Μεγάλη Επανεκκίνηση: Περισσότερο από κάθε άλλη πηγή εθνικού πλούτου, μία είναι πάνω από τις υπόλοιπες: η καινοτομία, η ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να δημιουργεί κάτι νέο και πολύτιμο και που παρέχει στην κοινωνία μία ατελείωτη δημιουργία πλούτου.
Σε αντίθεση με την ποσοτική χαλάρωση μίας κεντρικής τράπεζας και άλλα νομισματικά εργαλεία, ο εγκέφαλος είναι πραγματικά μια μηχανή εκτύπωσης χρημάτων. Με την καινοτομία αλλάζει τις υπάρχουσες τεχνικές γεωργίας, εξόρυξης ή κατασκευής για να κάνει την παραγωγή φθηνότερη και πιο αποτελεσματική.
Η καινοτομία είναι το μυστικό για τη δημιουργία πλούτου. Εάν η καινοτομία παράγει πλούτο, γιατί δεν είναι όλα τα κράτη πλούσια; Επειδή πάρα πολλά έθνη αποτυγχάνουν να εκτιμήσουν τους καινοτόμους ή να ενθαρρύνουν την καινοτομία».
Αυτό τονίζει σε ανάλυσή του το Gatestone Insittute επισημαίνοντας παράλληλα, πως ακριβώς αυτή η καινοτομία βρίσκεται στο στόχαστρο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
Χωρίς δικαιώματα
Χωρίς θεμελιώδη δικαιώματα ιδιοκτησίας, ισχυρούς κοινωνικούς θεσμούς και ένα αξιόπιστο νομικό σύστημα, οι πιθανοί εφευρέτες έχουν λίγα κίνητρα για να δημιουργήσουν οτιδήποτε νέο.
Οι άνθρωποι που αγωνίζονται απλώς να επιβιώσουν στον κόσμο δεν σπαταλούν χρόνο, εργασία ή πόρους σε έργα που δεν προσφέρουν καμία προοπτική για μελλοντική ανταμοιβή.
Οι άνθρωποι που εργάζονται ως υπηρέτες του κράτους υπό κεντρικά ελεγχόμενες οικονομίες δεν έχουν κανένα κίνητρο να καινοτομούν. Μόνο όταν συνδυάζονται η ιδιωτική ιδιοκτησία και η προσωπική ελευθερία μπορεί να ανθίσει η ανθρώπινη καινοτομία.
Η ελευθερία είναι το μυστικό συστατικό της καινοτομίας για αύξηση του πλούτου. Όταν οι οικονομολόγοι εξετάζουν τους αριθμούς του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για να δουν εάν η οικονομία ενός κράτους ανεβαίνει ή βυθίζεται, ένα μέτρο καινοτομίας γίνεται ποσοτικοποιήσιμο.
Ενσωματωμένο σε αυτόν τον αριθμό είναι κάτι που περικλείει την ανθρώπινη εφευρετικότητα, την προσωπική ελευθερία και την ιδιοκτησία.
Με αυτόν τον τρόπο, η οικονομική καινοτομία αντικατοπτρίζει άμεσα την ανθρώπινη κατάσταση σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Παρέχει μια μέτρηση της ελευθερίας ενός έθνους.
Ο φιλελευθερισμός
Ο «φιλελευθερισμός» – όπως κλασικά κατανοείται – μια πολιτική φιλοσοφία που περικλείει τα φυσικά δικαιώματα, την κυβέρνηση χωρίς απεριόριστη εξουσία, τις ελεύθερες αγορές, τις πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες και την ελευθερία του λόγου, που όλα προωθούνται και προστατεύονται από ένα αμερόληπτο και δίκαιο κράτος δικαίου – πάντα αντιλαμβανόταν αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια.
Η ελευθερία και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας γεννούν τη δημιουργικότητα. Εκεί όπου και τα δύο αποτιμώνται καλά, μεγάλοι συγγραφείς, καλλιτέχνες και εφευρέτες παράγουν καινοτομίες που διαφορετικά δεν θα υπήρχαν. Αυτός είναι ο λόγος που η μεσαιωνική Φλωρεντία γέννησε ταυτόχρονα τόσο τη σύγχρονη τραπεζική όσο και την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση.
Η προσωπική ελευθερία να δημιουργείς, να χτίζεις, να επενδύεις και να κατέχεις περιουσιακά στοιχεία δημιουργεί τεράστια καινοτομία και εθνικό πλούτο.
Αντίθετα, όταν οι σημερινοί κεντρικοί σχεδιαστές υποστηρίζουν τον κοινωνικοποιημένο έλεγχο των αγορών και την υποκατάσταση των «συλλογικών δικαιωμάτων» στη θέση των «ατομικών» ενώ αποκαλούν την ατζέντα τους «προοδευτικό φιλελευθερισμό», συνεπιλέγουν και ανατρέπουν το ιστορικό νόημα του φιλελευθερισμού.
Από αυτή την αναγνώριση ότι η ελευθερία ενός έθνους επηρεάζει άμεσα τον πλούτο του προκύπτει μια ακόμη πιο αξιοσημείωτη αλήθεια: όποιο κράτος αποτυγχάνει να αγκαλιάσει και να προστατεύσει την ανθρώπινη ελευθερία θα είναι το φτωχότερο γι’ αυτό.
Μια χώρα της οποίας οι θεσμοί δεν σέβονται τα δικαιώματα ιδιοκτησίας ή της οποίας οι νόμοι δεν εκτιμούν την ελευθερία θα παραμείνει άγονη έρημος για την ανθρώπινη καινοτομία.
Με αυτόν τον τρόπο, τα έθνη έχουν μεγάλο κίνητρο για απελευθέρωση με την πάροδο του χρόνου.Σε αντίθετη περίπτωση, γίνονται γρήγορα οικονομικά και στρατιωτικά ευάλωτοι σε πιο καινοτόμες και πλουσιότερες χώρες. Παρατηρώντας αυτή την απλή αλήθεια, οι κλασικοί φιλελεύθεροι πάντα αντιλαμβάνονταν τις ελεύθερες αγορές ως την πύλη για την ανθρώπινη χειραφέτηση.
«Μεγάλη Επανεκκίνηση»
Το οικονομικό συμφέρον, με άλλα λόγια, οδηγεί τελικά σε επεκτατικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τώρα με όλα αυτά ως ένα στοιχειώδες υπόβαθρο, πώς γίνεται σήμερα να έχουμε οντότητες όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) που πιέζουν για μια ριζική «Μεγάλη Επανεκκίνηση» της δυτικής κοινωνίας που υπόσχεται να βάλει χειροπέδες στις ελεύθερες αγορές με οικονομική ρύθμιση ενώ συγκεντρώνει εξουσία στα χέρια ενός μικρού διεθνούς συνασπισμού κεντρικών οικονομικών σχεδιαστών — κυρίως το δικό τους;
Πώς μπορούν να υποσχεθούν ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι «δεν θα κατέχουν τίποτα και θα είναι ευτυχισμένοι» να ευνοήσει ενδεχομένως μια ελεύθερη και παραγωγική κοινωνία;
Πώς μπορεί ένα μέλλον στο οποίο όλη η ενέργεια ελέγχεται από διεθνείς κυβερνητικούς φορείς και πολυεθνικές εταιρείες, μπορεί να προσφέρει στα άτομα τα θεσμικά δομικά στοιχεία για ατελείωτη καινοτομία;
Πώς μπορούν οι αγρότες να διατηρήσουν μεγαλύτερους και πιο ευημερούντες πληθυσμούς όταν οι δυτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να καταπνίγουν την αγροτική παραγωγή μέσω κανονισμών; Οι ερωτήσεις απαντώνται μόνες τους.
Η ατζέντα του WEF προωθεί ριζικά αντιφιλελεύθερα προγράμματα, όπως η χρήση τεχνητής νοημοσύνης για τη λογοκρισία των διαφωνούντων, η ρύθμιση της ελευθερίας του λόγου και ακόμη και η διαγραφή ιδεών από το Διαδίκτυο. Οι κατασταλτικές προσπάθειές θα καταπνίξουν την ανθρώπινη καινοτομία στερώντας πρώτα από τους Δυτικούς την ικανότητά τους να δημιουργούν, να επινοούν και να καλλιεργούν.
Οι πολιτικές της απάδουν χιλιετιών δυτικής προόδου του πολιτισμού αντικαθιστώντας το σεβασμό για την ατομική επιλογή και την ελεύθερη βούληση με τη διαχείριση της ανθρώπινης δραστηριότητας από πάνω προς τα κάτω.
Ενώ η προσωπική ελευθερία έχει απελευθερώσει το ανθρώπινο μυαλό και έχει δημιουργήσει τεράστια δυτική ευημερία, η ώθηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για ένα κεντρικά ελεγχόμενο οικονομικό σύστημα θα συντρίψει τα δικαιώματα, θα καταπνίξει τη δημιουργικότητα και θα παράγει μαζικά τη φτώχεια και τη δουλεία.
Ο φόβος ως εργαλείο
Οι υποστηρικτές του, στην πραγματικότητα, φαίνονται ως επί το πλείστον αφοσιωμένοι στη χρήση ενός συνδυασμού πανδημίας, πείνας και φόβου για να συγκεντρώσουν την κυριαρχία τους.
Προκειμένου να πείσουν τους Δυτικούς να εγκαταλείψουν περισσότερα και να αρκεστούν με λιγότερα, το WEF και οι παγκοσμιοποιητές σύμμαχοί του υπόσχονται στους Δυτικούς μια μελλοντική Ουτοπία.
Παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο, οι οδηγίες του WEF αντιστρέφουν σκόπιμα τις δυτικές τάσεις προς μεγαλύτερη ανθρώπινη ελευθερία, κοινωνική κινητικότητα και ευρύτερα αποκτήσιμο πλούτο – ή αυτό που, σε μια άλλη εποχή, δικαίως θα είχε θεωρηθεί ως αληθινή, φιλελεύθερη πρόοδος.
Αν και το WEF και άλλοι οργανισμοί ισχυρίζονται ότι «σώζουν τον πλανήτη», οι προσπάθειές τους φαίνονται πρωτίστως ένα άδοξο σχέδιο για τον έλεγχο του πλανήτη.
Η «καθαρή» ενέργεια, τελικά, είναι ελεγχόμενη ενέργεια. Και όσο περισσότερο η ενέργεια ελέγχεται από κεντρικές κυβερνήσεις, τόσο περισσότερο ελέγχονται κεντρικά οι κάποτε ελεύθερες αγορές.
Εάν κάθε δυνητικός επιχειρηματίας πρέπει πρώτα να λάβει άδεια χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας πριν παράγει οτιδήποτε νέο, τότε κανένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς την ευλογία των κεντρικών αρχών.
Εάν όλη η μεταποίηση θεωρείται ως «απειλή για τον πλανήτη», τότε καμία επιχείρηση δεν μπορεί να καινοτομήσει ή να δημιουργήσει πλούτο χωρίς πρώτα να αναζητήσει και να λάβει την έγκριση της κυβέρνησης.
Εάν απαγορεύεται στους καταναλωτές να αγοράζουν οτιδήποτε, εκτός εάν πρώτα έχει προεγκριθεί, τότε οι ελεύθερες αγορές μετατρέπονται σε ελεγχόμενες αγορές. Κατάληξη, η ιδιωτική ιδιοκτησία καθίσταται αντίθετη προς τους στόχους του κράτους.
Βλέπουμε ήδη τη δυσοίωνη υπονόμευση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας σήμερα με τα λεγόμενα πρότυπα ESG (Environmental, Social, Governance) που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των στόχων της βιομηχανίας και τη χειραγώγηση των ελεύθερων αγορών.
Επειδή ο έλεγχος των πληροφοριών καθιστά τον έλεγχο στις αγορές πιο διαχειρίσιμο, όσο περισσότερη οικονομική αβεβαιότητα προκύπτει από τη χειραγώγηση της αγοράς, τόσο περισσότερη λογοκρισία θα συνεχίσουμε να βλέπουμε.
Πρόσφατα, ακόμη και ένας εγνωσμένης αξίας οικονομολόγος που σωστά δήλωσε ότι η αμερικανική οικονομία είχε εισέλθει σε ύφεση βρήκε την έρευνά του «ελεγμένη» και «διορθωμένη» από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στο Facebook.
Όπου οι ελεύθερες αγορές δέχονται επίθεση, η ελευθερία του λόγου δέχεται επίσης αναπόφευκτα επίθεση. Οι επιμέρους ευλογίες του φιλελευθερισμού δεν αποκόπτονται εύκολα από το πολιτικό σώμα χωρίς αναπόφευκτα να αποδοθεί ο θάνατος του φιλελευθερισμού στο σύνολό του.
Το ζήτημα σήμερα μπορεί να είναι η «κλιματική αλλαγή» ή ο COVID-19 αλλά το αναφερόμενο θέμα δεν φαίνεται ποτέ τίποτα περισσότερο από μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων για την παραπλάνηση των μαζών.
Φαίνεται πάντα να είναι απλώς μια χρήσιμη δικαιολογία που έχει σχεδιαστεί για να παρασύρει τους Δυτικούς να παραδώσουν σε μια μικρή «ελίτ» εξουσίας και ελέγχου σε όλους τους άλλους.
Το να πείσουμε την ανθρωπότητα να πιστέψει ότι οι ελεύθερες αγορές θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε κάποιο είδος αποκάλυψης μοιάζει όλο και περισσότερο ως ο μόνος στόχος πολιτικής που έχει σημασία.
Μπορεί κάλλιστα να είναι το πιο διαβολικό κόλπο που έχουν επινοήσει ποτέ όσοι έχουν εξουσία εναντίον εκείνων που δεν έχουν καθόλου εξουσία.
Ο φόβος χρησιμοποιείται επιδέξια ως εργαλείο βασανιστή για να πείσει τους Δυτικούς να εγκαταλείψουν πρόθυμα τη δική τους ελευθερία.
Παρατηρήστε ότι για να πετύχει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στην αποστολή του να ελέγχει όλη την ανθρώπινη δραστηριότητα, πρέπει πρώτα να καταστρέψει την κυριαρχία των κρατών.
Γιατί; Επειδή, όπως σημειώθηκε παραπάνω, τα φιλελεύθερα έθνη που ασπάζονται την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία σκέψης και την επιχειρηματικότητα στην ελεύθερη αγορά προάγουν την καινοτομία και τον μεγάλο πλούτο. Οποιοδήποτε κράτος δεν βαρύνεται από τις αγοραπωλησίες του WEF πιθανότατα θα συνεχίσει να ευημερεί, ενώ εκείνοι που είναι δεσμευμένοι στη «Μεγάλη Επαναφορά» πιθανότατα θα συντριβούν.
Τα πλούσια ελεύθερα έθνη αποτελούν απειλή για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη του WEF. Αν πρέπει να ασπαστεί η λογοκρισία για να ελεγχθεί η «αφήγηση», τότε ας είναι.
Αν οι πολίτες πρέπει να στερηθούν την ελευθερία μετακίνησης υπό το πρόσχημα της «επείγουσας ανάγκης για την υγεία», δεν είναι μεγάλη υπόθεση.
Εάν πρέπει να κατασχεθούν ιδιωτικοί τραπεζικοί λογαριασμοί για να εκφοβιστούν οι διαδηλωτές, τότε τέτοιες απειλές είναι το τίμημα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης.
Οι πολιτικοί ηγέτες σήμερα σέρνουν τη Δύση στο παρελθόν. Αρχικά, οι ατομικές ελευθερίες θα συνεχίσουν να εξαφανίζονται. Μετά, η μεγαλύτερη οικονομική μηχανή όλων, η καινοτομία, θα στερέψει.
Τέλος, ο πλούτος θα επιστρέψει αποκλειστικά στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας «άρχουσας τάξης». Αυτό είναι το μέλλον που το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ χαιρετίζει ως «πρόοδο». Είναι μια συνταγή για την ανθρώπινη δουλεία.