Ένιωσε τόση μεγάλη κατάνυξη και συγκίνηση όταν μπήκε μέσα στην φάτνη, που έπεσε καταγής και άρχισε να φωνάζει και να λέει:
– Χριστέ μου, τί να δώσω εγώ, τί να προσφέρω εγώ, έναντι αυτών που έκανες Εσύ για εμάς;
Και ακούστηκε μια φωνή από το τέμπλο της φάτνης να λέει:
– Ιερώνυμε, τις αμαρτίες σου να μου δώσεις!
Δεν ζητάει τα χρήματά μας ο Θεός. Δεν ζητάει τα κτήματά μας ο Θεός. Τις αμαρτίες μας ζητάει, για να μας δώσει την Βασιλεία των Ουρανών και εμείς Του προσφέρουμε κεριά, Του φέρνουμε λάδι, Του φέρνουμε κόλλυβα, Του φέρνουμε πρόσφορα…
Άμα όμως δεν δώσουμε τις αμαρτίες μας (εξομολόγηση) και δεν αλλάξουμε ζωή (μετάνοια), τίποτα δεν κάναμε. Αποτύχαμε! Ο άνθρωπος, που δεν θα κάνει ”δώρο” στο Θεό τις αμαρτίες του, οποιοδήποτε άλλο δώρο και αν Του κάνει, δεν είναι ευλογημένο από τον Θεό.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †
