεινε τη δολοφονία του δολοφόνου Ίντι Αμίν, του διαδόχου του Obote. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Όουεν είπε ότι πρότεινε επίσης τη δολοφονία του Αμίν, ο οποίος τελικά έζησε τις μέρες της εξορίας του στη Σαουδική Αραβία.
Ενώ η Αφρική, η Ασία και η Λατινική Αμερική ήταν η κύρια σκακιέρα για τους Βρετανούς σχεδιαστές, η Ευρώπη δεν ήταν εκτός ημερήσιας διάταξης. Το 1976, τα στοιχεία δείχνουν τη βρετανική εμπλοκή σε μια συνωμοσία πραξικοπήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης στην Ιταλία, σε μια εποχή που το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCI) φαινόταν ότι θα μπορούσε να κερδίσει ή να επηρεάσει την επόμενη κυβέρνηση.
Οι αναφορές λένε επίσης ότι η MI6 συμμετείχε σε δύο πραξικοπήματα στο Αζερμπαϊτζάν, το 1992 και 1993, για την προώθηση των βρετανικών συμφερόντων πετρελαίου -ιδίως της BP– στη χώρα. Λίγες λεπτομέρειες είναι γνωστές για αυτά τα επεισόδια. Μία από τις μεταγενέστερες αναφορές μέσων που περιγράφουν λεπτομερώς τις επιχειρήσεις αποσύρθηκε, πιθανώς ο αντίκτυπος μιας κυβερνητικής ανακοίνωσης D, και ελάχιστα έχουν προκύψει από τότε.
Την τελευταία δεκαετία, μυστικοί πράκτορες του Ηνωμένου Βασιλείου παρέμειναν ενεργοί στην προσπάθειά τους να απομακρύνουν κυβερνήσεις. Ο Μπασάρ Άσαντ της Συρίας ήταν ο στόχος μιας μακρόχρονης βρετανικής επιχείρησης για την εκπαίδευση και την υποστήριξη της ένοπλης αντιπολίτευσης και την προώθηση επιχειρήσεων μέσων ενημέρωσης και βοήθειας για την υποστήριξη της αλλαγής καθεστώτος.
Στη Λατινική Αμερική, το Declassified αποκάλυψε ότι ο Βρετανός πρεσβευτής υποστήριξε το πραξικόπημα της δεξιάς κατά του προέδρου Έβο Μοράλες το 2019 και ότι τα συμφέροντα του ΗΒ για την εξασφάλιση πρόσβασης στο λίθιο διαδραμάτισαν βασικό ρόλο.
Στη Βενεζουέλα, το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με πολλές άλλες δυτικές χώρες, αναγνώρισε μια εναλλακτική κυβέρνηση στον Νικολάς Μαδούρο το 2019, υποστηρίζοντας τον Χουάν Γκουαϊδό ως «προσωρινό πρόεδρο». Η Βρετανία έχει επίσης πρόσφατα προωθήσει έργα μέσων ενημέρωσης και ΜΚΟ για να στηρίξει την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας.
Αυτό έχει ενταχθεί στις τάξεις των αποτυχημένων επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος του Ηνωμένου Βασιλείου, αφού στις αρχές του 2023, ο Γκουαϊδό αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν το Κογκρέσο της Βενεζουέλας διέλυσε την «κυβέρνησή» του.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
ΕΝΘΕΤΟ: διαβατήρια Βρετανών που σκοτώθηκαν στο Soledar πολεμώντας τη Ρωσία!!
