Κάποτε… στο παλιό μπακάλικο

Δίπλα στην ζυγαριά ….σαρδέλες εκλεκτές…με μπόλικο χοντρό αλάτι
που βάραινε στο ζύγι αν και προσπαθούσε υποτίθεται ο επαγγελματίας να το τινάξει.
«…βάλε δέκα …»και στο σπίτι από δύο έκαστος.

Κουτιά τσίγκινα οκαδιάρικα με φυτίνη αλλά και χύμα…του πήγαινες το βάζο
ζύγιζε το απόβαρο και το γέμιζε.

Το χύμα βούτυρο μαγειρέματος το έλεγαν και ανάμεικτο μεγάλη δόση φυτικό
και λίγο ζωϊκό…για να νοστιμίζει.

Από αυτό έμπαινε στα περισσότερα φαγητά ειδικά όπου υπήρχαν παιδιά-σκελετοί
δηλαδή τα περισσότερα μήπως και πάρουν κανένα δράμι βάρος.

«…μου είπε η μάνα μου να με ζυγίσεις…»έλεγες στον μπακάλη και σε έβαζε
στην πλάστιγγα και έγραφε το βάρος σου σε ένα κομμάτι χαρτί για να το πάς
στο σπίτι.

Τι καϋμός και αυτός…

Βλέπουμε στην φωτογραφία καρτέλες κρεμασμένες με μπαχαρικά σε πολύ μικρά
φακελάκια λόγω πτωχής πελατείας.

Πιπέρι…κανέλα…γαρύφαλλο που χρησίμευε στους μεγάλους και για προετοιμασία ραντεβού …κακοσμία του στόματος…τότε ο οδοντίατρος ήταν άγνωστη ιατρική ειδικότητα για τους πολλούς…πόναγε δόντι έβγαζε δόντι κάποιος γείτονας «ειδικός» …δωρεάν.

Μπουκάλια με μαυροδάφνη στο ράφι…

Φάρμακο για την όρεξη έλεγαν οι «ειδικοί»της γειτονιάς οπότε σου έδιναν
λίγες γουλιές…δεν είχε σημασία αν ήσουν μικρός.

Είχε και τυριά φυσικά με επικεφαλής το κεφαλίσιο-λύσσα για μακαρόνια
αλλά και για δεκατιανό με μια ξεγυρισμένη φέτα ψωμί.

Η φέτα ήταν στο ξύλινο βαρέλι….ζύγισμα τύλιγμα σε λαδόκολα και εφημερίδα
στην συνέχεια…αυτή σου έμενε για πολλές χρήσεις στο σπίτι και κυρίως
για την τουαλέτα…

Ελιές…καλαμών και θρούμπες …οι δεύτερες ήταν ιδανικές για μεζέ στο κρασί…

Ερχότανε ο γείτονας κάτσε να πιούμε ένα ποτήρι…

Σαλάμι αέρος….μουρταδέλα στο μαγικό μαγαζί….