Η Πατρίδα μας διέρχεται την μεγαλύτερη κρίση εις την σύγχρονη ιστορία της. Ο Λαός μας βιώνει την μέγιστη ανέχεια και εθνική ταπείνωση από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Ένας Λαός γαλουχημένος από ιδέες, αρχές και αξίες της μακραίωνης ιστορίας του, που κτίστηκαν επάνω εις την αλήθεια και την ανθρωπιά, γεμάτος υπερηφάνεια και σεβασμό για τους αγώνες και τις θυσίες του για την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια. Μία ελληνική κοινωνία με παραδόσεις, με ήθη και έθιμα, με δική της νομοτέλεια, τον δικό της κόσμο απέναντι εις το φυσικό με αυτοτέλεια, αυτάρκεια και ολιγάρκεια, προπάντων μεστό από ανθρώπινο, πνευματικό.
Με αυτές τις αρετές, ως δύναμη και όπλα, ο Ελληνικός Λαός αντιμετώπισε όλες τις κρίσεις και προκλήσεις της Ιστορίας του.
Αν ως Λαός πτωχός, όμως με δικό του και μόνον μόχθο, εργασία, αυταπάρνηση, υπομονή, ταπεινότητα και στερήσεις αντεπεξήλθε προς όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι εις τους δανειστές του.
Ποιος όμως θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως η Ελλάδα μέσα σε πολύ λίγα χρόνια θα υποδουλωνόταν στη Νέα Τάξη Πραγμάτων χωρίς να πέσει μια ντουφεκιά. Χωρίς να προβάλει την παραμικρή αντίσταση, η Ελλάδα σήμερα είναι μια κατεχόμενη χώρα. Έχει ολοσχερώς υποταχθεί στην Παγκοσμιοποίηση.
Όμως, αυτή η Κατοχή θα είναι πολύ σκληρότερη από όποια προηγούμενη. Γιατί, έχει προαποφασισθεί από όλες τις Δυτικές δυνάμεις ο διαμελισμός της χώρας.
Δια της συνεχούς προπαγάνδας εμπέδωσαν τον σκοταδισμό, τον συσκοτισμό, την απόλυτη αποχαλίνωση, τον αγνωστικισμό, την παντελή έλλειψη του γνωσιολογικού για να απολέσει ο Λαός μας την πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη) ταύτιση του ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, που είναι η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής κάθε ανθρώπου.
Η Ελλάδα που κτίστηκε με αγώνες, θυσίες, αίμα, σεισάχθεια, ιδρώτα και τιμή διαπομπεύεται τώρα ως σκλάβα από την εγχώρια και εξωχώρια κλεπτοκρατία.
Η απροθυμία και ατολμία εκείνων που σιωπούνε να υπερασπισθούν τώρα την Πατρίδα μας έναντι των παράλογων απαιτήσεων και εκβιασμών όλων εκείνων οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας μας και την κατάρρευση του Ελληνικού Λαού, μας οδηγεί εις τον Πλάτωνα (Πολιτεία VIII, 551 d-e) ο οποίος είχε παραδεχθεί, ότι οι ολιγαρχικοί δεν είναι ικανοί να κάνουν πόλεμο «γιατί είναι αναγκασμένοι, ή να οπλίσουν το πλήθος, οπότε θα το φοβούνται περισσότερο από τους εχθρούς, ή να μην το χρησιμοποιήσουν καθόλου».
Όμως, το μεγαλείο του Ελληνικού Λαού, ο Πολιτισμός μας, είναι υπεράνω των αδυναμιών μας. Στα χέρια μας είναι η δυνατότητα να αποδείξουμε, ότι οι Έλληνες ποτέ δεν είμαστε κομπάρσοι της Ιστορίας, ούτε μας αξίζουν κριτές και καταδίκες από τους σύγχρονους «Ιεροεξεταστές» της Νέας Τάξης.