Και οι μαθητές του ρωτούσαν τον γέροντα, γιατί κλαις τόσο πολύ, και εκείνος απαντούσε: Επειδή εσείς δεν κλαίτε!

Οι άνθρωποι της Εκκλησίας, καθημερινά, πενθούν υπέρ όλου του κόσμου!
Και πινουν και διψούν και γυμνητευουν υπέρ όλου του κόσμου.
Μετανοούν υπέρ όλου του κόσμου και δια της μετανοίας σώζουν τον κόσμο!
Αυτή είναι η Εκκλησία!
Μάννα απεριόριστης ισχύος και απεριόριστης εμβέλειας!
Αρκεί να την εμπιστευτούμε…
Και εμπιστεύομαι σημαίνει πως τα πάντα είναι ημέτερα…
Ότι έχω είναι για σένα.
Ότι έχω είναι από σένα και σε σένα επιθυμώ να το γυρίσω.
Και ότι έχεις είναι δικό μου.
Κάθε ανάγκη σου αφορά και μένα.
Καλόάθε προσβολή που σου γίνεται πλήττει και μένα.
Όταν υβριζεσαι κι εγώ υβριζομαι!
Όταν σε χτυπούν, πονάω!
κι όταν σε ανεβάζουν στον σταυρό, συσταυρωνομαι μαζί σου!
Εμπιστεύομαι σημαίνει συμπάσχω και συνθαπτομαι και συνδοξαζομαι!
Μοιράζομαι μαζί σου τα πάντα, αγία μου Εκκλησία!
Όπως έκαναν χιλιάδες Μάρτυρες που πέθαναν,για να μη σε αρνηθούν.
Τώρα είναι καιρός ειρήνης.
Πες μου, τι θέλεις, Μητέρα Εκκλησία.
Από τα υπάρχοντα μου,
Πάρε.
Από τα χρήματα μου,
Πάρε.
Από τα κτήματα μου,
Πάρε.
Πατέρα γιατί δίνουμε τόσα πολλά στην Εκκλησία;
Ρωτούσε ένα παιδί, σημερινός αρχιτέκτονας με τέσσερα παιδιά αρχιτέκτονες, και του απαντούσε ο πατέρας του:
Γιατί η Εκκλησία είναι το αμπάρι μας!
Αν έχει εκείνη, θα έχουμε και εμείς…