Με τίποτε δεν είναι δυνατόν να συναντήσουμε ζωή ανθρώπου, απαλλαγμένη από τον πόνο. Αλλά και το αντίθετο, δεν υπάρχει, ζωή χωρίς χαρά. Αν όμως συμβαίνει, άλλος να χαίρεται περισσότερο και άλλος να πονάει περισσότερο, αυτό οφείλεται, όχι στην φύση των πραγμάτων, αλλά στον άνθρωπο, που είναι μικρόψυχος. Αν θέλουμε συνεχώς να χαιρόμαστε, έχουμε πολλές αφορμές. Διότι αν αγαπάμε την αρετή, τίποτε δεν υπάρχει, που να μας λυπεί. Η αρετή χαρίζει σε όσους την ασκούν, καλές ελπίδες. Τους κάνει αρεστούς στον Θεό και καλοδεχόμενους στους ανθρώπους. Τους προσφέρει απερίγραπτη ευχαρίστηση. Και αν ακόμα κατά την άσκηση της αρετής, συναντάει κανείς πόνους, όμως η συνείδησή του είναι γεμάτη χαρά. Εσωτερικά νοιώθει τέτοια ηδονή, που δεν μπορεί κανένας λόγος να την περιγράψει.
(Ιερός Χρυσόστομος)
