(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Στα χρόνια της κατοχής συνέβη το εξής περιστατικό.
Ο π. Ησύχιος [Ιερομόναχος και Πνευματικός, π. Ησύχιος Αγιαννανίτης] εδιάβαινε σ’ ένα χωριό. Σε κάποιο σπίτι, όταν έμαθαν ότι ήλθε το Άγιο Λείψανο [της Αγίας Άννας], έτρεξαν να το υποδεχθούν με λαχτάρα.
Με πολλά δάκρυα και λόγια ευχαριστίας προσκυνούσαν και καταφιλούσαν την Αγία.
– Τι επάθατε χριστιανοί μου και προσκυνάτε την Αγία με τόση προθυμία και αφοσίωση;
Λέει ο πατέρας της οικογενείας:
– Να, Γέροντα, η Αγία Άννα έσωσε το σπιτικό μας από θανατικό και εφύλαξε την τιμή και την αξιοπρέπειά μας. Προ ολίγου καιρού ήλθαν στο χωριό Γερμανοί φέρνοντας μαζί τους
και καμμιά εικοσαριά Μογγόλους άγριους με σκοπό να τρομοκρατήσουν και να ατιμάσουν τις γυναίκες του χωριού.
Με την βοήθεια ενός προδότη έκαναν πολλές ατιμίες και κακοπραγίες. Ήλθαν ένα βράδυ και έξη απ’ αυτούς στο δικό μας σπίτι. Μ’ έβγαλαν έξω.
Ετοιμάσθηκαν να επιτεθούν κατά της μεγαλύτερης κόρης μου αλλά αυτή τους αντιπάλαισε. Άρπαξε ένα τσεκούρι και παρ’ ολίγο να έκοβε το χέρι ενός εξ αυτών. Φοβήθηκαν.
Έφυγαν για να γυρίσουν 16 συνολικά, όλοι αρματωμένοι. Εμείς αμπαρώσαμε το σπίτι από παντού και η πολιορκία άρχισε.
Επέσαμε στο πάτωμα για να γλυτώσουμε από τίς σφαίρες, παρακαλώντας διαφόρους αγίους σε βοήθεια.
Σε μια στιγμή η μιά κόρη μου εφώναξε: «Αγία Άvvα, βοήθησέ μας, πεθαίνουμε».
– Μη φοβάσθε, είμαι μαζί σας, ακούστηκε η φωνή της Αγίας…
– Μα πού είσαι, δεν σε βλέπουμε.
Και τότε αμέσως έλαμψε το σπίτι από ένα εξαίσιο, ουράνιο φως, ενώ ήταν νύκτα.
Οι πολιορκητές σε λίγο φύγανε τρομαγμένοι.
Ποιος ξέρει με τι τρόπο τους έδιωξε η Αγία.
Απόσπασμα από το άρθρο του Δ.Μ.Γ., «Ιερομόναχος και Πνευματικός π. Ησύχιος Αγιαννανίτης» το οποίο δημοσιεύεται στο περιοδικό Όσιος Γρηγόριος, τεύχος 9, του 1982, έκδοση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους