Η αμερικανική αυτοκρατορία του κακού δεν επιδιώκει την ειρήνη- η ύπαρξή της εξαρτάται από τον ατελείωτο πόλεμο
Την Τρίτη [24/9] η γερασμένη από την άνοια μαριονέτα του κρέατος που εξακολουθεί να είναι επίσημα ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δήλωσε στον ΟΗΕ ότι εργάζεται για να φέρει ένα «μεγαλύτερο μέτρο ειρήνης και σταθερότητας στη Μέση Ανατολή», ακόμη και όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ διοχετεύει όπλα στο Ισραήλ για να μπορεί να συνεχίσει τις αιματηρές σφαγές του στο Λίβανο και τη Γάζα.
Caitlin Johnstone – caitlinjohnstone.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Την Τετάρτη [25/9] η εκπρόσωπος του Πενταγώνου Sabrina Singh δήλωσε στον Τύπο ότι «δε θέλουμε να δούμε την κλιμάκωση» στο Λίβανο και πως οι ΗΠΑ εργάζονται για να «αποφύγουν έναν περιφερειακό πόλεμο».
Μόνο ένας ηλίθιος θα πίστευε αυτούς τους ισχυρισμούς. Είναι αυταπόδεικτα ψευδείς. Κανείς που επιδιώκει την ειρήνη δεν βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση πολέμου. Αυτό ισχύει για το Ισραήλ και ισχύει για την αμερικανική συγκεντρωτική αυτοκρατορία στο σύνολό της.
Είναι προφανώς ψευδές να λέμε ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν είναι και πολύ ακριβές να λέμε πως επιδιώκουν τον πόλεμο. Για μένα αυτό θα ήταν σαν να λέμε ότι το νερό επιδιώκει την υγρασία ή η φωτιά επιδιώκει τη ζέστη. Ο πόλεμος είναι ακριβώς αυτό από το οποίο είναι φτιαγμένη η αμερικανική αυτοκρατορία. Είναι αυτό που είναι.
Τα πάντα σχετικά με την αμερικανική συγκεντρωτική δομή εξουσίας είναι στραμμένα προς το συνεχή στρατιωτικό επεκτατισμό και τη μαζική στρατιωτική βία. Από την στιγμή που έχεις αποφασίσει ότι η δουλειά σου είναι να προσπαθήσεις να φέρεις ολόκληρο τον πληθυσμό ολόκληρου του πλανήτη σου υπό την κυριαρχία μιας ενιαίας ομπρέλας εξουσίας με οποιοδήποτε κόστος, έχεις αποδεχτεί ότι θα χρησιμοποιείς βίαιη βία στο διηνεκές, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να υποτάξεις πληθυσμούς που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για μια τέτοια ρύθμιση. Μπορεί να λέτε στον εαυτό σας πως θέλετε την ειρήνη, και κατά καιρούς μπορεί ακόμη και να προσπαθείτε ενεργά να αποφύγετε τον πόλεμο, αλλά τα πάντα σχετικά με τον τρόπο που έχετε οργανώσει την επιχείρησή σας καθιστούν τον πόλεμο αναπόφευκτο.
Αυτό είναι το είδος του περιβάλλοντος που οι διαχειριστές των δυτικών αυτοκρατοριών περνούν την καριέρα τους προετοιμάζοντας τους να το αποδεχτούν ως φυσιολογικό. Έτσι, μπορεί πραγματικά να πιστεύουν ότι λένε την αλήθεια όταν λένε πως η κυβέρνησή τους θέλει την ειρήνη, αλλά αυτό είναι το ίδιο με το να λέει μια φωτιά πως κάνει ό,τι μπορεί για να δροσίσει τα ξύλα της φωτιάς.
Η φύση της φωτιάς είναι να καίει, και η φύση της αμερικανικής αυτοκρατορίας είναι να κάνει πόλεμο. Ο πόλεμος είναι συνυφασμένος με κάθε ίνα της ύπαρξής της. Είναι εγγεγραμμένος σε κάθε μέρος του κώδικά της. Μόλις τελειώσει η μαζική χρήση βίας, θα τελειώσει και η παγκόσμια δομή εξουσίας που είναι χαλαρά συγκεντρωμένη γύρω από την Ουάσινγκτον. Ο πόλεμος είναι η κόλλα που συγκρατεί αυτή τη δομή εξουσίας.
Τόσο ο κυρίαρχος «προοδευτισμός» του Μπέρνι Σάντερς όσο και ο δεξιός «λαϊκισμός» του Ντόναλντ Τραμπ προσπαθούν με τον τρόπο τους να επιχειρηματολογήσουν για μια πιο ευγενική, πιο ήπια αυτοκρατορία, η οποία αποφεύγει τις περιττές συγκρούσεις και καταχρήσεις, αλλά αυτά τα επιχειρήματα είναι από μόνα τους απάτες, επειδή η αυτοκρατορία είναι φτιαγμένη από συγκρούσεις και καταχρήσεις.
Όσο λιγότερος πόλεμος, μιλιταρισμός, οικονομικός στραγγαλισμός και παρεμβατισμός μέσω πληρεξουσίων υπάρχει, τόσο λιγότερη αμερικανική αυτοκρατορία υπάρχει. Η αυτοκρατορία δεν μπορεί να ανατρέψει τη βία της, όπως ένας καρχαρίας δεν μπορεί να κολυμπήσει προς τα πίσω. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η κίνηση ενός καρχαρία προς τα εμπρός είναι να τερματιστεί η ζωή του.
Οι πόλεμοι δε θα τελειώσουν μέχρι να τελειώσει η ίδια η αμερικανική αυτοκρατορία. Αυτό δε σημαίνει πως θα τελειώσουν οι ΗΠΑ ως χώρα, αλλά ότι θα τελειώσει η παγκόσμια δομή εξουσίας που αποτελείται από συμμάχους, περιουσιακά στοιχεία και υπηκόους και συγκρατείται από ατελείωτη βία. Κάθε αξιωματούχος της εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι και την Καμπέρα έχει γαλουχηθεί ώστε να το βλέπει αυτό ως το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα και να το αποφεύγει πάση θυσία, και να ξοδεύει την καριέρα του με διαβολική αφοσίωση στο έργο της διασφάλισης ότι η φωτιά συνεχίζει να καίει και ο καρχαρίας συνεχίζει να κινείται προς τα εμπρός. Μόνο τα συνηθισμένα μέλη του κοινού με φυσιολογικές υγιείς ανθρώπινες αξίες θα μπορέσουν ποτέ να το δουν αυτό.
Το πρόβλημα δεν είναι πως οι δυτικοί αξιωματούχοι συνεχίζουν να παίρνουν κακές ατομικές αποφάσεις σε κάθε μεμονωμένη συγκυρία σε ξένες συγκρούσεις συμφερόντων, το πρόβλημα είναι ότι η ύπαρξη της δυτικής αυτοκρατορίας εγγυάται τις ξένες συγκρούσεις συμφερόντων και εξασφαλίζει πως θα χρησιμοποιηθεί βίαιη βία για να ελεγχθούν τα αποτελέσματά τους.
Αυτοί που υποστηρίζουν την αμερικανική αυτοκρατορία θα κοιτάξουν περιστασιακά πίσω στην ιστορία και θα αναγνωρίσουν ότι εκ των υστέρων υπήρξαν κάποιες κακές ατομικές αποφάσεις που ελήφθησαν σε σχέση με το Βιετνάμ ή το Ιράκ ή οπουδήποτε αλλού, αλλά ποτέ δεν θα παραδεχτούν πως υπάρχει μια εγγενώς δολοφονική δομή που εγγυάται ότι τα Βιετνάμ και τα Ιράκ θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στο μέλλον. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, και ποτέ δεν θα το ακούσετε να αναγνωρίζεται από τις κρατικές υπηρεσίες προπαγάνδας που είναι γνωστές ως κυρίαρχος δυτικός τύπος.
Οι κυβερνήτες μας είναι πολύ βαθιά απορροφημένοι στην αυτοκρατορική μηχανή για να το αναγνωρίσουν ως αλήθεια, οπότε θα τους ακούσετε αξιόπιστα να φλυαρούν για την αναζήτηση της ειρήνης και την αποφυγή της ταλαιπωρίας των πολιτών – ακόμη και όταν λαμβάνουν μέτρα που διασφαλίζουν ότι η ειρήνη δεν θα συμβεί και οι πολίτες θα συνεχίσουν να υποφέρουν. Αυτές είναι οι μόνες κινήσεις που μπορούν να δουν στη σκακιέρα. Οι επιλογές που θα οδηγούσαν σε πραγματική ειρήνη δεν αναγνωρίζονται καν ως νόμιμες κινήσεις στο παιχνίδι. Έτσι συνεχίζουν να μετακινούν τα πιόνια σύμφωνα με τους κανόνες της αυτοκρατορίας και να λένε «Ω, πόσο λυπηρό» όταν οικογένειες αποτεφρώνονται και παιδιά γίνονται κομμάτια, αλλά να λένε πως ήταν η μόνη διαθέσιμη κίνηση στην σκακιέρα.
Ο κόσμος μας καίγεται, και η αμερικανοκεντρική αυτοκρατορία είναι η φλόγα. Εμείς οι απλοί άνθρωποι πρέπει να βρούμε κάποιον τρόπο να τη σβήσουμε, πριν μας κάψει όλους.