Η Χάρις του Θεού δεν μας αφήνει...

Η Χάρις του Θεού δεν μας αφήνει…

Στο πέλαγος της ζωής βρισκόμαστε, πότε θα έχωμε φουρτούνα και πότε γαλήνη. Η Χάρις του Θεού δεν μας αφήνει. Διαφορετικά θα είχαμε καταποντισθεί, εάν δεν μας συγκρατούσε.

Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής (♰ 16 Απριλίου 1970)

-Γιατί, Γέροντα, άλλες φορές νιώθουμε έντονα την θεία Χάρη στην προσευχή
και άλλες φορές δεν αισθανόμαστε τίποτε;
-Ο Καλός Θεός, για να μας βοηθήσει να αγωνιζόμαστε, μας δίνει πότε πότε
τέτοιες ευλογίες. Όπως δίνουμε σε ένα μικρό παιδί ένα σοκολατάκι
και του λέμε: αν είσαι φρόνιμο, θα σου δώσω και άλλα», έτσι και ο Θεός
δίνει «σοκολάτες», για να καταλάβουμε πόσο γλυκύς είναι και να αγωνιστούμε
να Τον ευαρεστήσουμε, για να πάμε κοντά του.
-Γέροντα, η γλυκύτητα που αισθάνεται στην προσευχή ο άνθρωπος που δεν έχει
καθαρισθεί ακόμη από τα πάθη, μπορεί να είναι μόνο συναίσθημα;
-Στην αρχή μπορεί να είναι και λίγο συναίσθημα, αλλά, καθώς ωριμάζει κ
ανείς πνευματικά, αυτό λαμπικάρεται, όπως και ένα φρούτο, ώσπου να ωριμάσει,
είναι λίγο ξινό, λίγο στυφό.. Ο Θεός δίνει σιγά σιγά την Χάρη του,
για να βοηθιέται ο άνθρωπος, γιατί, αν, νιώσει στην αρχή την Χάρη του Θεού,
μπορεί να τιναχθεί στον αέρα. Αν όμως δεν καταλάβη ότι και αυτό το λίγο
προέρχεται από τον Θεό και του μπει ο λογισμός ότι κάτι είναι, τότε ο Θεός
του το αφαιρεί, έως ότου καταλάβη ότι δεν ήταν δικό του, αλλά του Θεού.
-Μερικές φορές, Γέροντα, είμαι όλη την ήμερα στην διακονία και το βράδυ,
όταν πάω στο κελλί, δεν μου κάνει καρδιά να ξεκουραστώ έχω πολλή διάθεση
για πνευματικά.
-Είναι ευφορία πνευματική. Να αξιοποιείς αυτές τις καταστάσεις.
-Γέροντα, τι να λέω τότε στον Θεό για δοξολογία;
-Να λες στον Θεό απλά ό,τι σε συγκινεί.
Αυτή η κατάσταση είναι ένα χάδι του Θεού.