Γράφει ο Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980): Πριν αναχωρήσω από την πατρίδα μου [Πακιά Λακωνίας] ασθένησε βαριά η μητέρα μου και έφθασε στα πρόθυρα του θανάτου.
Βλέποντας την να κινδυνεύει να πεθάνει σκεφτόμουν πως “εάν η μητέρα μου μείνει ασθενής, εγώ δεν θα μπορέσω να ακολουθήσω τον Χριστόν, διότι έμεινε μόνος ο πατέρας μου, με την μικρή μου αδελφή και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσα να τους εγκαταλείψω” [Ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος (κατά κόσμο Κωνσταντίνος Ζερβάκος) αναφέρεται στον πόθο του να γίνει μοναχός].
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
Την προηγούμενη ημέρα της ασθένειας της μητέρας μου, κάποιος συγχωριανός μου μού έδωσε και διάβασα ένα βιβλίο, το οποίο περιείχε θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζομένης “Παναγία η Γιάτρισσα”.
Ο ναός της βρίσκεται στις πλαγιές του Ταϋγέτου, όπως και η θαυματουργός της εικόνα. Στην αρχή του βιβλίου, στην πρώτη σελίδα, υπήρχε αντίτυπο της Ιεράς εικόνας της Παναγίας.
Όταν είδα ότι η μητέρα κινδύνευε να πεθάνει και κάθε ελπίδα είχε χαθεί, πήρα το βιβλίο και αφού το άνοιξα εκεί που ήταν η εικόνα της Θεοτόκου, βγήκα ήσυχα από το σπίτι, χωρίς να με αντιληφθεί κανείς, και αφού γονάτισα, κρατώντας το βιβλίο ανοικτό και κοιτώντας την εικόνα, σαν να έβλεπα αυτήν την ίδια την Θεοτόκο, την παρακαλούσα με πίστη και θερμά δάκρυα να δώσει ίαση και υγεία στην μητέρα μου.
“Παναγία μου, έλεγα, Βασίλισσα ουρανού και γης, πιστεύω ότι εάν θέλεις και είναι προς το συμφέρον, δύνασαι να θεραπεύσεις την μητέρα μου. Διότι είσαι πράγματι και αληθώς Μήτηρ Θεού και ό,τι ζητήσεις από Αυτόν το λαμβάνεις.
Σε παρακαλώ θερμά, δώσε την υγείαν στην μητέρα μου και σου υπόσχομαι ότι, όταν θεραπευθεί εντελώς, ευθύς θ’ αναχωρήσω να γίνω δούλος σου”.
Για μια ώρα προσευχόμουν γονατιστός και αφού ανέβηκα στο σπίτι βρήκα την μητέρα μου να βρίσκεται στην ίδια και χειρότερη κατάσταση, οπότε βγήκα ξανά έξω και έμεινα προσευχόμενος πιο θερμά επί δύο ώρες.
Όταν επέστρεψα στο σπίτι τους βρήκα όλους να κοιμούνται και άκουσα την μητέρα μου να μου λέει από το κρεβάτι της με σιγανή φωνή:
– Παιδί μου, ησύχασε δεν έχω τίποτε, είμαι καλά, η Παναγία με βοήθησε.
Η συγκίνηση μου και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας έμεινα σαν εκστασιασμένος, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό και ευχαριστώντας την πολυύμνητο Θεοτόκο Μαρία, η οποία άκουσε την δέηση μου, εμένα του ευτελούς και αμαρτωλού.
Το παράδοξο ήταν ότι η μητέρα μου σηκώθηκε πολύ νωρίς και μου ετοίμασε φαγητό, επειδή θα έφευγα σε κάποιο χωριό, το οποίο ονομαζόταν Φοινίκιο, στο οποίο ήμουν δάσκαλος.
Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του οσίου Γέροντος, π. Φιλοθέου Ζερβάκου, όπως δημοσιεύεται στον τόμο, ο “Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, Ο ουρανοδρόμος οδοιπόρος, (1884-1980), των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.
(Απόδοση στην νεοελληνική, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)