Οι Μανολάτες ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των χωριών εκείνων που όταν τα επισκεφτείς για πρώτη φορά είσαι σίγουρος πως δεν θα είναι η τελευταία. Βρίσκονται στο βόρειο τμήμα, στους πρόποδες του βουνού Άμπελος ή Καρβούνης, 23 χιλιόμετρα από το Καρλόβασι και 23 από το Πυθαγόρειο. Το χωριό είναι χτισμένο σε μία ορεινή καταπράσινη περιοχή και έχει θαυμάσια θέα προς τα βόρεια παράλια και τις απέναντι Μικρασιατικές ακτές. Οφείλει το όνομά του στο επώνυμο Μανώλας, το επώνυμο της πρώτης οικογένειας που κατοίκησε εκεί, το 1794. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την γεωργία με κύρια καλλιέργεια το αμπέλι. Διατηρητέα, όμορφα σπίτια, δείγματα τοπικής αρχιτεκτονικής, μία όμορφη κρήνη με τρεχούμενο νερό και πλακόστρωτα δρομάκια στολισμένα με λουλούδια συνθέτουν την εικόνα του γραφικού αυτού οικισμού.
Το χωριό είναι δημοφιλής προορισμός προσελκύοντας πολλούς επισκέπτες κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Πάντως εμείς ήμασταν θα έλεγα τυχεροί καθώς οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν αποχωρήσει λόγω της προχωρημένης εποχής. Στους Μανολάτες υπάρχουν καταστήματα πώλησης τοπικών προϊόντων, λαϊκής τέχνης, εργαστήρια αγγειοπλαστικής καθώς και αρκετές παραδοσιακές ταβέρνες με καλό φαγητό και πολύ καλό ντόπιο κρασί. Από το χωριό ξεκινάει πλακόστρωτο μονοπάτι που συνδέει τους Μανολάτες με το χωριό Σταυρινίδης, ιδανικό για τους λάτρεις της πεζοπορίας, ενώ και η ευρύτερη περιοχή προσφέρεται για πεζοπορία αφού υπάρχουν πολλά ακόμη μονοπάτια. Το κερασάκι στην τούρτα πάντως ήταν η Πρόεδρος του οικισμού Πόπη Αξιώτου η οποία μου έδωσε το πρώτο μάθημα στην… υφαντική τέχνη!
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
