Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ

Ἀνῆκε στόν Βυζαντινό Αὐτοκράτορα Ἀνδρόνικο Γ’ Παλαιολόγο (1328 – 1341) καί σύμφωνα μέ τήν διαθήκη του δωρήθηκε μετά τόν θάνατό του στήν Μητρόπολη Μονεμβάσιας.
 Τό 1821, μέ τήν ἔκρηξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως κατά τῶν Τούρκων, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀγαπητός πῆρε τήν Εἰκόνα γιά περισσότερη ἀσφάλεια μαζί του στήν Πάτρα, ὅπου πρίν πεθάνει τήν ἐμπιστεύθηκε στόν συγγενή του Ν. Ἰ. Βλασόπουλο, Πρόξενο τῆς Ρωσίας στήν Πελοποννησιακή πρωτεύουσα.

  Τό 1839, ὁ γιός τοῦ Βλασόπουλου δώρησε τήν Εἰκόνα στόν Τσάρο Νικόλαο Α’ καί ἐκεῖνος τήν κατέθεσε στό Παρεκκλήσιο τῶν Χειμερινῶν Ἀνακτόρων, στήν Ἁγία Πετρούπολη. Τριάντα χρόνια ἀργότερα ἡ Εἰκόνα μεταφέρθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τό 1877 κατατέθηκε στό Καθολικό τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν, στό Τβέρ.

 

Στήν Εἰκόνα εἰκονίζεται μόνον τό σεπτό πρόσωπο τῆς Παναγίας. Εἶναι ἔργο ἐξαιρετικῆς τέχνης, φέρει ἀσημένιο κάλυμμα, διακοσμημένο μέ πολυτίμους λίθους καί φέρει τήν ἐπιγραφή, “αὐτή ἡ πολυβέβαστη Εἰκόνα εἶναι δῶρο τοῦ εὐσεβοῦς Αὐτοκράτορος Ἀνδρονίκου στήν Μονεμβάσια”.

Τιμᾶται τήν 1η Μαΐου καί την 22α Ὀκτωβρίου.

Αντωνίου Μάρκου
πηγή