Ιρανός διπλωμάτης με αποστολή να αποτρέψει τον Γ Παγκόσμιο
Στο πιο κρίσιμο ίσως διπλωματικό του στοίχημα μέχρι σήμερα, ο Ιρανός διπλωμάτης Αμπάς Αραγτσί ετοιμάζεται να ηγηθεί συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Ομάν, με στόχο την επίτευξη νέας πυρηνικής συμφωνίας και την αποφυγή στρατιωτικής σύγκρουσης.
Η ιρανική ηγεσία προσεγγίζει τις συνομιλίες με μεγάλη επιφύλαξη, δείχνοντας ξεκάθαρη δυσπιστία απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει απειλήσει ανοιχτά με επίθεση σε περίπτωση αποτυχίας. Το αν οι συνομιλίες θα είναι απευθείας – όπως ισχυρίζεται η Ουάσιγκτον – ή έμμεσες – όπως επιμένει η Τεχεράνη – παραμένει ασαφές, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο Αραγτσί θα βρεθεί απέναντι στον Στιβ Γουίτκοφ, έναν πρώην μεσίτη ακινήτων χωρίς εμπειρία στη διεθνή διπλωματία.
Παρά την απαισιοδοξία που επικρατεί στην Τεχεράνη, ο Αραγτσί θεωρείται το ιδανικό πρόσωπο για να εκπροσωπήσει το Ιράν. Με καταγωγή από οικογένεια εμπόρων της Ισφαχάν και συμμετοχή τόσο στην Ισλαμική Επανάσταση όσο και στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, ο Αραγτσί διαθέτει βαρύ βιογραφικό. Η διπλωματική του καριέρα ξεκίνησε το 1989 και έκτοτε υπηρέτησε ως πρέσβης σε Φινλανδία και Ιαπωνία, ενώ υπήρξε και εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ.
Το 2013, ορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας του 2015 για τα πυρηνικά – μια συμφωνία που αργότερα κατέρρευσε, όταν ο Τραμπ αποχώρησε μονομερώς και επανέφερε σκληρές κυρώσεις στο Ιράν.
Ακόμα κι όταν απομακρύνθηκε προσωρινά από τις διαπραγματεύσεις κατά την προεδρία Μπάιντεν, ο Αραγτσί παρέμεινε στο προσκήνιο ως γραμματέας του Στρατηγικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, σε στενή επαφή με τον ανώτατο ηγέτη Αγιατολάχ Χαμενεΐ. Έχοντας την εμπιστοσύνη τόσο του καθεστώτος όσο και των Φρουρών της Επανάστασης, αποτελεί μία από τις πιο ισχυρές μορφές στη σύγχρονη ιρανική διπλωματία.
Παρά τη δύσκολη συγκυρία, ο Αραγτσί φέρει το βάρος της εκπροσώπησης ενός Ιράν που θέλει μεν να αποφύγει τη σύγκρουση, αλλά δεν δείχνει πρόθυμο να υποχωρήσει εύκολα. Το αποτέλεσμα των συνομιλιών ίσως κρίνει όχι μόνο το μέλλον των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν, αλλά και την ευρύτερη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή.
