Τι συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες –Αν δεν συμφωνήσουν τα κόμματα να συνεργαστούν Καθώς, προϊόντος του χρόνου και με τη σταθερή επιβάρυνση του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος, το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές απομακρύνεται σταθερά, στο παρασκήνιο βρίσκονται σε εξέλιξη πολυεπίπεδες διεργασίες, όπου και συζητούνται (αναζητούνται) λύσεις για την επόμενη ημέρα. Με απώτερο σκοπό η χώρα να μην περιέλθει σε έναν φαύλο κύκλο ακυβερνησίας και αστάθειας, όπου θα κυριαρχήσουν οι ίντριγκες και τα πολιτικά πάθη, την ίδια στιγμή που πέριξ των συνόρων αλλά και ευρύτερα στον πλανήτη επικρατεί μια γενικευμένη αναστάτωση και αβεβαιότητα. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τα μέχρι τώρα δεδομένα, η συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας από δύο ή περισσότερα κόμματα θα αποτελέσει μονόδρομο την επομένη των εκλογών. Αν όχι των πρώτων, σίγουρα των επαναληπτικών.
[sc name=”vyzantina-vrachiolia” ][/sc]
Από τις μέχρι σήμερα τοποθετήσεις των ηγεσιών των μεγάλων κομματικών σχηματισμών φαίνεται πως το εγχείρημα κάθε άλλο παρά εύκολο και ανώδυνο θα είναι. Οι διαφορές –μεγάλες και ουσιαστικές– πάνω σε μείζονος σημασίας ζητήματα κάνουν ευρύ το χάσμα που χρειάζεται να γεφυρωθεί. Στα εμπόδια πρέπει να συνυπολογιστούν και οι κακές προσωπικές σχέσεις στο επίπεδο των ηγεσιών, οι οποίες θα γίνουν ακόμη χειρότερες κατά την προεκλογική περίοδο, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα εξελιχθεί μέσα σε κλίμα πόλωσης και διχασμού. Υπό αυτό το πρίσμα, οικονομικοί παράγοντες και ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης, φοβούμενοι το ενδεχόμενο μιας παρατεταμένης περιόδου ακυβερνησίας, που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία, έχουν αρχίσει να συζητούν… εναλλακτικές λύσεις. Μία εξ αυτών που προκρίνονται είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης τεχνοκρατών, που όμως θα έχει τη στήριξη των περισσότερων κομμάτων. Για την ακρίβεια, το σενάριο θέλει ως «μετόχους» στο όλο εγχείρημα τη Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη, ανθρώπους της αγοράς, που θα έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα για να προωθήσει συγκεκριμένες πολιτικές, όσες θα συμφωνήσουν τα τρία κόμματα. Με τον τρόπο αυτό θα αποφευχθεί η ακυβερνησία και τα κόμματα δεν θα έχουν ουσιαστικά φθορά, αφού δεν θα μετέχουν στελέχη τους στην κυβέρνηση. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το σενάριο αυτό έχει τις «ευλογίες» και παραγόντων των Βρυξελλών, οι οποίοι ανησυχούν ότι μια παρατεταμένη περίοδος αβεβαιότητας με συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις είναι πολύ πιθανό να θέσει εκτός τροχιάς το οικονομικό πρόγραμμα της Ελλάδας. Ενδεικτικό των διεργασιών που εξελίσσονται στο παρασκήνιο είναι και το γεγονός ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις τίθεται στους πολίτες το ερώτημα «συμφωνείτε ή όχι με μια κυβέρνηση τεχνοκρατών;»! Εντελώς ξαφνικά και χωρίς να έχει διατυπωθεί δημόσια καμία σχετική ιδέα ή πρόταση. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις έρευνες το ποσοστό που επιθυμεί κυβέρνηση τεχνοκρατών είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων. Στην πιο πρόσφατη (αρχές Ιουλίου) μόλις το 8,9% θέλει κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, το 11,7% ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, ενώ το 13,7% θα προτιμούσε κυβέρνηση τεχνοκρατών. Ανεξάρτητα πάντως από το τι συζητείται και τι σχεδιάζεται στο παρασκήνιο, ανεξάρτητα από το τι μετράνε οι δημοσκοπήσεις, το όλο εγχείρημα φαντάζει δύσκολο, αν όχι ανέφικτο, ως προς την υλοποίησή του. Και αυτό διότι, ακόμη κι αν σε ηγετικό επίπεδο η ιδέα περνούσε, οι αντιδράσεις στη βάση των κομμάτων θα ήταν σφοδρές, χωρίς να αποκλείονται εντάσεις και ρήξεις. Πολύ περισσότερο δε στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, καθώς η ιδέα να βρεθούν στην ίδια όχθη με τη Νέα Δημοκρατία δεν θα αρέσει σε ένα σημαντικό τμήμα στελεχών και φυσικά πολλών περισσότερων ψηφοφόρων.
