Κάποτε το φὶδι πἠρε κατὰ πόδας την Πυγολομπἱδα.

Εκεἱνη φοβισμἑνη ἁρχισε νο τρὲχει χωρὶς σταμστημό, αλλά και το φὶδι συνἑχιζε την προσπάθεια του μια μέρα, δυο μέρες και το κυνηγητὁ συνεχιζόταν.

Την Τρἰτη μέρα η πυγολαμπίδα, εξουθενωμένη πιά, σταμάτησε να πετάει και στράφηκε στο φὶδι λέγοντάς του:

-Μπορὠ να σε ρωτἡσω κάτι πριν με φας;

Το φὶδι απάντησε:

-Αν και δεν συνηθίζω να δίνω απαντήσεις σε τέτοιου εἰδους ερωτήματα, επειδἡ, ὁμως, πρόκειται να σε καταβροχθἱσω, μπορεἰς να με ρωτήσεις.

-Ανήκω στην τροφικἡ σου αλυσἰδα;

-‘Οχι, απάντησε το φὶδι.

-Σε έχω ενοχλἡσει σε κάτι;

-‘Οχι͵ απἁντησε ξανἁ το φὶδι.

-Τότε͵ γιατί Θέλεις νὰ με σκοτώσεις;

-Γιατἰ δεν αντέχω να σε βλἑπω να
λἁμπεις