Η Ρώμη ανακήρυξε ένα Χριστό που υπέκυψε στον 3ο πειρασμό του σατανά.. της επίγειας βασιλείας. Έτσι ήταν σαν ο Καθολικισμός να ανακήρυξε τον Αντίχριστο κι αυτό κατέστρεψε τη Δύση!
Ντοστογιέφσκι: ο ”θεοφόρος” λαός..
Ο μονόλογος του Σάτοβ: …
πιστεύατε πως ο ρωμαιοκαθολικός χριστιανισμός δεν είναι πια χριστιανισμός. Βεβαιώνατε πως η Ρώμη ανεκήρυξε έναν Χριστό που υπέκυψε στον τρίτο πειρασμό του σατανά κι ακόμη πως η Ρώμη με το να διακηρύξει σ΄όλο τον κόσμο πως ο Χριστός δεν μπορεί να βασιλέψει χωρίς την επίγεια βασιλεία δεν είναι Χριστός ( σσ εμμονή σε αυτόν τον τύπο Μεσσία που σημαίνει χρισμένος=Χριστός έχουν επίσης ο Ιουδαϊσμός και ο Προτεσταντισμός) ήταν το ίδιο σαν να ανακήρυξε ο καθολικισμός τον αντίχριστο κι αυτό ήταν που κατέστρεψε τη Δύση.
..η λογική και η επιστήμη εκτελούσαν πάντα στη ζωή των λαών μια δευτερεύουσα μονάχα και βοηθητική υπηρεσία. Το ίδιο θα εκτελούν ως τη συντέλεια των αιώνων. Οι λαοί διαμορφώνονται και κινούνται από μια άλλη δύναμη προσταχτική και κυρίαρχη που η προέλευση της είναι άγνωστη κι ανεξήγητη. ( σσ ο λαός μας έπαψε να κινείται από αυτή την άλλη δύναμη γι αυτό κι έμεινε στάσιμος σε τέλμα) Αυτή η δύναμη είναι η δύναμη της ακατάπαυστης κι ακούραστης επιβεβαίωσης της ύπαρξης κι άρνησης του θανάτου. Το ζωοποιόν πνεύμα, όπως λέγει η Γραφή ”οι ποταμοί ζώντος ύδατος” που η Αποκάλυψη απειλεί πως θα στερέψουν. ( σσ ήδη διανύουμε περίοδο πνευματικής ερημοποίησης και πνευματικής αφυδάτωσης) Αρχή αισθητική όπως λένε οι φιλόσοφοι αρχή ηθική όπως την αποκαλούν πάλι οι ίδιοι. ”Αναζήτηση του Θεού’‘ όπως το λέω εγώ πιο απλά.
Ο σκοπός κάθε λαϊκής πορείας για τον κάθε λαό και σε κάθε περίοδο της ύπαρξής του δεν είναι άλλος από την αναζήτηση του Θεού του δικού του Θεού του Θεού που πρέπει το δίχως άλλο να ναι απόλυτα δικός του. και είναι ακόμα ο σκοπός να πιστέψει σε αυτόν τον Θεό σαν τον μόνο αληθινό. Ο Θεός είναι η συνθετική προσωπικότητα όλου του λαού-από την αρχή ως το έλος της ιστορίας του. Ποτέ ως τώρα δε συνέβη όλοι ή πολλοί λαοί μαζί να έχουν κοινό Θεό. πάντοτε ο κάθε λαός είχε τον ιδιαίτερο Θεό του. Όταν οι θεοί αρχίζουν να γίνονται κοινοί έχουμε κιόλας το πρώτο σημάδι καταστροφής των λαών. Όταν οι θεοί γίνονται κοινοί πεθαίνουν και οι θεοί και η πίστη των λαών σε αυτούς μαζί με τους ίδιους τους λαούς. όσο πιο δυνατός είναι ο λαός τόσο ο θεός του είναι πιο ιδιαίτερος. Ποτέ ως τα τώρα δεν υπήρξε λαός χωρίς θρησκεία που να μην έχει δηλαδή αντίληψη του καλού και του κακού….
ΠΟΤΕ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ
Κάθε λαός έχει την δικιά του αντίληψη για το καλό και το κακό κι ο κάθε λαός έχει το δικό του καλό και κακό. όταν αρχίζουν πολλοί λαοί ν’ αποχτούν κοινές αντιλήψεις για το καλό και το κακό τότε πεθαίνουν οι λαοί και τότε κι η διάκριση ακόμα ανάμεσα στο καλό και στο κακό αρχίζει να σβήνει και να εξαφανίζεται. (σσ αυτό έπαθε ο λαός μας με την παγκοσμιοποίηση και το κοινό νέο Ηθικό Δίκαιο της ΕΕ). Ποτέ δεν κατάφερε η λογική να καθορίσει το καλό και το κακό ή έστω να χωρίσει το καλό από το κακό έστω κατά προσέγγιση.. Ιδιαίτερα διέπρεψε σε αυτό η ημιμάθεια η τρομερότερη μάστιγα τη ανθρωπότητας χειρότερη από το λοιμό, το λιμό και τον πόλεμο. Η ημιμάθεια είναι ένας τύραννος πρωτοφανής στα χρονικά…ένας τύραννος που τρέμει μπροστά του κι η ίδια η επιστήμη και συμβιβάζεται επονείδιστα μαζί του. ….
ο ”θεοφόρος” λαός..
Υποβιβάζω το Θεό και τον κάνω ιδιότητα του έθνους; κάθε άλλο ανεβάζω το λαό ως το Θεό.Μα μήπως έτσι δεν ήταν πάντα; O λαός είναι το σώμα του Θεού. Ο κάθε λαός μένει λαός μονάχα ως τη στιγμή που έχει το ξεχωριστό θεό του ..( σσ πάψαμε να είμαστε λαός από την ώρα που αποδεχθήκαμε έναν ξένο θεό αυτό της ΕΕ ως Θεό μας) αυτό πίστευαν από την αρχή των αιώνων όλοι οι μεγάλοι λαοί. …Ο αληθινός μεγάλος λαός ποτέ δεν μπορεί να συμβιβαστεί να παίξει ένα δευτερεύοντα ρόλο στην ανθρωπότητα ( σσ όπως εμείς δεχθήκαμε να γίνουμε οι ουρές της ΕΕ και των αγγλοσαξόνων) ούτε καν θα δεχθεί έναν πρωτεύοντα ρόλο. Ζητάει τον πρώτο ρόλο και μόνον αυτόν. όποιος χάνει αυτή τη πίστη δεν είναι πια λαός… τότε μεταβάλλεται αμέσως σε εθνογραφικό υλικό… Όμως η αλήθεια είναι μία . ώστε λοιπόν μονάχα ένας από όλους τους λαούς μπορεί να κατέχει τον αληθινό Θεό… ένας είναι ο ”θεοφόρος” λαός -ο ρώσικος λαός (σσ κατά αντιστοιχία o όποιος άλλος αν ήταν ”θεοφόρος”)
πιστεύω στη Ρωσία πιστεύω στην Ορθοδοξία της . Πιστεύω στο σώμα του Χριστού… πιστεύω πως η νέα παρουσία θα πραγματοποιηθεί στη Ρωσία .. πιστεύω, έχανε τα λόγια του μέσα στην παραφορά του ο Σάτοβ…
-Μα στον Θεό, Στον Θεό;
-Εγώ…. θα… θα πιστέψω στον Θεό. ( σσ και με μεταγραφή: πιστεύω στην Ελλάδα πιστεύω στην Ορθοδοξία της … μα στο Θεό δεν πιστεύω ακόμη στο Θεό θα πιστέψω! πολλά πιστεύω πολλές ιδεολογίες αλλά λείπει η πίστη στο Θεό!)
(πότε πεθαίνουν οι λαοί……
πότε πεθαίνουν οι δάσκαλοι: όταν αθετούν τις αρχές τους )
ΥΓ από τα απαγορευμένα στη Δύση πλέον βιβλία του Φ. Ντοστογιέφσκι ”ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ”.