Ηλεκτρονικές ταυτότητες: Σκάνδαλο μεγατόνων το πρόστιμο από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων – Είμαστε ξέφραγο ψηφιακό «αμπέλι» και τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε απέκρυψαν την είδηση
Ηλεκτρονικές Ταυτότητες: Υπόλογο το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για κατάχρηση προσωπικών δεδομένων και ασφάλεια «σουρωτήρι»! Η Αρχή Δεδομένων ζητά τον λόγο από το ελληνικό κράτος, διότι καταχωρούσε παρανόμως περισσότερα στοιχεία στο τσιπάκι της ταυτότητας απ’ όσα προβλέπει το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Και επιπλέον η Αρχή Δεδομένων θεωρεί ότι το κράτος δεν είχε θέσει καμία δικλείδα ασφαλείας, ως προς το ποιοι θα έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα και πώς θα τα χρησιμοποιήσουν.
Πρόστιμο 150.000 ευρώ επιβλήθηκε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, γιατί η «ασφάλεια» και η «διαφάνεια» που αναμασούσαν τα παπαγαλάκια του συστήματος που λανσάριζαν τις ταυτότητες, αποδείχθηκαν παραμύθια της Χαλιμάς. Οι ίδιες οι εξελίξεις το κάνουν όλο και πιο ξεκάθαρο στον κόσμο: Οι ηλεκτρονικές ταυτότητες είναι η απόλυτη αυτοχειρία για την ιδιωτικότητα και τα δικαιώματά μας. Η εμπιστοσύνη στο κράτος μας τελείωσε. Φροντίζουν οι ίδιοι γι’ αυτό. Τώρα απομένει το ποιος προτίθεται να ξεπουλήσει όσο όσο την ελευθερία του και ποιος θα αγωνιστεί για να την προστατέψει.
Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Να λοιπόν που όταν κάποιοι φωνάζαμε να μη βιαστεί ο κόσμος να πάρει τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, γιατί το θέμα «βρωμούσε» από παντού, επιβεβαιωνόμαστε με τον πιο επίσημο τρόπο από την ίδια την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Πρόστιμο 150.000 ευρώ επιβλήθηκε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, γιατί η «ασφάλεια» και η «διαφάνεια» που αναμασούσαν τα παπαγαλάκια του συστήματος που λανσάριζαν τις ταυτότητες, αποδείχθηκαν παραμύθια της Χαλιμάς.
Αποκαλύπτεται σήμερα, ότι η έκδοση των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων πήρε πράσινο φως από την κυβέρνηση χωρίς καν να έχει δημιουργηθεί ένα νόμιμο πλαίσιο που να εξασφαλίζει την προστασία των δεδομένων και να συμμορφώνεται με τον ευρωπαϊκό κανονισμό. Το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να θέσει όπως – όπως τους πολίτες υπό ψηφιακή ομηρία.
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων εντόπισε γραφειοκρατικές προχειρότητες, νομικές ανακρίβειες, ελλιπή ενημέρωση των πολιτών για τους τρόπους επεξεργασίας των δεδομένων τους, αλλά ακόμα και στοιχεία που ζητούνται καταχρηστικά στην ηλεκτρονική ταυτότητα (όπως το επώνυμο πατέρα, επώνυμο μητέρας, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου και ο τόπος έκδοσης του δελτίου), ενώ ο ευρωπαϊκός κανονισμός δεν υποχρεώνει τα κράτη – μέλη να συμπεριλάβουν αυτά τα στοιχεία στις ταυτότητές τους.
Βέβαια αν θέλουμε να πάμε το θέμα και πιο πίσω, προς το παρόν η ΕΕ δεν υποχρεώνει καν τα ευρωπαϊκά κράτη να αλλάξουν ταυτότητες για λόγους ταυτοποίησης, παρά μόνο για λόγους κυκλοφορίας εντός των κρατών ΕΕ και της ζώνης Σένγκεν. Επομένως τα πολιτικά επιχειρήματα περί υποχρεωτικής αλλαγής ταυτοτήτων, δεν είναι τίποτε άλλο από κολοσσιαία ψεύδη. Η απόφαση για επιβολή ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, δεν είναι τίποτε άλλο από μια αυθαίρετη διαταγή της κυβέρνησης για ψηφιακό μάντρωμα των πολιτών.
Αλλά ας γυρίσουμε στα όσα εντόπισε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων. Στην έρευνα της αναφέρεται ότι για τα επιπρόσθετα στοιχεία που «φακελώνει» η ηλεκτρονική ταυτότητα, «δεν υπεβλήθησαν τεκμηριωμένες απαντήσεις από τον υπεύθυνο επεξεργασίας στο ερώτημα πώς τα ανωτέρω στοιχεία είναι προσβάσιμα και επεξεργάσιμα από το ηλεκτρονικό μέσο, με ποια μέσα, για ποιους σκοπούς και από ποιους φορείς».
Με απλά λόγια, η Αρχή Δεδομένων ζητά τον λόγο από το ελληνικό κράτος, διότι καταχωρούσε παρανόμως περισσότερα στοιχεία στο τσιπάκι της ταυτότητας απ’ όσα προβλέπει το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Και επιπλέον η Αρχή Δεδομένων θεωρεί ότι το κράτος δεν είχε θέσει καμία δικλείδα ασφαλείας, ως προς το ποιοι θα έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα και πώς θα τα χρησιμοποιήσουν.
Και εδώ μπαίνει ένα εύλογο ερώτημα: άραγε τα παραπάνω στοιχεία που εισήγαγε με το «έτσι θέλω» η κυβέρνηση στις ηλεκτρονικές ταυτότητες, έχουν να κάνουν με την ευκολότερη μελλοντική μετατροπή τους σε κάρτα του πολίτη; Το ερώτημα είναι ρητορικό περισσότερο, αφού είναι γνωστή η πρόθεση τους να συνδέσουν την ταυτοποίηση με την άσκηση δικαιωμάτων.
Αλλά να δούμε και ένα επιπλέον στοιχείο, που είναι ακόμα πιο σοβαρό. Η Αρχή Δεδομένων έκρινε ανεπαρκή και τη διαδικασία εκτίμησης αντικτύπου για την προστασία των δεδομένων (DPIA), η οποία ορίζεται ως υποχρεωτική από το άρθρο 35 του GDPR (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία των Δεδομένων).
Η εκτίμηση αντικτύπου προβλέπεται ως διαδικασία από τις αρμόδιες αρχές όταν η επεξεργασία δεδομένων από μια υπηρεσία είναι πιθανό να θέσει σε υψηλό κίνδυνο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες φυσικών προσώπων. Στην περίπτωση του ελληνικού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων εντόπισε το εξής απίστευτο: πρώτα ξεκίνησε η έκδοση των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και η επεξεργασία των δεδομένων των πολιτών που την πήραν, και κατόπιν ξεκίνησε η εκτίμηση αντικτύπου! Η οποία μάλιστα κρίθηκε ότι δεν κάλυπτε καν τα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα για να προστατευτούν τα δεδομένα των πολιτών!
Δηλαδή πρώτα άρχισαν να δέχονται κόσμο τα ΑΤ και εκτέθηκαν οι πολίτες σε ψηφιακούς κινδύνους, και αργότερα το υπουργείο ξεκίνησε μερικές ευτελείς ενέργειες για πρόβλεψη αυτών των κινδύνων! Προφανώς γιατί τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα είχαν κάνει πολλά «φροντιστήρια» στον κόσμο εκείνους τους μήνες που φούντωσε το θέμα, και η κυβέρνηση ήθελε να μην πάει χαμένο το μομέντουμ της πλύσης εγκεφάλου.
Απίστευτα πράγματα…
Εδώ μιλάμε για μια τριτοκοσμική λογική του «όλα τα (δεδομένα) σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν! Έχουμε να κάνουμε με ένα εντελώς ασόβαρο και επικίνδυνο κράτος που δεν δίνει καμία προτεραιότητα στην ψηφιακή ασφάλεια και αντιμετωπίζει τα προσωπικά δεδομένα σαν χρυσαφικά που μπαίνουν κακήν κακώς στο σακούλι των κλοπιμαίων.
Εάν ζούσαμε σε φυσιολογική χώρα, όλοι εκείνοι οι δημοσιογραφίσκοι που αφιέρωναν εργατοώρες για να διαφημίζουν τις νέες ταυτότητες και να γελοιοποιούν τους αντιφρονούντες, έπρεπε σήμερα να ψάχνουν τρύπα για να κρυφτούν. Το ίδιο και οι τηλε – μαϊντανοί συνδικαλιστές αστυνόμοι που έστελναν τους αρνητές ηλεκτρονικών ταυτοτήτων να πάνε να ζήσουν στα… βουνά. Το ίδιο και οι «ειδικοί» τεχνολογίας που εμφανίζονταν σε εκπομπές για να κάνουν τους πλασιέ των ταυτοτήτων. Το ίδιο φυσικά και οι κυβερνητικοί που διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την ασφάλεια των ταυτοτήτων.
Αλλά είπαμε, αυτά θα τιμωρούνταν αναλόγως σε μια φυσιολογική χώρα. Όχι στην Ελλάδα. Στη χώρα μας έχει φτάσει να φαντάζει «κανονικό», μια Ανεξάρτητη Αρχή να τιμωρεί για παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, ένα υπουργείο που υποτίθεται ότι αποτελεί την κρατική εγγύηση… νομιμότητας, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Φυσικά το πρόστιμο των 150.000 δεν θα το πληρώσει ο… Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που ούτε καν βρήκε να πει μια κουβέντα γι’ αυτό το φοβερό σκάνδαλο, αλλά θα το πληρώσει ο φορολογούμενος πολίτης που και τον φακελώνουν, και του φορτώνουν στην τσέπη την κακοδιαχείριση των υπουργείων.
Κάνοντας πικρόχολο χιούμορ, λέμε ότι υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις που η κρατική διαφθορά βγάζει και κάτι καλό για τον πολίτη. Όπως το να θες να φακελώσεις τους Έλληνες και να μην μπορείς ούτε αυτό να κάνεις σωστά!
Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση απαιτεί από τον λαό να παραδώσει τα προσωπικά του στοιχεία σε ένα κράτος που είναι ξέφραγο ψηφιακό αμπέλι. Ο καθένας θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα δεδομένα που ορίζουν τη ζωή μας, αφού δεν υπάρχει καμία πρόθεση από το κράτος να τα προστατέψει σοβαρά.
Ενδεικτικό του μπάχαλου που επικρατεί, είναι ότι ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, σε συνέντευξή του στο MEGA αποκάλυψε ότι ένας 13χρονος Έλληνας χάκερ κατάφερε να σπάσει τους κωδικούς όλων των υπουργείων στην Ελλάδα! Σε τρία χρόνια τον προσέγγισαν Ισραηλινοί προσφέροντας του εργασία σε δικές τους εταιρείες!
Καταλαβαίνει κανείς ότι το να συζητάμε για ψηφιακή ασφάλεια στην Ελλάδα, αποτελεί κακόγουστο ανέκδοτο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών και το σκάνδαλο Ασημακοπούλου απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι ασφαλές και κανένα κέντρο εξουσίας δεν έχει πρόθεση να προστατέψει τα δεδομένα μας από κακόβουλους σκοπούς. Όλα τζογάρονται στον βωμό των συμφερόντων.
Οι ίδιες οι εξελίξεις το κάνουν όλο και πιο ξεκάθαρο στον κόσμο: Οι ηλεκτρονικές ταυτότητες είναι η απόλυτη αυτοχειρία για την ιδιωτικότητα και τα δικαιώματά μας. Η εμπιστοσύνη στο κράτος μας τελείωσε. Φροντίζουν οι ίδιοι γι’ αυτό. Τώρα απομένει το ποιος προτίθεται να ξεπουλήσει όσο όσο την ελευθερία του και ποιος θα αγωνιστεί για να την προστατέψει.