Έλεγε ο Μέγας Αντώνιος: «Δεν πρέπει να καυχιέται κανείς επειδή βγάζει δαίμονες, ούτε να υπερηφανεύεται επειδή κάνει θεραπείες. Ούτε πάλι να θαυμάζει εκείνον που βγάζει δαίμονες και να περιφρονεί εκείνον που δεν βγάζει. Όποιος θέλει να ωφεληθεί, ας φροντίζει να παρατηρεί με προσοχή την άσκηση καθενός, και ή να τη μιμείται ή να την ποθεί ή να διορθώνεται. Το να κάνουμε θαύματα δεν είναι έργο δικό μας αλλά του Σωτήρα μας, που έλεγε στους μαθητές του, ¨Μη χαίρεστε γιατί σας υποτάσσονται τα δαιμονικά πνεύματα, αλλά γιατί τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στον ουρανό¨(Λουκ. 10,20). Γιατί το ότι γράφτηκαν τα ονόματά μας στον ουρανό είναι απόδειξη της αρετής και του τρόπου ζωής μας, ενώ το να βγάζουμε δαίμονες είναι χάρη που δίνεται από τον Σωτήρα. Γι’ αυτόν τον λόγο, σε εκείνους που καυχιόνταν όχι για την αρετή τους αλλά για τα θαύματα και έλεγαν, ¨Κύριε, στο όνομά σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και δεν κάναμε τόσα θαύματα;¨ (Ματθ. 7, 22-23) ο Κύριος αποκρίθηκε, ¨Σας διαβεβαιώνω πως δεν σας γνωρίζω¨(Ματθ. 25, 12). Γιατί δεν γνωρίζει ο Κύριος τους δρόμους των ασεβών. (Ψαλμ. 1, 6)
Κανείς δηλαδή από εμάς δεν θα κριθεί γιατί δεν έβγαλε δαιμόνια ή γιατί δεν είχε το προφητικό χάρισμα, ο καθένας όμως θα κριθεί αν φύλαξε την πίστη και αν τήρησε πραγματικά τις εντολές. Επομένως δεν πρέπει να τα θεωρούμε αυτά σπουδαία ή να κοπιάζουμε για την απόκτησή τους, αλλά να αγωνιζόμαστε να γίνουμε ευάρεστοι στον Θεό με την καλή μας διαγωγή και να προσευχόμαστε αδιάκοπα να γίνει ο Κύριος συνεργός μας στη νίκη εναντίον του διαβόλου».
πηγή: «Ευεργετινός Γ΄Υπόθεση ΛΕ΄
Εκδόσεις το Περιβόλι της Παναγίας»