Ο διορισμός του Séjourné πυροδοτεί ήδη έντονες αντιδράσεις στην Γαλλία σε μια κατάσταση που θυμίζει μπαρούτι, καθώς είναι το πρώτο δείγμα νεποτισμού της νέας κυβέρνησης
Η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας έχει ξεφύγει από κάθε λογική… γεγονός όμως που θα επωφελήσει μακροπρόθεσμα την εκρηκτική άνοδο της ακροδεξιάς και της Marine Le Pen η οποία έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει βλέποντας τα ποσοστά της να εκτοξεύονται.
Φαίνεται πως η ευρωπαϊκή χώρα, βαδίζει πιστά στα βήματα που έχει χαράξει εδώ και δεκαετίες η δική μας Ελλάδα, στο πλαίσιο της οικογενειοκρατίας όσον αφορά στην επιλογή κομβικών προσώπων για το «τιμόνι» της χώρας.
Αυτό καθώς, ο νέος ομοφυλόφιλος πρωθυπουργός της Γαλλίας, Gabriel Attal διόρισε με γοργά βήματα ως υπουργό εξωτερικών τον πρώην σύντροφο του.
Ειδικότερα, ο Séjourné ήταν σε μια πολιτική ένωση (PACS) (είχαν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης το 2017) με τον Gabriel Attal, ο οποίος υπηρετεί ως πρωθυπουργός της Γαλλίας από τον Ιανουάριο του 2024.
Η σχέση είχε λήξει το 2022 χωρίς κανείς από τους δύο να σχολιάσει δημόσια την εξέλιξη της σχέσης τους, αλλά απ’ ότι όλα δείχνουν – αν κρίνουμε από την νέα σύνθεση της κυβέρνησης-, το διαζύγιο… ήταν πέρα για πέρα βελούδινο.
Το γεγονός πυροδοτεί ήδη έντονες αντιδράσεις στην Γαλλία σε μια κατάσταση που θυμίζει μπαρούτι,, καθώς είναι το πρώτο δείγμα νεποτισμού της νέας κυβέρνησης.
Ντράπηκε και η ντροπή αν χρησιμοποιήσουμε… ελληνικούς όρους.
Ο Gabriel Attal, ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος πρωθυπουργός της Γαλλίας, δημοσιοποίησε τη σχέση τους όταν εντάχθηκε για πρώτη φορά στην κυβέρνηση Macron το 2018.
Η κριτική μας ωστόσο να τονίσουμε, δεν αφορά και δεν εστιάζει διόλου στις σεξουαλικές προτιμήσεις των δύο ανδρών, αλλά έρχεται ως αποτέλεσμα της προκλητικής επιλογής να μπουν στο κυβερνητικό σχήμα και να προωθηθούν, οι ημέτεροι.
Ο Macron βυθίζεται δημοσκοπικά αλλά συνεχίζει τον… χαβά του
Ας δούμε όμως το ξέσπασμα που είχε προηγηθεί και για την επιλογή του ίδιου το νέου Γάλλου πρωθυπουργού… από τον Emmanuel Macron.
Ο Macron διένυσε μια χρονιά (2023) με ακανθώδεις προκλήσεις, αφού προώθησε αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και στη μετανάστευση το 2023.
Η κίνησή του να ενσωματώσει τον Attal, θεωρείται ως βήμα για την ενίσχυση της δημοτικότητας πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούνιο του 2024.
Ενώ ο πληθωρισμός όμως έχει επιβραδυνθεί σημαντικά από την κορύφωσή του και η κυβέρνηση αναμένει ότι θα υποχωρήσει κάτω από το 3% το πρώτο εξάμηνο, η υποτονική ανάπτυξη μπορεί να υπονομεύσει τις προσπάθειες του προέδρου να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να επιδιορθώσει τα δημόσια οικονομικά.
Από την πλευρά της, η Marine Le Pen, ηγέτης του κόμματος National Rally στη Γαλλία, έχει εκφράσει σημαντικές αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα του Gabriel Attal, να αντιμετωπίσει τις ελπίδες και τις ανησυχίες του γαλλικού πληθυσμού.
Η έντονη κριτική της υπογραμμίζει τη βαθιά ριζωμένη δυσπιστία στη δυνατότητα του Attal να επιφέρει θετικές αλλαγές ή να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του κοινού.
Η «έξυπνη», καθοριστική δεκαετία της Le Pen
Μια δεκαετία έξυπνου σχεδιασμού από τη Marine Le Pen και της κατάλληλης συγκυρίας έχει φέρει τη γαλλική ακροδεξιά σε μια θέση άνευ προηγουμένου δύναμης, σήμερα.
Το κόμμα της Le Pen, το National Rally (Rassemblement National, RN), κατάφερε να αξιοποιήσει την ιστορική του επιτυχία στις πρόσφατες γαλλικές προεδρικές εκλογές και πρόκειται να κερδίσει έδρες στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον ερχόμενο Ιούνιο.
Η υποστήριξη για τα ακροδεξιά κόμματα αυξάνεται σε όλη την Ευρώπη. Λαϊκά, αντιμεταναστευτικά κόμματα σε όλη την ήπειρο έχουν σημειώσει μια σειρά από εντυπωσιακές –αν και κάποτε αδιανόητες– νίκες, με πιο πρόσφατη την Ολλανδία.
Κορυφαίοι πολιτικοί ανησυχούν και… τρέμουν τώρα ότι η ακροδεξιά είναι ήδη έτοιμη να χτυπήσει και στη Γαλλία.
Η άνοδος της ακροδεξιάς
Μια σειρά από παράγοντες λειτουργούν υπέρ της ακροδεξιάς στη Γαλλία. Στην κορυφή της λίστας είναι η εκτεταμένη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση του προέδρου Macron, με πολλούς να είναι ακόμα οργισμένοι για τη συνεχιζόμενη χρήση συνταγματικού ελιγμού από την κυβέρνηση για την ψήφιση αντιδημοφιλούς νομοθεσίας, κυρίως για την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, χωρίς ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση.
Επιπλέον, οι άνθρωποι αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό και το κόστος ζωής.
Το κοινό δεν έχει ξεχάσει επίσης τις αστικές ταραχές που συγκλόνισαν τη χώρα μετά τη δολοφονία ενός έφηβου από την αστυνομία τον Ιούνιο του 2023.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ποτέ άλλοτε τόσο μεγάλο μέρος του γαλλικού εκλογικού σώματος δεν είχε δει την ακροδεξιά με τόσο θετικό πρίσμα. Μια ετήσια έρευνα που διεξήχθη για λογαριασμό της Le Monde και της Franceinfo διαπίστωσε ότι, για πρώτη φορά, ο αριθμός των ανθρώπων που πιστεύουν ότι το RN αποτελεί απειλή για τη γαλλική δημοκρατία είναι μικρότερος από τον αριθμό που πιστεύουν ότι το κόμμα δεν αποτελεί απειλή.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το RN είναι ικανό να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση από εκείνους που πιστεύουν ότι είναι μόνο μέρος της αντιπολίτευσης – άλλη μια πρωτιά.
Και μόλις το 54% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι διαφωνεί με τις ιδέες του RN, το χαμηλότερο από την πρώτη έναρξη των δημοσκοπήσεων το 1984.
Η αυστηρή κριτική Le Pen προς τον Attal
Η καταδικαστική δήλωση της Le Pen ότι «οι Γάλλοι δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα» από τον Attal υποδηλώνει ότι πιστεύει ακράδαντα ότι δεν έχει την απαραίτητη ικανότητα ή διάθεση να υπηρετήσει αποτελεσματικά τα συμφέροντα της χώρας.
Αυτή η σκληρή κριτική όχι μόνο αμφισβητεί τις δυνατότητες του Attal, αλλά αντικατοπτρίζει επίσης τη συνεχιζόμενη πολιτική αντιπολίτευση και την ιδεολογική σύγκρουση μεταξύ της δεξιάς παράταξης της Le Pen και της σημερινής γαλλικής κυβέρνησης.
Πολιτικός λόγος στη Γαλλία – Καταποντίζεται ο Macron
Τέτοια σχόλια αντικατοπτρίζουν τον ευρύτερο πολιτικό λόγο στη Γαλλία. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης συχνά αμφισβητούν τις πολιτικές και τις επιδόσεις αυτών που βρίσκονται στην εξουσία, αντανακλώντας τη δυναμική και συχνά αμφιλεγόμενη φύση της γαλλικής πολιτικής. Οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κυβερνών κόμμα του προέδρου Macron υπολείπεται του αντιπολιτευόμενου κόμματος της Le Pen έως και δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Αυτή η διαφορά υπογραμμίζει την εκτεταμένη δημόσια δυσαρέσκεια για τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και το αυξανόμενο κόστος ζωής.