Ἡ «πληροφορία» ποὺ ἔλαβε ὁ παπᾶ Δημήτρης Γκαγκαστάθης γιὰ τὸν κομμουνισμό
σ.σ.: Κάποια (λίγα) πραγματάκια με προβληματίζουν στην (τηλεοπτική) σειρά του αγίου Παϊσίου και επειδή έχω τον λογισμό ότι επιχειρήθηκε στα προηγούμενα επεισόδια να βγει λίγο «λάδι» ο κομμουνισμός (και τα παιδομαζώματα), ας δούμε τι πίστευαν ο Παράκλητος, οι Ταξιάρχες και ο (άγιος) παπά Δημήτρης Γγκαγκαστάθης, για εκείνους…
Αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός δρόμος τοῦ Θεοῦ
Στίς 22 Φεβρουαρίου 1943 ἦρθαν στο χωριό τά ἀνταρτικά σώματα, μέ πατριωτικά συνθήματα. Στήν ἀρχή φαίνονταν ὡς ἅγιοι, μέχρις ὅτου να πάρουν τον κόσμο μαζί τους. Ήσαν λύκοι, μέ ἔνδυμα προβάτου. Καί ἐγώ γελάστηκα καί τούς ἀκολούθησα. Τούς μαζεύαμε ψωμί, ρουχισμό καί λοιπά. Μόλις ὅμως ἄρχισα να τούς ἐνισχύω, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ταξιαρχῶν δέν μέ ἐδέχετο. Καί ὅταν πήγαινα, γρήγορα ἤθελα να φύγω, σάν νά μέ κυνηγοῦσε κανείς. ᾿Αντελήφθηκα ὅτι ἔπεσα σε ἁμαρτία καί ἄρχισα να παρακαλῶ τούς Ταξιάρχας νά μέ ἀπαλλάξουν. Ὅπως καί ἔγινε.
Μιά Κυριακή, πού λειτουργοῦσα, πρίν ἀπό τήν δοξολογία, μοῦ ἦλθε ἕνας διαλογισμός, ὅτι ἡ Ἐκκλησία σήμερα κινδυνεύει ἀπό τόν κομμουνισμό καί πρέπει νά θυσιασθῶ γιά Αὐτή, καθώς λέγει τό ἱερόν Εὐαγγέλιο˙ «Τήν ψυχήν μου τίθημι ὑπέρ τῶν προβάτων». Τό πῆρα ἀπόφαση να κηρύξω ἀμέσως κατά τοῦ κομμουνισμοῦ. Τελειώνοντας τή Θεία Λειτουργία πῆγα εἰς τοὺς Ταξιάρχας καί τούς παρεκάλεσα νά μέ ἐνισχύσουν εἰς τον μεγάλον αὐτόν ἀγῶνα, πού θά ἀκολουθοῦσε. ᾿Αμέσως μέ ἔφυγε ὁ φόβος ὅπου εἶχα μέσα μου…
Ἐκεῖνο τὸ βράδυ βλέπω εἰς τόν ὕπνο μου δύο ἀξιωματικούς λαμπρούς, πού μέ ἔφερναν πολλούς ἄρτους, λέγοντας: «μή φοβῆσαι. Εἴμεθα μαζί σου. Δέν θά πάθης τίποτε. Πάρε αὐτούς τούς ἄρτους, διότι ἔχεις δρόμο μεγάλο, σκληρό, τραχύ καί ἀναπόφευκτο. Θά κερδίση ὁ δρόμος αὐτός, ἀλλά θά ἀργήση. Εἰς ὅλους τούς κινδύνους θά εἶμεθα μαζί σου. Αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός δρόμος τοῦ Θεοῦ».
Πηγή:
ΠΑΠΑ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ (1902-1975), Βίος – Θαύματα – Νουθεσίαι καί Ἐπιστολαί (σ. 45-46)
Ἐπιμέλεια: Στυλιανός Ν. Κεμεντζετζίδης
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Αντιγραφή (orthopraxia.gr)