Είδα μια μάνα να κοιτά το παιδί της που ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ για πρώτη φορά.
Το πρόσωπό της ΕΛΑΜΨΕ , τα μάτια της γέμισαν δάκρυα, η αγκαλιά της γέμισε με ευγνωμοσύνη.
ΘΑΥΜΑΣΑ για την αγάπη της, θαύμασα για το δέσιμό της με το παιδί της…
Είδα μια μάνα να κοιτά το παιδί της να ΣΤΑΥΡΏΝΕΤΑΙ χωρίς να φταίει σε τίποτα.
Το σώμα του γεμάτο πληγές να καρφώνεται πάνω σε σταυρό. Άλλοι να το βρίζουν,
άλλοι να το κοροϊδεύουν, άλλοι να παίζουν στα ζάρια τα ενδύματά του…
Και το πρόσωπό της μάνας αυτής έμεινε ΑΤΑΡΑΧΟ , τα μάτια της γέμισαν δάκρυα,
το στόμα της ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ,
κραυγή και παράπονο δεν ακούστηκε…
η καρδιά της ΓΕΜΙΣΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ όταν στην αγκαλιά της ΕΛΑΒΕ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΝΕΚΡΟ .
Θαύμασα αυτήν την μάνα, όχι γιατί δεν ούρλιαξε από πόνο, αλλά ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΑΓΑΠΗ …
και από μάνα του Θεανθρώπου έγινε ΜΑΝΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ….