Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Μετανοείτε, μετανοείτε! Έρχεται μια τρομερή εποχή, τόσο τρομερή, που ούτε και να φανταστείτε δεν μπορείτε…
«Οι αγιασμένοι άνθρωποι του Θεού δεν θα πρόδιδαν την πίστη ούτε με μια λέξη».
Με τίποτα δεν δοξάζεται ο Θεός τόσο, όσο με την ΄΄αγάπην την πάντα υπομένουσαν΄΄(Α΄΄ Κορινθ. 13,7) , και με τίποτα δεν ονειδίζεται και δεν υβρίζεται τόσο, όσο με την κακία, μ΄΄ όποια καλή εξωτερική εμφάνιση κι αν αυτή καλύπτεται.
Το κακό και τα ελαττώματα διορθώνονται με το καλό, με την αγάπη και την θωπεία της ευγένειας, με την πραότητα, την ταπείνωση και την υπομονή. Να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σαν το μεγαλύτερο από τους αμαρτωλούς, που σου φαίνονται η είναι πραγματικά αμαρτωλοί, να θεωρείς τον εαυτό σου χειρότερο και κατώτερο απ όλους. Αφαίρεσε πρώτα από μέσα σου κάθε υπερηφάνεια και κακία ενάντια στον πλησίον σου, αφαίρεσε ακόμα την ανυπομονησία και την οργή από μέσα σου και τότε άρχισε να θεραπεύεις άλλους, αλλιώς, να καλύπτεις με συγκαταβαίνουσα αγάπη τα αμαρτήματα των άλλων. Κι αν στον πλησίον σου δεις λες τις ανομίες, τι θα προκύψει απ αυτό; Αιώνια έχθρα και δυσαρμονία, γιατί ποιος είναι αναμάρτητος.
*****
«Ενέβλεψεν Ιησούς τω Πέτρω» «και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λουκ. κβ´ 61-62, Ματθ. κϛ´ 75). Και σήμερα, όταν μας κοιτάζει κατά πρόσωπο ο Ιησούς, κλαίμε πικρά για τις αμαρτίες μας. Ναι, τα δάκρυα που χύνουμε κατά την προσευχή, σημαίνουν πως ο Κύριος μας κοίταξε κατά πρόσωπο με το βλέμμα Του, που ζωοποιεί τα πάντα και «ετάζει καρδίας και νεφρούς». Αχ! Πώς εμπλέκεται μερικές φορές η ψυχή μας σε διάφορες αμαρτίες, όπως ακριβώς μπερδεύεται ένα πουλάκι στα δίχτυα μιας παγίδας! Μερικές φορές δεν βλέπεις τρόπο διεξόδου από τις αμαρτίες σου· κι αυτές σε βασανίζουνε.
Είναι μερικές φορές φοβερή η κατάθλιψη και η βαρυθυμία που βαραίνει την καρδιά εξ αιτίας τους· «θα εμβλέψει» ωστόσο ο Ιησούς σε μας και άφθονα σα ρυάκι θα χυθούνε τα δάκρυά μας και μαζί μ’ αυτά όλα τα συμπλέγματα του κακού θα ξεπλυθούν ολότελα απ’ την ψυχή μας. Και κλαίς και χαίρεσαι που ξαφνικά κι απροσδόκητα σου εστάλη μια τέτοια χάρη κι έλεος· και τότε, πόσο εύκολα και πόση αναπηδάει μέσα στην καρδιά σου θέρμη και ζεστασιά! Τόση, που θ’ αποπέταγες ακράτητος στον ίδιο τον Κύριο και Θεό! Ευχαριστώ μ’ όλη μου την καρδιά τον Κύριο, «τον» δωρεάν «ευϊλατεύοντα πάσας τας ανομίας μου»! (πρβλ. Ψαλμ. ρβ´ 3).
Πηγή: ” Η Μετάνοια και η Θεία Μετάληψη”. Εκδ. «Τήνος», έκδ. γ´, Αθήναι.
ΠΗΓΗ
simeiakairwn.wordpress.com