Η ομορφότερη συλλογική στιγμή των παιδικών μας χρόνων. Η ενότητα των Ελλήνων και ο θρίαμβος του 1987

Το 1987, η Εθνική μπάσκετ έγραψε ιστορία κατακτώντας το Ευρωμπάσκετ. Ήταν η ομάδα, δώδεκα νέοι παίκτες που πίστεψαν ότι μπορούν να προχωρήσουν κάθε φορά μέχρι που έφτασαν στον τελικό.

Ήταν η δεκαετία που η ομοσπονδία μπάσκετ με πρόεδρο το Γιώργο Βασιλακόπουλο παίρνει προπονητή τον Κώστα Πολίτη. Όλοι, παίκτες και φίλαθλοι, ακόμα και σήμερα μιλούν για το έπος της παρέας του Γκάλη και του Γιαννάκη, για μια στιγμή μοναδικής πίστης και ενότητας, για ένα ομαδικό παιχνίδι που έκανε όλους τους Έλληνες να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο, να βγούνε στους δρόμους και να δακρύσουν.
«Η νίκη βρίσκεται στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα».

σχόλιο Γιώργος Θαλάσσης: Εκείνα τα αγνά χρόνια (σε σύγκριση με τα τωρινά), οι Έλληνες σε μπασκετικό επίπεδο ήμασταν ενωμένοι και δεν υπήρχε το μίσος μεταξύ των ελληνικών ομάδων μιας και η μόνη ομάδα που ξεχώριζε ήταν ο Άρης του Νίκου Γκάλη. Όλοι βλέπαμε τον Άρη σαν την κιτρινόμαυρη εθνική Ελλάδος και οι χαρές και οι λύπες ήταν κοινές. Ύστερα ήρθε η άνοδος των δύο αιωνίων και όλα άλλαξαν. Πήραμε κούπες, πήραμε αστέρια στις φανέλες, πήραμε δόξες οπαδικές αλλά είχαμε χάσει αυτό το απίστευτο ονειρικό συναίσθημα του θρυλικού 1987.
Συμπέρασμα: Έτσι όπως λειτουργούν οι ομάδες μας μόνο μίσος, καφρίλα και βία παράγουν.
Κάτι πρέπει να αλλάξει στις ομάδες, στον αθλητισμό και σίγουρα στην κοινωνία μας, γιατί αυτό το μίσος, ειδικά το φετινό που ξεπέρασε κάθε όριο θα μας στείλει πρωταθλητές στην Κόλαση.

Ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα από το να πορευόμαστε οπαδοί στις ομαδούλες του μίσους και της καφρίλας.
Το ζήσαμε το 87 θα το ζήσουμε και στο μέλλον όταν όλα θα αλλάξουν.

Η θρυλική ομάδα του ’87:

Νίκος Γκάλης
Παναγιώτης Γιαννάκης
Νίκος Σταυρόπουλος
Αργύρης Καμπούρης
Νίκος Λινάρδος
Παναγιώτης Καρατζάς
Μιχάλης Ρωμανίδης
Νίκος Φιλίππου
Λιβέρης Ανδρίτσος
Παναγιώτης Φασούλας
Μέμος Ιωάννου
Φάνης Χριστοδούλου

Δημήτρης Καμμένος