Η καλοστημένη αντιρωσική προπαγάνδα που εξίσωνε την Ρωσία με την Τουρκία
Από την αρχή της Ρωσο-ουκρανικής σύρραξης επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό μια καλοστημένη αντιρωσική προπαγάνδα που εξίσωνε την Ρωσία με την Τουρκία.
Στη δική μας χώρα η προπαγάνδα εκμεταλλεύτηκε την ανησυχία που προκαλεί στους Έλληνες η επεκτατικότητα της Τουρκίας, ώστε να καταδικαστεί η Ρωσία από την κοινή γνώμη, ως μια εξίσου αναθεωρητική δύναμη.
Η εξίσωση της Ρωσίας με την Τουρκία είχε συγκεκριμένους σκοπούς.
Πρώτον, να κλονίσει την παραδοσιακή συμπάθεια του ελληνικού λαού προς την Ρωσία, πράγμα που πέτυχε εν μέρει.
Δεύτερον να τον πείσει, ότι είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας η υποστήριξη της Ουκρανίας και η αποστολή όπλων με άμεση εμπλοκή στον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία.
Η θέση αυτή-ευθυγραμμισμένη με τους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ- έχει μεν ένα περιτύλιγμα λογικοφανών επιχειρημάτων με επικλήσεις του διεθνούς Δικαίου, ώστε να πείθει τους εύκολους ακροατές, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα έωλο ιδεοληπτικό σχήμα που ισοπεδώνει τους όρους σύγκρισης, τα κίνητρα, και τα ιστορικά υπόβαθρα των δύο χωρών που θέλει να εξισώσει.
Είναι τελικά η Ρωσία ένας βάρβαρος εισβολέας, όπως είναι ιστορικώς αποδεδειγμένα η Τουρκία; Κατά την προσωπική μου γνώμη, όχι!
Η εισβολή βεβαίως είναι εισβολή και το έγκλημα είναι έγκλημα. Ακόμα και εδώ όμως εξετάζονται τα κίνητρα και υπάρχουν αξιολογήσεις. Δεν είναι το ίδιο όταν κάποιος ασκεί βία για να ληστέψει το θύμα του με έναν άλλον, που αναγκάζεται να ασκήσει βία για να προστατέψει τους συγγενείς του.
Η εισβολή της Ρωσίας ήταν αποτέλεσμα του εξαναγκασμού της. Μάλιστα, πριν από αυτήν, είχε κατηγορηθεί έντονα για την αδράνεια της.
Ο πόλεμος μπορούσε να αποφευχθεί, αν μόνο η Ουκρανία δεν ακύρωνε τις συνθήκες του Μινσκ και τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης. Η εισβολή τελικά στο έδαφος της γειτονικής χώρας, έγινε μετά από πολλές ρωσικές προειδοποιήσεις και ενώ από το 2014 εμαίνετο ένας εσωτερικός αιματηρός πόλεμος μεταξύ Ρωσόφωνων αποσχιστών και Ουκρανών εθνικιστών με πολλά θύματα. Μόνο στην Οδησσό έκαψαν ζωντανούς 100 Ρωσόφωνους, χώρια το πογκρόμ στην εκκλησία και κάθε είδους εγκλήματα. Άλλωστε δεν χρησιμοποιείται η Ουκρανία ως μέσο περίσφιξης της Ρωσίας από ένα επιθετικό και επεκτατικό ΝΑΤΟ, ως μια απειλή για την ασφάλεια της; Μήπως είναι «ρωσόφιλος» ό,ποιος απλά λέει τα πράγματα όπως είναι;
Όταν λέμε «ρωσόφωνο» τον ανατολικο-ουκρανό Ρώσο, είναι σα να λέμε «ελληνόφωνο» Αλβανό και όχι Έλληνα τον βορειοηπειρώτη, που είναι απλά ένας Αλβανός πολίτης.
Η Ρωσία με την εισβολή για την προστασία των ρωσόφωνων στο Λουγκάνσκ και στο Ντονέτσκ έκανε αυτό που δεν θα έκανε ποτέ η Ελλάδα για τους δικούς της ομογενείς.
Ας γνωρίζουν οι Έλληνες της Β. Ηπείρου, ότι, αν ποτέ το Αλβανικό κράτος αρχίζει να τους καταπιέζει ή να τους σφάζει, η μάνα Ελλάδα θα επικαλείται το διεθνές δίκαιο και θα κοιτάζει χωρίς να επεμβαίνει, αν δε συναινεί κιόλας, όπως στην περίπτωση του Μπαλάφα. Εγκατάλειψη που δυστυχώς γνώρισαν το 1955 οι Ρωμιοί στο πογκρόμ της Πόλης, αλλά και οι Κύπριοι Έλληνες το 1974, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων της Ουκρανίας. Αυτή είναι η Ελλάδα και ας είναι καλά το κράτος των Αθηνών.
Όμως, η Ρωσία είναι μια δυνατή χώρα.
Δεν καταπίνει τις προκλήσεις με την ευκαμψία της Ελλάδας. Αν την προκαλέσεις ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς.
Ποια είναι, λοιπόν, η σχέση της Ρωσίας με την Ουκρανία και ποια η ομοιότητα αντιστοίχως της σχέσης της Τουρκίας με την Ελλάδα;
Οι δύο πρώτες έχουν πολλά κοινά σημεία. Η Ελλάδα με την Τουρκία κανένα! Ούτε ιστορικά, ούτε πολιτισμικά, ούτε φυλετικά. Η Ουκρανία με το Κίεβο των Ρως αποτελεί την ιστορική κοιτίδα των Ρώσων, γεγονός που εξηγεί το ρωσικό ενδιαφέρον.
Οι Τούρκοι που ήρθαν από τη Μογγολία τι ιστορική σχέση έχουν με την Ελλάδα; Καμία!
Οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι Σλάβοι, σχεδόν ένας λαός, ειδικά στα ανατολικά, αδέλφια και ξαδέλφια. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι ουδεμία συγγένεια έχουν, αντίθετα εξαρχής υπήρξαν εισβολείς στον ελληνικό χώρο. Οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι μέχρι πριν από 35 χρόνια ήταν πολίτες στο ίδιο σοβιετικό κράτος, με κοινές υποδομές, στρατό και κοινωνική οργάνωση.
Οι Έλληνες επί 400 χρόνια ζούσαν ως υποτελείς, υπήκοοι του Σουλτάνου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι να μας βοηθήσουν –και οι Ρώσοι- να απελευθερωθούμε. Οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι θρησκευτικά ομόδοξοι, έως πρόσφατα ανήκοντες στο Πατριαρχείο της Μόσχας.
Οι Έλληνες και οι Τούρκοι όμως είναι αλλόθρησκοι με ιστορία αίματος χριστιανών μαρτύρων. Κάποτε στο σχολείο μαθαίναμε ότι η Οδησσός ήταν μια ρωσική πόλη. Οι Τούρκοι ποια πόλη ίδρυσαν στην Ελλάδα, ώστε να θέλουν να τη διεκδικήσουν; Οι Ρώσοι έχουν ιστορικά και θρησκευτικά λίκνα στην Ουκρανία. Οι Τούρκοι τι έχουν στην Ελλάδα, πέρα από λίγα τζαμιά και χαμάμ από την περίοδο της κατοχής τους; Οι Ρωσόφωνοι της Ουκρανίας είναι κατ’ ουσία Ρώσοι στη γλώσσα και στη συνείδηση και υπόφεραν από το ναζιστικό ουκρανικό καθεστώς. Οι Τούρκοι ποιους έχουν στην Ελλάδα, ώστε να επικαλεστούν την ανάγκη μιας εισβολής για δήθεν προστασία, όπως έκαναν ψευδώς στην Κύπρο; Η συνθήκη της Γενεύης αναφέρεται σε μουσουλμανική μειονότητα διαφορετικής προέλευσης και καταγωγής και όχι σε τουρκική μειονότητα, όπως θέλει να την παρουσιάσει. Επιπλέον αυτή η μειονότητα στην Ελλάδα ευημερεί σε καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας. Άρα κάθε επίκληση από την ελληνική πλευρά στον τουρκικό κίνδυνο χάριν της μειονότητας, στην πραγματικότητα την τουρκοποιεί και προσφέρει στην Τουρκία δικαιώματα που δεν έχει.
Τελειώνοντας.
Ποιο από τα παραπάνω στοιχεία μπορεί να επικαλεστεί η Τουρκία για να «δικαιολογήσει» μια επίθεση της στην Ελλάδα; Κανένα!
Η ενέργεια της Τουρκίας, αν ποτέ γίνει, θα είναι αποτέλεσμα βαρβαρότητας και καθαρής στρατοκρατικής επιβολής, που κανένας φερετζές δεν θα μπορεί να κρύψει, όπως βλέπουμε να γίνεται και με την εισβολή στη Συρία.
Η Τουρκία, λοιπόν, δε μοιάζει σε τίποτα με την Ρωσία και η Ελλάδα δεν μοιάζει με την Ουκρανία.
Η εξίσωση της Ρωσίας με την Τουρκία είναι αδύνατη λόγω πολλών διαφορών και συνθηκών και ο μόνος κοινός παρανομαστής στις δύο περιπτώσεις θα ήταν η εισβολή, όπως είδαμε, για διαφορετικούς λόγους.
Είναι τελικά μια σύγκριση που αδικεί την Ρωσία, που παραγνωρίζει τα αληθινά γεγονότα και υπηρετεί το αφήγημα της δυτικής προπαγάνδας.
πηγή Γεράσιμος Γερολυμάτος