Ἐπιστολὴ ἁγίου Κυρίλλλου Ἀλεξανδρείας πρὸς κάποιον ζηλωτὴ περὶ Νεστορίου
“Γνωρίζω τὴν εἰλικρινῆ σου ἀγάπη καὶ δὲν ἀγνοῶ τὸν ζῆλο. Καὶ ἐὰν ἔγραφα σὲ κάποιους ποὺ δὲν γνωρίζουν τὶς θέσεις καὶ τὸν χαρακτῆρα μου, θὰ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιήσω πολλὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ τοὺς πείσω ὅτι μὲ ὑπερβολικὸ τρόπο ἐπιδιώκω τὴν εἰρήνη καὶ δὲν εἶμαι φίλος οὔτε τῶν ἐρίδων, οὔτε τῶν ἀντιμαχιῶν. Ἀντίθετα ἐπιθυμῶ ἐκ καρδίας καὶ νὰ ἀγαπῶ ὅλους καὶ νὰ ἀγαπῶμαι ἀπὸ ὅλους. Ἐπειδὴ λοιπὸν γράφω πρὸς ἄνθρωπο ποὺ μὲ γνωρίζει καλά, θὰ ἐκθέσω τὶς θέσεις μου μὲ λίγα λόγια· ὅτι δηλαδή, ἐὰν ἔπρεπε, γιὰ νὰ μὴν λυπήσω κάποιον ἀδελφό, νὰ ἀνεχθῶ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγόγγυστα τὴν ἀφαίρεση ἰδικῶν μου πραγμάτων ἢ χρημάτων, θὰ τὸ ἔκανα μὲ εὐχαρίστηση, γιὰ νὰ μὴ φανῆ ὅτι τοποθετῶ πάνω ἀπὸ τὴν ἀγάπη τὰ χρήματα.