Όταν τα εξωτερικά μέλη παύσουν από την εξωτερική δραστηριότητά τους και από τον περισπασμό προς τα έξω, τότε ο νους απομακρύνεται από τους περισπασμούς και τους μετεωρους λογισμούς που βρίσκονται έξω από τη σφαίρα του και κατοικεί ήσυχα μέσα του, και η καρδιά αφυπνιζεται ώστε να ερευνήσει τις έννοιες που βρίσκονται μέσα στην ψυχή.
Κι αν η αγνότητα δεν είναι τίποτα άλλο από τη λήθη ενός ανελεύθερου τρόπου ζωής και η απομάκρυνση από τις συνήθειες της, πώς και πότε ένας άνθρωπος που θα καθαρίσει την ψυχή του όταν έμπρακτα ο ίδιος ή μέσω άλλων ανανεώνει δια της μνήμης τις προηγούμενες συνήθειες του;
Αν η καρδιά κάθε μέρα ρυπαίνεται, πότε θα καθαριστεί από το ρύπο; Κι αν δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στην ενέργεια των εξωτερικών πραγμάτων επάνω του, πόσο πιο λίγο θα είναι σε θέση να καθαρίσει την καρδιά σου, βλέποντας πως στέκεται στη μέση του στρατοπέδου και κάθε μέρα ακούει τις επείγουσες ειδήσεις του πολέμου;
Αν, ωστόσο, αποσυρθεί απ’ όλα αυτά, σιγά-σιγά θα είναι σε θέση να καταπαυσει τον πρώτο εσωτερικό σάλο.
Μόνον όταν ένας άνθρωπος εισέλθει στην ησυχία, μπορεί η ψυχή του να διακρίνει τα πάθη και να εξερευνήσει με σύνεση τη δική της σοφία.
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος