Ἡ Παναγία εἶχε καὶ τὴν ἐξωτερικὴ καὶ τὴν ἐσωτερικὴ ὀμορφιά· ὅποιος τὴν ἔβλεπε ἀλλοιωνόταν. Ἐκείνη ἡ πνευματικὴ ἁπαλάδα ποὺ σκορποῦσε θεράπευε ψυχές. Μὲ τὴν ἐσωτερική της ὀμορφιὰ καὶ τὴν δύναμη τῆς Χάριτος τί ἱεραποστολὴ ἔκανε!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
– Γέροντα, πῶς θὰ ἀποκτήσω τὴν πνευματικὴ ὀμορφιά;
– Ἂν ἀγωνισθῆς μὲ θεῖο ζῆλο νὰ ἀποκτήσης ἀρετές, θὰ ἀποκτήσης τὴν πνευματικὴ ὀμορφιά. Ἡ Παναγία εἶχε καὶ τὴν ἐξωτερικὴ καὶ τὴν ἐσωτερικὴ ὀμορφιά· ὅποιος τὴν ἔβλεπε ἀλλοιωνόταν. Ἐκείνη ἡ πνευματικὴ ἁπαλάδα ποὺ σκορποῦσε θεράπευε ψυχές. Μὲ τὴν ἐσωτερική της ὀμορφιὰ καὶ τὴν δύναμη τῆς Χάριτος τί ἱεραποστολὴ ἔκανε! Ἀλλὰ καὶ κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἐργασθῆ πνευματικὰ καὶ σμιλέψη τὸν χαρακτήρα του, χαριτώνεται καὶ ὀμορφαίνει ἡ ψυχή του.
….Ὅποιος ἔχει τὴν πνευματικὴ ὀμορφιὰ ποὺ δίνει ἡ ἀρετή, λάμπει ἀπὸ τὴν θεία Χάρη. Γιατί, ὅσο ἀποκτάει ὁ ἄνθρωπος ἀρετές, θεώνεται, καὶ ἑπόμενο εἶναι νὰ ἀκτινοβολῆ καὶ νὰ προδίδεται ἀπὸ τὴν θεία Χάρη. Ἔτσι φανερώνεται στοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς νὰ τὸ θέλη καὶ χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ τὸ καταλαβαίνη, καὶ δοξάζεται ὁ Θεός.
Ἀπό τό Βιβλίο: Ἁγἰου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λὀγοι Ε΄ «Πάθη καὶ Ἀρετές», σελ. 161
Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµα Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµό στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος από την αγάπη Της.
Κάποτε, την ώρα που ένας νέος προσκυνούσε την εικόνα της Παναγίας μέσα στο Εκκλησάκι, ο Όσιος του είπε: “Αν τώρα παρουσιαζόταν μπροστά μας η Παναγία, νομίζεις ότι θα ψάχναμε να βρούμε τον σωστό ήχο, για να Της πούμε το τροπάριο: “Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς;”
Όχι, αλλά μέσα από την καρδιά μας, θα Της φωνάζαμε: “Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς Σε καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών”. Η καρδιακή προσευχή του Οσίου συγκλόνισε τον νέο”.
Aπό το βιβλίο, “Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης”, σ.304
***
Mία φορά ήρθε, στον Άγιο Παΐσιο, μία ομάδα από Ιερείς και ένας Θεολόγος καθηγητής.
Aφού μίλησαν, τους λέει, πηγαίνετε εσείς και θα μείνω με τον καθηγητή (ο οποίος ήταν και ψάλτης).
Του λέει ο γέροντας:
-Πολύ λυπούμαι που έχεις απιστία στην Παναγία μας, διότι όταν ψάλεις το «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε» δεν πιστεύεις μέσα σου ότι οι αποστολοι πήγανε, εν πνευματι, στην κηδεία της Παναγίας.
Αυτός έμεινε! Λέει:
-Ναι πράγματι, δεν πιστεύω, αμφιβάλω.
Ο γέροντας ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του και του λέει:
-Αυτή την ώρα θα ταξιδέψουμε μαζί και θα πάμε σε όλες τις Ευρωπαϊκές πόλεις που σπούδασες.
Πήγαν μαζί στην Αγγλία, στο Μόναχο, στο Βουκουρέστι και σε άλλες ακόμη δύο πόλεις, και σε λίγα λεπτά ήρθαν πίσω.
Και συνεχίζει ο γέροντας:
-Όπως εμείς πήγαμε μαζί, σε μια στιγμή, σε αυτές τις πόλεις που γνωρίζεις και ξέρεις, έτσι πήγαν και οι απόστολοι στην κηδεία της Υπεραγίας Θεοτόκου.