Υπάρχει μια δεδομένη στιγμή, ένα “breaking point” όπου η συνομάδωση που ονομάζεται οικογένεια, φυλή, πόλη-κράτος, Έθνος-κράτος, υπό το βάρος μιας μεγάλης απώλειας, αποτυχίας, καταστροφής, για την οποία ευθύνεται η τρέχουσα ηγεσία, καταργεί την εξουσία της και ανακηρύσσει νέα, “επαναστατικώ δικαίω” ηγεσία.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες επαναστάσεις, αλλά και γεμάτη από Έθνη και Κράτη που δεν βρήκαν ζωτικότητα εντός τους, ώστε να πράξουν τα απαραίτητα για να αντισταθούν στην πτώση τους, και παρηκμασαν ή αφανίστηκαν.
Από όλα όσα πληροφορήθηκα για την υπόθεση του “Αρτσαχ” το χειρότερο που διάβασα είναι πως οι Αρμένιοι υπέγραψαν συμφωνία για να παραδώσουν στους Αζερους, κάποιους από τους στρατιωτικούς και μαχητές που βρέθηκαν να ηγούνται της Άμυνας του Αρτσαχ.
Δηλαδή το πλέον μαχητικό κομμάτι της Αρμενίας, αυτοί που πήραν στις πλάτες τους τον αμυντικό αγώνα, θα παραδοθούν στους Τούρκους της Κασπίας από τους πολιτικάντηδες του Γερεβαν, ως θυσιαζόμενοι αμνοί, ώστε να περιφερθουν υποτιμήτικά από τους νικητές ως δορυάλωτοι.
Αν οι Αρμένιοι δεν βρουν τώρα την δύναμη να στείλουν τον Πασινιάν εκεί που πρέπει, και να αλλάξουν άμεσα την διάττουσα πορεία τους μέσω εισαγόμενης, ομογενειακης βοήθειας, πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα βρεθούν άνευ κράτους και γης.
Ευστάθιος Δαφνομήλης
https://proskynitis.blogspot.com/