Ἴσως δέν θά ἦταν ἄσχημο ἐάν οἱ σημερινοί Νεοέλληνες μπορούσαμε -γιά τό καλό ὅλων- νά ἀκούγαμε τή φωνή τῆς Ἁγιά Σοφιᾶς»
«Μέ τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως χάνουμε τήν αἴγλη τῆς αὐτοκρατορίας καί κερδίζομε τήν εὐλογία τῆς δοκιμασίας.
Χάνομε κάτι ὑλικό, καί ἀνοίγεται μπροστά μας κάτι διαρκῶς πιό ἅγιο καί πνευματικό. Συνεχίζεται ἡ ἐπώδυνη καί σωτήρια πορεία. Μένει πάντοτε ἡ Θεία Λειτουργία, δηλαδή ἡ δύναμη πού ἀνιστᾷ τούς νεκρούς καί κτίζει τήν Ἁγιά Σοφιά.
Καί ὅλα τά τζαμιά, προσπαθῶντας εἴτε νά τήν ξεπεράσουν σέ μέγεθος, εἴτε νά τήν μιμηθοῦν σέ χάρη, δείχνουν ὅτι σέ καμμιά περίπτωση δέν μένουν ἀδιάφορα μπροστά σ᾿ αὐτή τήν ἀνερμήνευτη μεγαλοπρέπεια τοῦ θεϊκοῦ Κάλους τῆς ταπεινώσεως.Καί ἡ Ἁγία Σοφιά μένει σιωπηλή. Δέν ἐνοχλεῖται. Δέν ἐνοχλεῖ. Μόνο φωτίζει, παρηγορεῖ, ἀνέχεται καί περιμένει.Ἴσως δέν θά ἦταν ἄσχημο ἐάν οἱ σημερινοί Νεοέλληνες μπορούσαμε -γιά τό καλό ὅλων- νά ἀκούγαμε τή φωνή τῆς Ἁγιά Σοφιᾶς».
