Η εξέλιξη της ζωής είναι στο Ουρανό

Η εξέλιξη της ζωής είναι στο Ουρανό

04/01/2025 | 00:31

Η εξέλιξη της ζωής είναι στο Ουρανό

 
 «Στη μνημόνευσι καί στήν προσευχή γιά τούς “τεθνεῶτες” ὁ Ἅγ. Ἰάκωβος Τσαλίκης ἤτανε σχολαστικός. Μνημόνευε πάρα πολλούς. Καί τό μοναχό Ἄνθιμο, πού τόσο τόν ταλαιπώρησε. Κάποτε μάλιστα, παρακάλεσε τό Θεό νά τοῦ δείξη ποῦ πῆγε μετά τό θάνατό του ὁ Ἄνθιμος. Τόν εἶδε μιά νύχτα σέ ἄθλιο σκοτεινό υπόγειο καί πολύ θλιμμένο. Τόν χαιρέτισε καί ὁ Ἄνθιμος τοῦ εἶπε: Ἐδῶ εἶμαι… ὅταν μέ μνημονεύης περνάει μιά ήλι αχτίδα καί κάτι βλέπω».
Είπε γέρων: «Ὅταν προσευχώμαστε γιά τούς νεκρούς, ἀσκοῦμε τόν ἑαυτό μας στό νά συναισθανώμαστε ὅτι
δέν εἶναι πραγματικός ὁ κόσμος τοῦτος (ἀφοῦ μᾶς
ἔχει φύγει ἕνα μέρος του ἀγαπητό σέ μᾶς), κι ὅτι
πραγματικός εἶναι ὁ κόσμος ἐπέκεινα, ἡ πραγματικότητα τοῦ ὁποίου βεβαιώνεται μέ τήν ἀγάπη μας
πρός αὐτούς, πού ἔφυγαν».

Έτσι η τέχνη αποτυπώνει τα όρια μεταξύ των κόσμων.

“Πέρασμα” της Anna Sahlstén (1894)

Η Ιστορία Πίσω Από Το Έργο Τέχνης

Το «Πέρασμα» της Anna Sahlstén είναι μια οδυνηρή απεικόνιση της στιγμής κατά την οποία η ζωή μεταφέρεται στον θάνατο, συμβολίζοντας την αποχώρηση της ψυχής από το φυσικό σώμα. Ο πίνακας αποτυπώνει μια κεκοιμημένη αλλά γαλήνια εικόνα μιας γυναίκας που κείτεται άψυχη σε ένα κρεβάτι από σανό καθώς μια ημιδιάφανη, αγγελική φιγούρα που αντιπροσωπεύει το πνεύμα της ανεβαίνει με χάρη προς το φως. Αυτή η αιθέρια σκηνή αναμειγνύει θέματα θνητότητας, ελπίδας και αιώνιου ταξιδιού της ψυχής.

Ρώτησε κάποιος τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο…

«Ρώτησε κάποιος τό Γέροντα Παΐσιο σχετικά μέ τήν προσευχή τήν ὁποία πρέπει να κάνουμε γιά τούς νεκρούς καί ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε: Εσύ πώς προσεύχεσαι;
Νά γέροντα λέω Κύριε αναπαυσε τόν δούλο σου Δημήτριο.
Ναι καλά λες. Μπορείς όμως νά πεις και τό Κύριε αναπαυσε τον δούλο Δημήτριο και όλους τούς Δημήτριους. Πάει πού πάει τό λεωφορείο ας μήν πάει άδειο….)

Άγιος Πορφύριος: Ὁ Γέρων Πορφύριος πάντοτε τόνιζε στὰ παιδιά μου ὅτι ὑπάρχει ἡ αἰώνια ζωή. Πιὸ εὔκολα, τοὺς ἔλεγε, μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δὲν θὰ βγεῖ ὁ ἥλιος, παρὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή. Τὸ ξέρουμε αὐτό, τὸ βλέπουμε.

Κ.Ἰ.: Ὁ Γέρων Πορφύριος εἶχε τὸ χάρισμα νὰ βλέπει καὶ ἀπὸ τὶς δύο ὄχθες.

Χ.Χ.: Ναί, πράγματι. Ἔλεγε στὰ παιδιά μου πόσο ὡραία εἶναι ἡ ἄλλη ζωὴ κι ὅτι τὸ σῶμα μας, αὐτὸ ποὺ μπαίνει μέσα στὸν τάφο, εἶναι μὲν δικό μας, ἀλλά, ὅπως εἶπε καὶ σ’ ἐμένα τὴν ἴδια, «τὴν ὥρα ποὺ βάζουν τὸ σῶμα μας μέσα στὸν τάφο, αὐτὸ γίνεται ὅπως τὸ κοστούμι τοῦ ἀνθρώπου».