«ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ»
Ο αναμενόμενος άγιος Βασιλέας Ιωάννης, για τον οποίο έχουν μιλήσει, προφητείες, Άγιοι και σύγχρονοι Γέροντες, είχε εμφανιστεί προσωπικά και ολοζώντανα στις 20 Δεκεμβρίου 1849 μ.Χ. στον ίδιο τον ευσεβέστατο Στρατηγό Μακρυγιάννη, ο οποίος κατέγραψε λεπτομερώς τις εμφανίσεις αυτές και άλλα θαύματα και φανερώσεις του Θεού, της Θεοτόκου και των Αγίων, σε ιδιαίτερα χειρόγραφά του, παντελώς άγνωστα για ολόκληρες δεκαετίες! Είχαν περιέλθει δε στα χέρια του Γιάννη Βλαχογιάννη ίσως το 1936.
Ο Βλαχογιάννης, που εξέδωσε τα γνωστά, πρώτα «Απομνημονεύματα» του Στρατηγού, έδωσε στα χρόνια της Κατοχής τα δεύτερα αυτά, άγνωστα απομνημονεύματα στον βοηθό του Άγγελο Παπακώστα, ο οποίος ολοκλήρωσε τη μεταγραφή δεκαετίες μετά, το 1977 και προχώρησε σε μια τελική μορφή το 1980, παραδίδοντάς την επίπονη και μακροχρόνια εργασία του στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, το οποίο και εξέδωσε τελικά τα δεύτερα αυτά, εντελώς άγνωστα και συγκλονιστικά κείμενα του Στρατηγού, με τίτλο «Οράματα και Θάματα», 120 σχεδόν χρόνια μετά την κοίμησή του!
Τα πρώτα, τα ιστορικά θα λέγαμε «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη, βρέθηκαν στα υπόγεια του σπιτιού του στην Αθήνα, από τον γιο του Κίτσο Μακρυγιάννη το 1901, μετά από μεγάλη επιμονή του διψασμένου Βλαχογιάννη! Τα χειρόγραφα ήταν τοποθετημένα μέσα σε τενεκέδες σκεπασμένους με ξύλα και άλλα υλικά από τον ίδιο τον Στρατηγό, προκειμένου να διατηρηθούν και μάλιστα να διαφυλαχθούν από την υγρασία, όπως και έγινε, παραμένοντας εκεί μέσα μισό αιώνα!
Στα δεύτερα, τα πνευματικά απομνημονεύματα του Στρατηγού μας – που παραμένει ακόμη μυστήριο το πώς βρέθηκαν, επειδή ο Βλαχογιάννης που τα κατείχε μαζί με τα πρώτα τα κράτησε στην αφάνεια – οι εμφανίσεις που περιγράφει ο Μακρυγιάννης είναι συγκλονιστικές και σπάνιες! Δικαιολογούνται δε απόλυτα από την εντατική πνευματική ζωή του, την οποία επιβεβαίωσε και ο Γέροντας Παΐσιος, τις ασταμάτητες προσευχές του, τις αμέτρητες καθημερινές γονυκλισίες και μετάνοιές του (πάνω από 1.300 την ημέρα και 3.300 το Μεγαλοβδόμαδο), τα κομποσκοίνια του, τον «κανόνα» του δηλαδή, που τον έκανε κυριολεκτικά ως μεγαλόσχημος μοναχός… Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός είπε: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται“…
Παρακάτω, παραθέτουμε μερικά κομμάτια αυτών των χειρογράφων, όπου αναφέρεται το ποθούμενο της Πόλης, η ανασύσταση της Ορθόδοξης ΕλληνοΧριστιανικής μας Αυτοκρατορίας και ο αναμενόμενος γέροντας βασιλέας Ιωάννης, με κάποια σχόλιά μας σε παρένθεση, για τη διευκόλυνση των αναγνωστών:
ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ
► «…Τότε μου λέγει (σ.σ. ο Θεός): Μην κλαις, Γιάννη, και όσα περικαλιέσαι, και την πατρίδα σου θ’ αναστήσω και την θρησκεία σου και γενικώς την ανθρωπότη, με τον καιρό τους, Γιάννη, δεν είναι η ώρα η διορισμένη ακόμα. και θα ιδείτε, όλοι όσοι πηγαίνουν κόντρα της θελήσεώς μου. και δικούς σας και άλλους, θα σας λευτερώσω από τους αναθεματισμένους και θα σας δώσω την μεγάλη κορόνα»! σελ. 139
(Σχόλιό μας: το «δεν είναι η διορισμένη ώρα» του Θεού, που επαναλαμβάνεται σε πολλά μέρη, δείχνει το μεγάλο και μακροχρόνιο σχεδιασμό της Πρόνοιάς Του και την «μεγάλη κορώνα», το μεγάλο βασίλειο, την Ορθόδοξη Αυτοκρατορία της Πόλης που είχαμε χάσει και θα μας ξαναδώσει όταν έρθει αυτή η ώρα – όμως όλα αυτά προϋποθέτουν και τους κατάλληλους ανθρώπους και μάλιστα αγίους ανθρώπους, που όπως φαίνεται δεν θα λείψουν. Μάλιστα ένας από αυτούς ίσως να είναι και ο ίδιος ο Μακρυγιάννης…)
► «… Τότε όπου μόδωσε από το φόρεμα και την σκέπη, μου είπε (σ.σ. ο Θεός): Είσαι ο πρόδρομος της πιτροπής όπου θα συστήσω, όποτε είναι η ώρα, και την ζωή σου σού ασφάλισα και την ψυχή σου»! σελ. 140
(Σχόλιό μας: εδώ αποκαλύπτεται στο Σχέδιο του Θεού μια «Επιτροπή», προφανώς ευσεβούς Διακυβέρνησης (βασιλείας), στην οποία ο Μακρυγιάννης είναι «Πρόδρομος» – «Πρόδρομος» δε θα πει αυτός που ετοιμάζει, που προετοιμάζει, που ανοίγει το δρόμο, που είναι μπροστάρης… Άρα ο Μακρυγιάννης έχει σαφέστατο ρόλο σε αυτό το Σχέδιο του Θεού και ίσως αυτός ο ρόλος δεν τέλειωσε ούτε το 1843 με την Επανάσταση για το Σύνταγμα, ούτε το 1864 με την κοίμησή του… όπως αφήνεται να εννοηθεί σε άλλα σημεία…)
► «Μια βραδιά κοιμόμουν μέσα εις τις εικόνες (είχα εκεί το γιατάκι μου)….. και με πήραν και με πήγαν απάνω, σε μια πεδιάδα, όμως πολλά λυπηρή….. Κολλώντας εις την πεδιάδα εκείνη, ήταν ο αφέντης μας (σ.σ. Πατήρ), εις το δεξιόν του ο Χριστός, εις το δεξιόν του Χριστού η Θεοτόκο και ως δώδεκα άγιοι (τον άγιον Γιάννη τον Βαφτιστή τον γνώρισα πολύ καλά), και ήταν όλοι εις τα μαύρα, ο αφέντης και οι άλλοι όλοι, και κάθονταν. Εις το αριστερόν μέρος ήταν όσοι είχαν εγκλήματα πολλά και όσοι είχαν παιδιά βαφτισμένα και έκαναν αμαρτία με τις κουμπάρες τους, και όσοι κορίτσια έφθειραν, ήταν και άλλοι πολλοί εγκληματίες….. ύστερα παρουσιάζεται εμπροστά εις το κριτήριον ένα πράγμα, το μεγαλύτερον και αγριότερον θερίον, και ανοιχτό το στόμα του, και από μέσα του έβγαιναν λογιών των λογιών φωτιές, σαν μιναρέδες, και μπροστά ερχόταν οι φωτιές….. εις το πύρι, εις το πύρι, εις το πύρι το εξώτερον! Και φορτωμένους τους ρίχναν εκεί μέσα. τότε τα παιδιά τα ξαναβάφτιζε ο α-Γιάννης με τους αγίους, καθώς τα βαφτίζομεν εδώ…. Τότε, αδελφοί, εβλέπετε την μεγάλη οργή του Θεού και της βασιλείας του και την μεγάλην αγανάχτησην. Τότε έβλεπες βασιλείς λογιών των λογιών, και φραγκοφορεμένους και από τις δικές μας φορεσιές, οπού έλεγαν «Εις το πυρί» και πέφταν εκεί μέσα εις το πύρινον καμίνι, εις τους άγριου θεριού το στόμα. Τότε παρουσιάζει και τον βασιλέα μας (σ.σ. Όθωνα) και τους οπαδούς του και την βασίλισσά μας γυμνούς, και αφού τους γύμνωσαν, πάνε όλοι μέσα εκεί εις το πύρινο καμίνι, και ο Κωλέττης και οι οπαδοί του…..
…Αφού γύμνωσε τον βασιλέα μας και βασίλισσά μας, ευθύς έντυσε έναν γέρο με γένια και τον ευλόγησεν ο αφέντης μας και όλοι, και τον έβαλε εις τα δεξιά του…» σελ.143
(Σχόλιό μας: φοβερή εικόνα της Κρίσεως και Κολάσεως, με ρητή καταδίκη συγκεκριμένων αμαρτημάτων που προκαλούν οργή στον Θεό, αλλά και Κυβερνητών – Βασιλέων, που διακόνησαν αντίθετα με το θέλημα Του το λαό τους – Το πιο φοβερό όμως είναι ότι Μακρυγιάννης βλέπει στον ύπνο του την αφαίρεση της βασιλικής εξουσίας από τον Όθωνα, όπως έγινε και στην πραγματικότητα και το ντύσιμο με τα βασιλικά ρούχα, δηλαδή την παράδοση της βασιλικής εξουσίας σε έναν μεγάλο στην ηλικία με γένια, τον οποίο ευλόγησε ο Θεός και τον έβαλε στα δεξιά Του, πράξη μεγάλης θείας ευαρέσκειας, που γίνεται συνήθως για Αγίους)
► «… Τότε κατεβαίνει ένα σύγνεφον, και ο αφέντης μας, καθώς ήταν όλοι ίσκιοι εις το κριτήριον, και πήγαμεν εις την Άγια- Σοφιά, και εκεί ευλόγησε εκείνον τον γέρον όπου ‘χε εις τα δεξιά του, και ήταν μια παράταξη, δεν μπορώ να σας παραστήσω. Τον ευλόγησε ο αφέντης μας και όλοι οι άλλοι και είπε: Τούτος είναι ο πρόεδρος της επιτροπής της βασιλείας μου. Και ξύπνησα. Αυτά είδα, αδελφοί, και όποιος αγαπάει ας πιστεύει, ειδέ είναι νοικοκύρης να κάμει ό,τι θέλει»! σελ. 144
(Σχόλιό μας: ολοκάθαρη παρουσίαση του αναμενόμενου Αγίου Βασιλέως, που ευλογείται από τον ίδιο τον Θεό μέσα στην Αγια-Σοφιά και για τον οποίο ο Θεός αναφέρει πως αυτός είναι ο «Πρόεδρος της Επιτροπής της βασιλείας Του»! Επειδή στέφεται κατ΄ ουσίαν μέσα στην Αγια-Σοφιά, συμβολίζει τη νέα Ορθόδοξη Χριστιανική Αυτοκρατορία, τη νέα ευσεβή διακυβέρνηση της Οικουμένης, όπου οι άνθρωποι θα ζουν ειρηνικά και όπου θα διαδοθεί η Ορθοδοξία σε όλο τον κόσμο, πριν έρθει ο Αντίχριστος! Αυτή είναι η περίοδος ευσέβειας, ειρήνης και ευημερίας, για την οποία λέει και ο Άγιος Κοσμάς χαρακτηριστικά πως «μετά τον Γενικό Πόλεμο, θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια»… Το «Πρόεδρος της Επιτροπής», σημαίνει τον Επικεφαλή αυτής της ευσεβούς βασιλείας, που θα έχει και άλλους σημαίνοντες και αγίους και θα ασκείται προς δόξα Θεού και προς πνευματικό όφελος των ανθρώπων… Παράλληλα θα δοθεί και μεγάλη ευλογία σε υλικά αγαθά και τέτοια θα είναι η ευημερία τότε, μετά τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που όπως λέγεται στις προφητείες, για δώδεκα χρόνια ο αγαθός βασιλεύς δεν θα μαζεύει φόρους!)
► «Την Κυριακή ξημερώνοντας, ήρθε ο αφέντης μας (σ.σ. ο Πατήρ), ο Χριστός, η Θεοτόκο και όλοι οι άγιοι, με όλη αυτείνη την φωτόχυση, και πολύ χαρούμενος μου λέγει τρεις φορές: Γιάννη, Γιάννη, Γιάννη, τώρα, στοχάζομαι, με είδες και με τους οφθαλμούς σου και με απόλαψες και με γνωρίζεις. Ασφάλισες όσα νύχτα και ημέρα περικαλιέσαι περί της πατρίδος σου, της θρησκείας σου και γενικώς της ανθρωπότης. Σας άκουσα δια της παράκλησης του μονογενού μου και της μητρός του και των αγίων μου. η γης και η θάλασσα σαλεύει, όχι οι λόγοι μου. είδες τον πιτροπό μου, σας ανάστησα οπίσου. Όποτε θα ΄ρθει η διορισμένη η ώρα, όλα αυτά θα τ΄ απολάψετε, και την μεγάλη κορόνα» σελ 144
(Σχόλιό μας: νέα, ρητή και απόλυτη επιβεβαίωση της Ανάστασης της Ελληνοχριστιανικής Αυτοκρατορίας Κωνσταντινουπόλεως, της Ρωμιοσύνης μας, στην οποία θα προΐσταται ο σεβάσμιος γέροντας Βασιλέας, ο «Επίτροπος» όπως είναι πλέον το σωστότερο, καθότι δεν θα ασκεί το έργο του κατά το δικό του θέλημα όπως ένας κλασικός Βασιλιάς-Μονάρχης, αλλά κατά το θέλημα του Θεού, το οποίο θα του μεταβιβάζεται –όπως λένε προφητείες– δια μέσω δύο λευκοφορεμένων αγγέλων με τη μορφή ευνούχων! Θα είναι έτσι πράγματι Επίτροπος του Θείου θελήματος και γι΄ αυτό θα πρόκειται για την καλύτερη περίοδο στην ιστορία του κόσμου, γεμάτη δικαιοσύνη, καλοσύνη, ειρήνη, αγαθότητα, ευσέβεια, ευημερία και αληθινή ευτυχία)
► «Μιαν αυγή έκανα την προσευχή μου και ήμουν πολύ μέσα, εις τις εικόνες, και ήμουν και κρυγιωμένος και αποσταμένος και πονεμένος. ανοίγω την πόρτα, βλέπω εις την σάλα έναν με γένια, σαν καλόγερον. τον καλημερώ, του λέγω: Γέροντα, κόπιασε μέσα εις την κάμαρη, ότι δεν μπορώ να σταθώ αυτού – ήτον κοντά τα έβγα του Δεκεμβρίου, 20 (σ.σ. 1849), και ήτον κρύγιον πολύ. Έρχεται μέσα και κάθεται γοναστικώς μπροστά μου. Του λέγω: Αυτό είναι τυραγνικόν έργον. Τον πήρα πλησίον μου. μου λέγει: Σου φέρνω ευκές και ευλογίες από τον αφέντη μας, εσένα και όλης της συντροφιάς σου. Του λέγω: Ποιος είναι ο αφέντης; και συντροφιά δεν έχω. – Ο άνωθεν είναι, και ξέρει και σένα και την συντροφιά σου. – Τι άξιος είμαι εγώ δι΄ αυτά οπού μου λες! σήκω να πάμε μέσα, εις τις εικόνες. Πήγαμεν εκεί, λέγω τρεις φορές: Κύριε, Κύριε, Κύριε, ετούτος ο άνθρωπος ήρθε εις το σπίτι μου και μου λέγει λόγια όπου εγώ είμαι ανάξιος. Και αν είναι αληθινός, να είναι η ευχή και η ευλογία της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου, ειδέ και είναι επίβουλος, να γένει στάχτη, έξω από το σπίτι μου! Τότε ορκίζεται και αυτός και κλαίγει. Έκαμα τρεις μετάνοιες, το ίδιον και αυτός. Πήρα να του φιλήσω το χέρι του, δεν μου το ΄δωσε, μου είπε ότι δεν είναι γερωμένος… …Μου είπε ότι θα ΄ρθουνε βρωμερά έθνη αναντίον της πατρίδος και θρησκείας, να είστε προσεχτικοί και μεγάλη ομόνοια αναμεταξύ σας, και όταν να ιδείς τίποτας, τελειώνοντας αυτό να κινηθείς με όσους μπορέσεις…» σελ. 147 -148
(Σχόλιό μας: πρόκειται για πραγματική φανέρωση του γέροντα Βασιλέα, του «Επιτρόπου», στον Μακρυγιάννη! Δεν τον είδε στον ύπνο του, αλλά οφθαλμοφανώς! Τον φιλοξένησε και συζήτησε μαζί του στις 20 Δεκεμβρίου 1849 μ.Χ.! Μας δίνει δε πολύ σημαντικές λεπτομέρειες για τον Βασιλέα- Επίτροπο, ο οποίος έχει γενιάδα σαν καλογέρου, αλλά δεν είναι Ιερωμένος! Εν τω μεταξύ τότε, 1849, προλέγεται η εμφάνιση «βρωμερών εθνών» κατά της πατρίδος και της θρησκείας και συστήνεται ενότητα…. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι δύο φορές κομματιάστηκε στα δύο η Ελλάδα, μια με τον Εθνικό Διχασμό και μια με τον Εμφύλιο Πόλεμο, με τραγικές συνέπειες… ενώ πολλοί φοβούνται νέο «εμφύλιο» στις μέρες μας)
Παρακάτω συνεχίζει ο Μακρυγιάννης τις ερωτήσεις, πρόσωπο προς πρόσωπο και με τον Άγιο Βασιλέα, που αποκαλύπτει τώρα και το όνομά του:
► «…Ξηγήσου με πλατύτερα. Τι είσαι και πώς ήρθες; Μου λέγει: Εγώ ήμουν εις τον Άγιον Τάφο αρκετόν καιρόν, και μιαν βραδιά είδα τον Παντοκράτορα και όλη του την βασιλείαν – και με λένε Γιάννη – και μου λέγει: «Γιάννη, Γιάννη, Γιάννη, εσύ ΄σαι ο επίτροπος της βασιλείας μου, και καθώς φέρνεσαι να μην αλλάξεις τρίχα, είσαι χαμένος και εδώ και εις την άλλη ζωή». Αυτό το είδα τρεις βραδιές εις τον ύπνο μου. ύστερα έρχεται και μου λέγει να ειπώ του γούμενου και των αλλονών ολονών, με τα ονόματά τους, ξεχωριστά, να μην ξέρει ένας τον άλλον, να τ’ς ειπώ τι ‘ναι αυτά οπού κάνουν και που ακολούθησαν το ναόν μου. είτε θα ΄ρθουν εις τον δρόμο τους και να μετανοήσουν, είτε θα ιδούνε πράματα και εδώ και εις την άλλη ζωή. θα τους στείλω εις το ιπύρι να καίγονται μαζί με τους άλλους. Πήγε και είπε όλα αυτά. Τ΄ άιο-Κωνσταντίνου, στα 1844, τον πήραν και πήγαν εις την Κωνσταντινούπολη, και εις την Αγίας Σοφίαν τον χειροτόνησαν. βλέπει αυτά όλα εις τον ύπνο του. Περνώντας κάμποσος καιρός, του λένε να βρεθεί εις την Κωνσταντινούπολη. Πήγε εκεί και του έβαλαν την κορόνα, και του λέγει: Εσύ ΄σαι ο πρόεδρος της πιτροπής της βασιλείας μου, όταν θα ‘ρθει η ώρα μου η διορισμένη. Και του είπε να ‘χει δικιοσύνη, και άλλες πολλές διάτες. Του παρουσιάζουν τον σουλτάνο σ΄ ένα παλιό σκαμνί, και τον δικό μας τον βασιλέα το ίδιον, και του είπε τότε, θα πάνε εις το ιπύρι εις το εξώτερον και οι δύο ετούτοι. τον παίρνουν ύστερα – όχι εις τον ύπνον, ζωντανόν – και τον πάνε σε όλες τις εκκλησίες να τις φκιάσει, και σε όλα τα τζαμιά, και του είπαν, όταν είναι ο καιρός οπού θα πιτροπέψει, του είπαν το κάθε τζαμί τι εκκλησία να γένει. Τους λέγει: Πότε είναι; – Ούτε να ρωτάς δια τον καιρόν, ότι όθεν σε διατάττω, να είσαι έτοιμος και χωρίς να ξετάζεις…»
(Σχόλιό μας: εδώ εξακριβώνεται πλήρως η ταυτότητα του γέροντα Επιτρόπου, του οποίου το όνομα είναι «Ιωάννης», όπως αποκαλύπτει ο ίδιος στον Στρατηγό: «και με λένε Γιάννη»! Ο ίδιος επίσης λέει ότι τον έχει αποστείλει ο ίδιος ο Θεός στον Μακρυγιάννη και πως στις 21 Μαΐου 1844 είδε στον ύπνο του πως στέφθηκε στην Αγια –Σοφιά! Και έλαβε οδηγίες για την διακυβέρνησή μας! Και πως του έδειξαν ζωντανά μετά, όχι σε όνειρο, έναν έναν όλους τους Ναούς μας που είχαν κάνει τζαμιά οι Τούρκοι, τι Εκκλησία να γίνουν, κατά την βασιλεία – επιτροπεία του! Κάτι το οποίο είναι συγκλονιστικό και συγκινητικό συνάμα, καθώς αφορά όραμα και ποθούμενο γενεών επί γενεών Ελλήνων! Και μόνον ο Μακρυγιάννης, που τόσο ποθούσε το ποθούμενο, παρακαλώντας μέρα και νύχτα για αυτό, την Πίστη και την Πατρίδα και έναν αγαθό Κυβερνήτη, μόνον ο Μακρυγιάννης, όχι μονάχα τον είδε σε όνειρο, αλλά τον συνάντησε πρόσωπο, προς πρόσωπο, τότε που η Ελλάδα μόλις είχε λευτερώσει ένα κομμάτι της και πάλευε μονάχη ανάμεσα σε θηρία ανήμερα! Αλλά είχε μαζί της τον Θεό και την Θεοτόκο! Υπέγραψαν την Ελευθερία μας, όπως έλεγε ο Κολοκοτρώνης και δεν την παίρνουν πίσω…)
► «… Όπου θα μου ειπούνε να πάγω, μου λέγει, μου λένε μόνον τον τόπον, την ονομασίαν, και πηγαίνω, και κάνω τρεις μέρες εις την εκκλησίαν του κάθε τόπου, και τότε λαβαίνω οδηγίες πού να πάγω και τι να μιλήσω. Έλαβα διαταγή να περάσω από τη Σύρα. Και ήρθα εδώ και έχω τρεις ημέρες, και μου είπαν να ΄ρθω σε σέναν. Να ήθελε να μην ερχόμουν! Τι είδα εδώ εις την χριστιανοσύνη, ποία ασέβεια και απιστία! (Και έκλαιγε, που δεν παρηγοριέταν.) Εις την Σύρα, αφού βλέπω τόση απιστία, και έρχεται και μια γυναίκα μαμή και μου λέγει: Δάσκαλε, τηράς τα χέρια μου οπού ΄ναι ματωμένα; Τώρα έπιασα από του πατέρα το κορίτσι παιδί, οπού ΄καμε αμαρτία με το παιδί του, το κορίτσι του, ο πατέρας. και εδώ είναι εφτακόσια, οχτακόσια παιδιά, νεολαία, και άλλοι μεγάλοι, οπού ΄ναι ορκισμένοι και γυρισμένοι εις την δυτική θρησκείαν και άφησαν την θρησκεία τους. και τι κάνουν οι παπάδες και οι δεσποτάδες και οι άλλοι όλοι;» σελ. 150
(Σχόλιό μας: ο Ιωάννης δρα ασταμάτητα κατά το θείο θέλημα. Κινείται και εμφανίζεται όπως οι Άγιοι, που είναι ζώντες εν Χριστώ και σαν καλός γιατρός βλέπει και γνωρίζει την «ασθένεια», πονά γι΄ αυτήν μα και ξέρει το φάρμακο, που δεν είναι άλλο από την ευσεβή, ορθόδοξη ζωή των ανθρώπων… Πολύ σημαντική είναι η προσφώνηση που μας αποκαλύτπεται για το πρόσωπό του, καθώς τον αποκαλούν «Δάσκαλο»! Προσφώνηση που θα υιοθετήσει παρακάτω και ο Μακρυγιάννης. «Δάσκαλος» δε είναι αυτός που διδάσκει, που δείχνει και δίνει το καλό και βέβαια έχει πολύ βαθιές γνώσεις, σοφία και αρετή»
► «…Ο αφέντης μας μου είπε να ΄ρθω εδώ δια σέναν, πρώτα να μην λυπάσαι, και όταν είναι η ώρα του, είσαι σημαιοφόρος εσύ και θα σε ακολουθήσουνε πολλοί, και ο σταυρός ομπρός, και όταν να είναι αυτείνη η ώρα, πρώτα θα ιδείς ότι θα χαθεί τούτος ο Σαββατιανός από την οργή του αφεντός μας, ότι έχυσε και χύνει τόσα αθώατα αίματα, και τότε ματαφωτίζεσαι. και όταν κινηθείτε, να είστε δίκιοι και μονιασμένοι εις τον δρόμον, και θα βγούνε και πολλά κεκρυμμένα άγια κορμιά έξω, και τότε, έρχοντας και εσείς, θα μπω στην επιτροπή του αφεντός μας. και τώρα, με τα βρωμερά έθνη οπού θα σας πλακώσουνε και να σας χάσουνε, ομόνοιαν αναμεταξύ σας, να μην χαθείτε και χυθούνε και αθώα αίματα, ότι αυτό δεν τον θέλει ο αφέντης μας. αυτό μου είπε και μου λέγει, και είναι μπρος μας – ό,τι μου λέγει σου λέγω. Καθίσαμεν περίτου από πέντε ώρες. του λέγω: Δάσκαλε, δεν κάθεσαι εδώ απόψε; Δεν μπορώ, τέκνο μου, μου λέγει, ότι με βιάζει. θα κατέβω εις τον Περαία, και από κει μου είπε να πάγω εις την Ύδρα. τι θα κάμω και πού αλλού θα πάγω, και εγώ δεν ξέρω. Η ηλικία του ήταν ως εξήντα πέντε, εβδομήντα. Όχι γερής κράσης, μέτριο μπόγι, και όλο χαρούμενος, γλυκός άνθρωπος πολύ, και έφυγε και μου είπε: Πρώτα ο Θεός, θα σμίξομεν εκεί οπού θα βλογήσει ο αφέντης μας. αλλά το κακό είναι, μου είπε, ότι είναι σε μεγάλη αγανάχτησην αναντίον μας, και δικια η αγανάχτησή του, και λέγει: Εγώ να αγωνίζομαι ολοένα να τους σώσω, και αυτείνοι, οι αχάριστοι, και μ΄ αρνιώνται και με κακομεταχειρίζονται! Δεν μπορώ, παιδί μου, μου λέγει, να σου παραστήσω την αγανάχτησήν του, οπού ΄χει σε τούτους εδώ μέσα εις το βασίλειόν σας, και η μεγάλη η ασωτία, και εκείνο το τρομερόν εις την Σύρα, πατέρας με το παιδί του παιδί! Ού ακούστη αυτό; Ποιόν ζώον και ποιον θερίον κάνει αυτό; Ο άνθρωπος! Και έκλαιγε σαν μικρόν παιδί και είπε: Ο Θεός από αυτά μας εσιχάθη, και η Θεοτόκο τον περικαλεί να μην χαθούνε και οι αθώοι. Σηκώθηκε και έφυγε. Δεν έχω την θύμησην καλά αν ήταν αυτός ο ίδιος εις την παντοδυναμίαν του, τότε εις το κριτήριόν του, οπού τον είχε εις το δεξιόν του, και εις την Αγίαν Σοφίαν – δεν μόρχεται εις την θύμησην». σελ. 151-152
(Σχόλιό μας: ο Βασιλέας Ιωάννης επιβεβαιώνει στον Μακρυγιάννη ότι ο Στρατηγός θα είναι Σημαιοφόρος, όταν έρθει η ώρα του Θεού η ορισμένη! Ενώ πρωτύτερα ο ίδιος ο Θεός τον αποκάλεσε παρομοίως ως «πρόδρομο» της Επιτροπής Του! Και μάλιστα ο Βασιλέας-Επίτροπος, του αναφέρει πρόσωπο προς πρόσωπο, ότι τότε, όταν κινηθούν, να είναι μονιασμένοι και ότι θα αναστηθούν Άγιοι και έπειτα ο Ιωάννης θα γίνει Βασιλέας-Επίτροπος εις την Πόλη! Και το ερώτημα είναι πώς αυτός ο άγιος Έλληνας, ο Μακρυγιάννης, θα είναι Σημαιοφόρος; Θα αναστηθεί και αυτός τότε μαζί με άλλους; Πώς αλλιώς θα είναι μπροστάρης, υποκινητής, όπως και στην Επανάσταση του 1843 κατά του Όθωνα και υπέρ της παραχώρησης Συντάγματος στο Όνομα της Αγίας Τριάδος; Μήπως πρόκειται για νέα Επανάσταση, για νέο Κίνημα πιστών Χριστιανών με πρότυπο εκείνη του Μακρυγιάννη, τότε που ο Όθωνας ακριβώς ίδια με τώρα, έκοψε τους μισθούς και απέλυσε πολλούς υπαλλήλους, για να εξυπηρετήσει τα Δάνεια των Ξένων που απαίτησαν βάση των τότε Μνημονίων επιστροφή των δόσεων των Δανείων που μας είχαν δοθεί, προκαλώντας έτσι έκρηξη του λαού, που όμως αλλιώς την περίμεναν και αλλιώς τους ήρθε, λογαριάζοντας χωρίς τον ευσεβή Μακρυγιάννη;
