Στις αρχές της δεκαετίας των ‘90’ς, η θνησιγενής κυβέρνηση Μητσοτάκη (θυμόσαστε τον Κατσίκη;), έπεσε εξαιτίας του «μακεδονικού ζητήματος».
Τότε που ο λαός ήταν στα κάγκελα με τον «αλυτρωτισμό» των Σκοπιανών και ο Σαμαράς, που ήταν το πουλέν της ΝΔ, ο εν δυνάμει διάδοχος στην ηγεσία της, τα τίναξε όλα στον αέρα και ρίσκαρε την πολιτική του καριέρα ρίχνοντας την κυβέρνηση για χάρη του (εμμονικού) πατριωτισμού του.
Με τον τότε πρωθυπουργό (μπαμπά του νυν), να λέει το περίφημο «σε δέκα χρόνια θα έχει ξεχαστεί το ζήτημα του ονόματος».
Πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια και δεν ξεχάστηκε.
Κάνοντας μάλιστα ένα fast forward στο 2019, είδαμε τις «πατριωτικές» δυνάμεις, την υποτιθέμενη σπονδυλική στήλη της ΝΔ, να εξεγείρονται απέναντι στον ενδοτισμό του Σύριζα, που με πρωτεργάτη τον Κοτζιά υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Μια συμφωνία «κατάπτυστη» τόσο για ένα τεράστιο μέρος των οπαδών της ΝΔ, όσο και για την ίδια, που με μπροστάρηδες κάποια προβεβλημένα στελέχη της ωθούσαν τον κόσμο σε συλλαλητήρια αντίδρασης, υποσχόμενοι (εμμέσως) πως αν έρθουν στα πράγματα θα ακυρώσουν την «προδοσία».
Εσύ είσαι που το λες;
Με το που βγήκε η ΝΔ, αμέσως άρχισε τις δικαιολογίες.
Το κράτος δεσμεύτηκε με την υπογραφή του… το κράτος έχει συνέχεια… ποτέ δεν είπαμε πως θα ακυρώσουμε τη Συμφωνία… κ.ο.κ.
Και με τα στελέχη που λέγαμε να αρχίζουν τις κυβιστήσεις, για χάρη της καρέκλας.
Όλοι τους; Όχι…
Κάποιοι έμειναν σταθεροί στις δικές τους προσωπικές ιδέες περί του τι είναι ο πραγματικός πατριωτισμός.
Κάποιοι συνέχισαν τον «αγώνα».
Λίγοι μεν, με μεγάλη επιρροή δε.
Όπως ο συνήθης ύποπτος Σαμαράς, αλλά και ο κατά τα άλλα χαμηλών τόνων και εν γένει σιωπηλός Κώστας Καραμανλής, οι οποίοι με δηλώσεις και διαρροές άφησαν να εννοηθεί πως δεν πρόκειται να υπερψηφίσουν τα μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια, οψέποτε αποφασίσει η κυβέρνηση να τα φέρει στη Βουλή.
Και ίσως αυτές οι «προθέσεις» αυτών των δύο πρώην πρωθυπουργών να αποτελούν και τον κύριο λόγο των συνεχόμενων αναβολών τους από πλευράς Κυριάκου.
Ο οποίος Κυριάκος, τώρα που τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, φαίνεται πως βρήκε έναν νέο ισχυρό πολιτικό σύμμαχο στο πρόσωπο του νέου (Δημοκρατικού παρακαλώ) πλανητάρχη.
Σαν να ήταν συνεννοημένοι ένα πράγμα.
Ο οποίος πλανητάρχης πρόσφατα υπέγραψε Προεδρικό Διάταγμα, που προβλέπει τη χρονική επέκταση του σχεδίου «εθνικής έκτακτης ανάγκης» για την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, που είχε εκπονηθεί το μακρινό 2001, τότε που τα Βαλκάνια «φλέγονταν», λίγο μετά τον ανηλεή βομβαρδισμό των ομόδοξων Σέρβων, από τον (Δημοκρατικό παρακαλώ) Κλίντον για χάρη των… Μουσουλμάνων.
Μια περιοχή όμως, που περιλαμβάνει και τα Σκόπια, τα οποία κινδύνευαν κάποτε να «διαμελιστούν» από τους Αλβανόφωνους, εν είδει Κοσσυφοπεδίου.
Με το Διάταγμα αυτό λοιπόν καθορίζονται τα κριτήρια για την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ σε όσους απεργάζονται ή εμπλέκονται σε ενέργειες που συνιστούν «ασυνήθιστη και έκτακτη απειλή» για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σύμφωνα λοιπόν με τον «φιλέλληνα» Μπάιντεν, θα επιβάλλονται κυρώσεις, σε άτομα που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα σε ενέργειες ή πολιτικές που υπονομεύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες ή θεσμούς στα Δυτικά Βαλκάνια, παραβιάζουν ή προβαίνουν σε πράξεις που παρεμποδίζουν ή απειλούν την εφαρμογή οποιασδήποτε περιφερειακής ασφάλειας, ειρήνης, συνεργασίας ή συμφωνίας ή πλαισίου αμοιβαίας αναγνώρισης ή μηχανισμούς λογοδοσίας που σχετίζονται με τα Δυτικά Βαλκάνια.
Η συγκεκριμένη αναφορά εφάπτεται σαφώς σε οποιασδήποτε μορφής αμφισβήτηση, κυρίως της συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία είναι και η νεότερη συμφωνία που συμπεριλαμβάνεται στο συγκεκριμένο Διάταγμα.
Βούτυρο στο ψωμί του Κυριάκου λοιπόν, ο οποίος αν αντιλαμβάνομαι σωστά τα πράγματα τρέμει στο ενδεχόμενο απώλειας της δεδηλωμένης, στην περίπτωση που βουλευτές του δεν υπακούσουν στα κομματικά κελεύσματα και καταψηφίσουν τα μνημόνια.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως θα βρεθούν τέτοιοι ήρωες, όσο «μακεδονομάχοι» κι αν δήλωναν προεκλογικά, πρόθυμοι να χάσουν καρέκλες και μισθούς για ένα «δευτερεύον» ζήτημα, την ώρα που η χώρα πετάει στα ουράνια με νέα καινοτόμα νομοσχέδια όπως εκείνο που καταργεί το 8ωρο ή το άλλο που απαγορεύει τα ζωντανά δολώματα στο ψάρεμα, εκσυγχρονίζεται ταχύρρυθμα συστήνοντας «Ανεξάρτητες» Αρχές επί παντός επιστητού οι οποίες θα ελέγχουν εκ του μακρόθεν και μέσω τηλεδιάσκεψης (ή και ραντάρ!!!!!!) τα εργασιακά δικαιώματα, τα αεροδρόμια και άλλα πολλά, αντικαθιστώντας με διορισμένους (ανεξάρτητους κατά τα άλλα) ιδιώτες και «δικό μας» κομματικό προσωπικό το κράτος.
Βέβαια, οι δυο πρώην που λέγαμε μάλλον θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους και θα καταψηφίσουν τα μνημόνια, αφού δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά την υστεροφημία τους.
Τι θα κάνει τότε ο Μπάιντεν;
Θα τους επικηρύξει ως εχθρούς των ΗΠΑ;
Θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να τους εκδώσει για να δικαστούν στην Αλαμπάμα;
Θα παγώσει τα περιουσιακά τους στοιχεία (αν έχουν) στην Αμερική;
Θα τους απαγορεύσει να επισκεφτούν στο μέλλον τη Ντίσνεϊλαντ;
Θα τους παραπέμψει σε κανένα διεθνές δικαστήριο;
Ή μήπως θα στείλει βανάκια με πράκτορες της CIA με ξανθές περούκες στη Ραφήνα και στην Κηφισιά, να παρακολουθούν τον Καραμανλή την ώρα που πηγαινοέρχεται στις παραλιακές ταβέρνες ή τον Σαμαρά την ώρα που παίζει τάβλι με τον… Χρύσανθο;
Μήπως δεν αρκεστεί σε κάτι τέτοιο και στείλει μαύρα ελικόπτερα;
Με τα οποία θα απαγάγει τους δυο πρώην και στη συνέχεια με αδήλωτη πτήση κάποιου λευκού και χωρίς νηολόγιο ΤΖΑΜΠΟ τους στείλει στο Γκουαντάναμο μέσω… Γουατεμάλας;
Μπλοκάροντας τα… ραντάρ που λέγαμε;
Και κλείνοντάς τους σε κλουβί από πλέξιγκλας ή από σπέσιαλ ενισχυμένο συρματόπλεγμα, ντυμένους με πορτοκαλί πιτζάμες, δεμένους χεροπόδαρα και με φίμωτρο στο στόμα;
Κι άντε μετά να τους βρεις…
Ούτε ο Γιακουμάτος δεν θα μπορούσε!
Ούτε ο… Αυτιάς!
Όχι ότι θα στεναχωριόντουσαν οι της κυβέρνησης ή ακόμη και πολλοί πρώην σκληροπυρηνικοί «μακεδονομάχοι» και νυν διορισμένοι κλακαδόροι της… ίσα ίσα.
«Γλιτώσαμε από τα βαρίδια…» θα λέγανε, «ποιος μας πιάνει τώρα;»
Και βουρ για συγκυβέρνηση με τον Αλέξη, που όπως και ο Καρανίκας, είναι πλέον αξιόπιστος εταίρος τον οποίο είχαμε παρεξηγήσει και αδικήσει παλιότερα.